Zει

To ξυπνητήρι χτύπησε• τρέχα σύντροφε μη φύγει η ανηφόρα,
βάλε σπαθιά στα χέρια των αγγέλων,
πανί-ψυχή στ’ αχτένιστα κεφάλια,
μπαρούτι σ’ όλα τα όνειρα και σύννεφο οδηγό.

Στις κοιμισμένες καρδιές ρίξε ταραχή,
στα δύο κόψε του χάρου το γινάτι.

Με λαϊκά, δημοτικά, ζεϊμπέκικα
στη Σμύρνη, στο Καράκας, στην Αλικαρνασσό και στο Ντιγιάρμπακιρ,

Στου Γκουαντάναμο τις πύλες
Να κράζει η λεφτεριά τ’ όνομά της σ’ όλες τις γλώσσες.

Όρτσα τα πανιά, ρωγμές στους τοίχους,
σε κουβαλάνε Νίκο φοιτητές κι εργάτες• κόκκινο ξόδι
σαν λαβωματιά που δε λέει να κλείσει,
σαν αίμα που δε στέγνωσε στο μέρος της καρδιάς μας
για να γίνεται η σιωπή τραγούδι,
οι λυγαριές να μπατσίζουν τον αέρα
κι ο τρόμος ν’ αλλάζει πεζοδρόμιο.

Τρέχα σύντροφε για να μη νιώθεις τις μαχαιριές πισώπλατα,

Μην ξεχαστεί τ’ όνομά σου στα κοιμητήρια,
μην κιτρινίσουνε τα φύλλα των βιβλίων
και σε ξεχάσουν οι μαθητές που συλλάβιζαν την αλφαβήτα,
να μην κρυώσει η σούπα του φτωχού και δε σ’ αντιφεγγίζει.

Μα σαν περνάνε οι καταφρονεμένοι, μια θάλασσα π’ αλυχτάει,

θα ‘μαστε εκεί να χτίζουμε το καλωσόρισες•

όταν η ορφάνια αγκαλιάζει το τελευταίο θρανίο,

εμείς στα μάτια την κοιτάμε•

όταν οι Αδόλφοι φτάνουν στις αυλές των σχολείων

εμείς απέναντι• φύλακες-οδηγοί•

γιατί το καλύτερο μάθημα
είναι αυτό που γράφει η ζωή αντάμα με το θάνατο•

όταν η άμμος γίνεται γυαλί, πάλι εκεί θά ‘μαστε
με του Καρτέσιου τα σύμβολα

να γράφουμε στον πίνακα
Νίκος, Άρης, Ηλέκτρα, Σωτήρης, Γρηγόρης
-όπως κι αν σε λένε-
κι από κάτω με κόκκινη μπογιά
ΖΕΙ

Το παραπάνω ποίημα προέρχεται από την τελευταία ποιητική συλλογή με πολιτικά ποιήματα του Θανάση Τσιριγώτη.

“Εξ αντιθέτου” ο τίτλος της, εκδόσεις ΜΥΡΤΙΑ 2018.