Το να χάνεται και η όποια εναπομείνασα εμπιστοσύνη μπορεί να είχε κάποιος στο κράτος σε σχέση με την υγεία του λαού, και με τον λαό εν γένει, αποδεικνύεται με απλές συγκριτικές μεθόδους. Δεν θέλει τίποτα παραπάνω παρά λίγα απλά στοιχεία τραβηγμένα από την καθημερινότητα.

Καθώς ζητούν οι νοσοκομειακοί γιατροί θεσμικά, συνδικαλιστικά και μεμονωμένα, εδώ και ένα μήνα, ιατρικό υλικό, άνοιγμα κλινών ΜΕΘ, προσλήψεις γιατρών, επιτάξεις ιδιωτικών κλινικών και ιδιωτών γιατρών για να μην υπάρξει κατάρρευση του, εδώ και χρόνια και από πολλές κυβερνήσεις στην σειρά, πετσοκομμένου οικονομικά ΕΣΥ και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα απολύτως πέρα από το να δωρίζει 40 εκατ. ευρώ αποζημίωση σε κλινικάρχες και ξενοδοχειάρχες επικουρώντας τελικά στην κατάρρευση του, είναι επιχειρηματική λογική και ως εκ τούτου χυδαία κοροϊδία.

Το να δηλώνει η κυβέρνηση ότι τα ΕΣΠΑ και ο κρατικός προϋπολογισμός θα επανασχεδιαστούν για να πάνε όλα τα χρήματα για την νίκη στον «πόλεμο» (sic) ενάντια στον κορονοϊό και τελικά την ίδια στιγμή ενισχύει τις αστυνομικές περιπολίες, βγάζει βόλτες ελικόπτερα και drones για να κάνουν πιο πετυχημένα «κεφαλοκλειδώματα» σε ηλικιωμένους και έλεγχο του πληθυσμού από αέρος είναι επιβεβαίωση για του τί σημαίνει άσκηση βίας από πλευράς κράτους και «κρατικών λειτουργών» και τί σχέση έχει με την κοινή «αλητεία».

Το να δίνει εκατομμύρια μάσκες η Κίνα και να στέλνουν σε παγκόσμιο επίπεδο γιατρούς οι Κουβανοί κι αυτό το γεγονός να εμφανίζεται ως παραπληροφόρηση ή και fake news (από μισθωτούς «φρούραρχους» της διαδικτυακής ενημέρωσης) ή στην καλύτερη να αποσιωπάται τεχνηέντως και να περνάει στα ψιλά ως κάτι δεδομένο αλλά από την άλλη να κάνουν τεμενάδες λέγοντας χίλια ευχαριστώ στους «Ονάσηδες» και στους εφοπλιστές, και δίχως να γνωστοποιούν στο κοινωνικό σύνολο το τί ακριβώς προβλέπει σαν αντάλλαγμα η σύμβαση αυτής της καλόκαρδης «δωρεάς» τους, είναι και πάλι λογική ικανοποίησης εμπορικών συμβολαίων και ως εκ τούτου ακραία και πάλι κοροϊδία.

Το να λέει η κυβέρνηση και να ρίχνει στο τραπέζι πως δεν λειτούργησε ως μέτρο προστασίας η «έγγραφη βεβαίωση» και θα υποχρεώνει τους πάντες σε ηλεκτρονική δήλωση μέσω SMS, δίχως δηλαδή κάποια νομική πρόνοια για το που πάνε και που διαρρέουν τα στοιχεία μας, οι τρόποι και οι ώρες κυκλοφορίας μας, οι διευθύνσεις και οι προσωπική μας ζωή εν γένει και δίχως να προνοεί για τις ομάδες του πληθυσμού που δεν έχουν καμιά γνώση όσο και υποχρέωση να λειτουργούν την ζωή τους ηλεκτρονικά είναι ασφαλώς άσκηση επιβολής και επιβεβαιώνει εκ νέου μια κοροϊδία.

Το να επιβάλλει ο ΠΟΥ (και η ελληνική ιατρική κοινότητα) μαζικά τεστ στον πληθυσμό μαζί με ελεγχόμενες καραντίνες και η κυβέρνηση να τα αρνείται ή να μοιάζει πως δεν την απασχολεί καθόλου και να βγάζει δικά της συμπεράσματα που καμιά σχέση δεν έχουν με επιστημονικές επισημάνσεις ενώ κάνει «δεήσεις» στο καλοκαίρι και την θερμοκρασία και στον θεό τον ίδιο είναι όντως κοροϊδία.

