Το σχέδιο νόμου του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για τις συναθροίσεις, που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 25 Φεβρουαρίου, κατατίθεται σήμερα στη Βουλή και αναμένεται να είχε ψηφιστεί έως τις 10 Ιουλίου.
Η κυβέρνηση της ΝΔ επιδιώκει με έναν χουντικής έμπνευσης νόμο (το νομοσχέδιο “ζωντανεύει” τη νομοθεσία της χούντας βάσει της οποίας πνίγηκε το 1973 στο αίμα η εξέγερση του Πολυτεχνείου) να περιορίσει μέχρι εξαφάνισης το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία και τη διαδήλωση, που το εργατικό κίνημα έχει κατακτήσει με πολύχρονους και αιματηρούς αγώνες. Το προωθούμενο νομοσχέδιο, αντιγραφή του χουντικού νόμου του 1971(!), ορίζει την αστυνομία ως ανώτατη αρχή καθώς της αναθέτει διευρυμένο και επιτελικό ρόλο, όχι μόνο “στην επιβολή” αλλά και στην “ερμηνεία του νόμου”, αφού θα καθορίζει τους περιορισμούς που θα επιβληθούν σε μια διαδήλωση, θα επινοεί δικούς της, θα έχει την ευχέρεια να αποφασίζει εκ των προτέρων αν θα επιτραπεί μια δημόσια συνάθροιση, αν αυτή είναι αυθόρμητη κλπ.
Φέρνουν στην ουσία ξανά το χωροφύλακα μέσα στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στις διαδηλώσεις και στις συνελεύσεις! [“Ο οργανωτής της διαδήλωσης οφείλει να γνωστοποιήσει στην κατά τόπο αστυνομία ή λιμενική αρχή την πρόθεσή του να καλέσει το ευρύ κοινό σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Η γνωστοποίηση περιλαμβάνει τα στοιχεία ταυτότητας κι επικοινωνίας του οργανωτή (φυσικό πρόσωπο), τον ακριβή τόπο, το χρόνο έναρξης, λήξης, το σκοπό και το δρομολόγιο της διαδήλωσης.” (άρθρο 3. Ο οργανωτής της συγκέντρωσης “συνεργάζεται άμεσα με την αρμόδια αστυνομική αρχή και ιδίως με τον Αστυνομικό Διαμεσολαβητή (σύνδεσμος μεταξύ διαδηλωτών και κράτους) και συμμορφώνεται στις υποδείξεις του παρέχοντας συνδρομή στην τήρηση της τάξης.” (άρθρο 4). Αν η κινητοποίηση (πορεία, συγκέντρωση, διαδήλωση) δεν γνωστοποιηθεί “η αστυνομική αρχή δύναται να προβεί στη διάλυσης της ανωτέρω συνάθροισης..” (άρθρα 3 και 9). Επιπλέον, “επικείμενη δημόσια συνάθροιση μπορεί να απαγορεύεται (κι αν ακόμα έχει γνωστοποιηθεί), αν επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια ή απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής.” (άρθρο 8)].
Ανάγεται, επίσης, σε ιδιώνυμο η συμμετοχή σε διαδήλωση, αφού “Όσοι συμμετέχουν σε δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, η οποία έχει απαγορευτεί τιμωρούνται με φυλάκιση από ένα (1) έως δύο (2) έτη.” (άρθρο 14. “Ο οργανωτής δημόσιας συνάθροισης ευθύνεται για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής και της ιδιοκτησίας τους…” Με τη διάταξη αυτή ενορχηστρώνεται κι ανοίγει ο δρόμος για εκτεταμένες προβοκάτσιες. (άρθρο 14). Για την απαγόρευση λαμβάνεται υπόψη και ο αριθμός των διαδηλωτών και η δυνατότητα της αστυνομίας για αλλαγή δρομολογίου ή τόπου συγκέντρωσης. (άρθρο 7, παρ. 4. “Εξουσιοδοτείται ο υπουργός δημόσιας τάξης να ρυθμίζει τα περί διάλυσης των συγκεντρώσεων” κατά το δοκούν και με συνοπτικές διαδικασίες. (άρθρο 15) Ο περιορισμός των διαδηλώσεων και ειδικά στην παρούσα περίοδο δεν αποτελεί μεμονωμένη ενέργεια, αλλά ολοκληρώνει την επίθεση στα εργατικά δικαιώματα που προωθούνται σε όλα τα επίπεδα με αφορμή την πανδημία. Η κανονικότητα τους επιτάσσει σιγή νεκροταφείου και σκυμμένο κεφάλι, σχεδιασμό καταστολής, με τον εργαζόμενο λαό στο περιθώριο και τους αγώνες του στο γύψο.
e-prologos.gr
