Ο Παρτιζάνος

Ξεχύθηκαν πέρα απ’ τα σύνορα

Μας προειδοποίησαν να παραδοθούμε,

Δεν μπορούσα να το κάνω·

Πήρα το όπλο μου κι εξαφανίστηκα.

Κανείς ποτέ δε με ρωτάει

Ποιος είμαι και που πηγαίνω

Αλλά όσοι ξέρετε

Καλύπτετε τα χνάρια μου

Έχω αλλάξει το όνομά μου τόσες φορές,

Έχω χάσει τη γυναίκα και τα παιδιά μου

Αλλά έχω πολλούς φίλους,

Και κάποιοι απ’ αυτούς είναι μαζί μου.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα μας έδωσε καταφύγιο,

Μας κράτησε κρυμμένους στη σοφίτα,

Τότε ήρθαν οι στρατιώτες·

Εκείνη πέθαινε δίχως να πει τίποτα.

Ήμασταν τρεις το πρωί

Είμαι ο μόνος που’ χει μείνει το βράδυ

Αλλά πρέπει να συνεχίσω·

τα σύνορα είναι η φυλακή μου.

Άνεμοι, άνεμοι σφυρίζουν,

Στους τάφους άνεμοι σφυρίζουν

Έρχεται η λεφτεριά

Κι εμείς μαζί απ’ τα σκοτάδια