Μετά τον Άδωνι ήρθε η σειρά του …προκομμένου Πρετεντέρη να ρίξει την χολή του στον Κωστάκη τον Καλαμπόκα κυρίως όμως σε ότι εκφράζει η αγωνιστική του στάση. Φοβάται κι αυτός, όπως κάποιοι άλλοι εδώ μέσα, μήπως γίνει …ήρωας “ένας έφηβος με ξυρισμένο κεφάλι και μώλωπες” (οι μώλωπες προκλήθηκαν από τα …κουνούπια;;)
Φαίνεται ότι είναι τεράστιος ο φόβος της εξουσίας μπροστά στη δυνατότητα να υπάρξει σε μαζική κλίμακα μια νεολαία που δεν παραδίνεται, δεν αδιαφορεί για όσα γίνονται γύρω της, “δεν ξεπουλιέται κι έχει ιδανικά”, δεν “ενημερώνεται” από τον Πρετεντέρη, αλλά αγωνίζεται στη ζωή και στο δρόμο για την …ανατροπή του υπόκοσμου του Πρετεντέρη και των ομοίων του.
Αφού εκθειάζει την καταστολή των όπου γης Κωστήδων από τις σιδερόφραχτες στρατιές των πραιτοριανών της πιο άθλιας εξουσίας, αποδίδει στα …κινήματα τα δικτατορικά καθεστώτα και στο τέλος τα βάζει με τον … Καζαντζίδη!, που τραγουδά τον “Γυάλινο κόσμο” της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και όσους …ανεπρόκοπους τον ακούν αγωνιζόμενοι για μια “κοινωνία άλληνε”.
Ο Πρετεντέρης χρυσοπληρωμένος πρωταγωνιστής αυτού του γυάλινου κόσμου στα “κασμήρια σφιγμένος” τρέμει τους Κωστάκηδες και τη φωνή του Καζαντίδη.
Ξέρει πως όσο κι αν ουρλιάζει κι αν χιονίζει και αν βρέχει το αγριολούλουδο της ελπίδας και της ελευθερίας αντέχει. Οι παράνομοι και οι αδικημένοι θα σπάσουν το γυάλινο κόσμο του και τότε η ζωή μας όλη θα ναι Σαββατόβραδο!
Γιάννης Λαθήρας (από το fb)
e-prologos.gr
