Αυτό που διεκδικούσε πάντα το εργατικό κίνημα, απ’ όταν η εργατική τάξη γίνεται μέσα από τους ταξικούς αγώνες από αντικείμενο το υποκείμενο της ιστορίας, ήταν η υποστήριξη στους ανέργους, στους αρρώστους, στους αναξιοπαθούντες κ.ά., να φύγει από τη φιλανθρωπία και τον εθελοντισμό και να θεσμοθετηθεί κοινωνικά. Αυτό με την έννοια ότι το κεφάλαιο και το κράτος όφειλαν να αναλάβουν το κόστος για την αποκατάσταση της εργατικής δύναμης, τη φθορά την οποία της προκαλούσαν (επαγγελματικές ασθένειες, εργατικά “ατυχήματα”, βαρέα και ανθυγιεινά , ανεργία κ.ο.κ.). Σ’ ένα βαθμό αυτό επιτεύχθηκε μέσα από τα κρατικά ταμεία κοινωνικής ασφάλισης (βλ. τριμερή συμμετοχή). Επομένως σαν λαϊκό κίνημα, σαν εργατικό κίνημα οφείλουμε να διασφαλίσουμε την αποκατάσταση των ανθρώπων στο Θεσσαλικό κάμπο με όρους κοινωνίας, με την έννοια της ανάληψης του κόστους αποκατάστασης των συνθηκών ζωής και εργασίας από το κράτος και το κεφάλαιο με το αντίστοιχο πλημμυριόσημο, ως φόρο επί του κεφαλαίου (για κοινωνικές υποδομές, αντιπλημμυρικά έργα, για δουλειές κ.ο.κ.).

Οι πρακτικές αλληλοβοήθειας και υποστήριξης στα λαϊκά στρώματα ήταν πάντα κάτι το αυτονόητο. Ωστόσο έχει σημασία να μη παίρνει το χαρακτήρα της εθελοντικής δράσης για τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές κ.ά. καθώς έτσι η ευθύνη διαχέεται σ’ ολόκληρη τη κοινωνία, σ’ όλους τους εργαζόμενους. Σα να είμαστε όλοι υπεύθυνοι για το κακό, εγώ, εσύ, ο γείτονας, ο εργάτης, ο περιπτεράς, οφείλοντας να πληρώσουμε με το αντίστοιχο πλημμυριόσημο, Θεσσαλιόσημο ή “αγγαρεία” εργασίας (μη δίνω ιδέες στη Κυβέρνηση!). Νομίζω όμως πως η προβολή της εθελοντικής δράσης υποκαθιστά τη συλλογική δράση και παρακάπτει το επίδικο της πολιτικής δράσης. Που είναι, πως ήταν συγκεκριμένοι μερίδες του κεφαλαίου και του κράτους (κατασκευαστικό κεφάλαιο, κρατικά και κομματικά στελέχη κ.ά.) που πλούτισαν από τα αντιπλημμυρικά έργα που δε γίνανε στο Θεσσαλικό κάμπο, από τις κακοτεχνίες γεφυριών, δρόμων που έδεσαν με τις μίζες στην “τοπική κοινωνία” (εργολάβοι, δημαρχαίοι, TV κανάλια, αθλητικοί σύλλογοι κ.λπ.) και μας έφεραν εδώ. Αυτοί είναι επομένως που πρέπει να πληρώσουν για τη κοινωνική ανασυγκρότηση του Θεσσαλικού κάμπου που είναι υπαρξιακός όρος για το λαό μας.

Θανάσης Αλεξίου