Το να επιτρέπει, αν δεν νουθετεί, η κυβέρνηση την αναστολή συμβάσεων στους εργαζόμενους από τα αφεντικά τους και να μην λέει την πραγματική αλήθεια πως απλά απελευθερώνει πλήρως τις απολύσεις, μιας και το να μην απολυθεί ένας εργαζόμενος τώρα δεν τον προστατεύει από το να μην απολυθεί αύριο (με την επερχόμενη και ήδη καλλιεργημένη δικαιολογία της μετακορονοϊκής «διαλυμένης» ελληνικής οικονομίας) είναι στάση επιχειρηματία και όχι κράτους (ή σωστότερα κράτους των επιχειρηματιών) και ως εκ τούτου και πάλι κοροϊδία.

Πάρα πολλά παραδείγματα: παρόμοια θα βρίσκουμε δυστυχώς κάθε μέρα μπροστά μας. Κάθε παράδειγμα τέτοιο έχει ως συνέπεια ανθρώπινα θύματα. Κι αυτά είναι τα παράλληλα θύματα όχι του ιού αλλά της νέας καθημερινότητας που ζούμε.

Έτσι, το να κατασκευάζει γεγονότα ή να δέχεται τα κατασκευασμένα και πλήρως χαλκευμένα βίντεο ως αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα, για να τα εκμεταλλευτεί πολιτικά και να βρίσκει πατήματα για να δράσει κατά πως θέλει και κατά πως έχει σχεδιάσει τότε μπαίνουμε και σε μια άλλη συζήτηση. Που αφορά όλο το δημοκρατικό πολίτευμα και τις αξίες που απορρέουν από αυτό. Τα δικαιώματα του κράτους, τις υποχρεώσεις του πολίτη ή καλύτερα αντίστροφα. Μια συζήτηση καθόλου βολική ειδικά αν είσαι θεσμός, αν είσαι εξουσία. Γιατί ασφαλώς και κατά συνέπεια τίθεται το ερώτημα: Δέχεται, ή μη, το κράτος ότι υπάρχει δημοκρατικό Σύνταγμα, Σύνταγμα που μόνο από εκεί (και όχι από συνεντεύξεις τύπου και διαγγέλματα) πηγάζουν οι νόμοι και οι κανόνες; Αν όχι, ας μας το πούνε στα ίσια.

Για το εν λόγω βίντεο που ευτελίζει κάθε έννοια ενημέρωσης, φταίνε κάποιοι δημοσιογράφοι; Φταίει κάποιο συγκεκριμένο κανάλι; Για αυτούς υπάρχουν θεσμικά όργανα ελέγχου που οφείλουν να πράξουν άμεσα. Υπάρχει και εισαγγελέας επίσης. Υπάρχουν λεγκαλιστικές μέθοδοι. Για το κράτος όμως; Ποιος μπορεί να πράξει ελεγκτικά, αντιπολιτευτικά, εξορισμού λοιπόν δημοκρατικά, την στιγμή που απαγορεύεται η κυκλοφορία και οι συναθροίσεις, που ελέγχονται τα μη κυβερνητικά και μη συστημικά μέσα ενημέρωσης, όταν καταγγέλλεται από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της πως «δεν είναι της ώρας» η πολιτική συζήτηση γύρω από τη κατάσταση; Όταν θεωρείται πως οποιοσδήποτε διαφωνεί, αντιδρά, καταγγέλλει, ενημερώνει και κυρίως διεκδικεί αποτελεί μέρος του «βρώμικου διαδικτύου» που εσκεμμένα και ύπουλα διαρρηγνύει την «εθνική ομοψυχία»; Αυτόν τον βολικό μύθο, τον τόσο καλά καλλιεργημένο, εργαλείο εν τέλει απόδοσης ατομικών ευθυνών από την μία (σε μένα, στον δίπλα, στον παππού στην τράπεζα και τον ποδηλάτη στην παραλία της Θεσσαλονίκης του βίντεο) και ατομικών αποζημιώσεων σε όλους τους μεγάλους επιχειρηματίες από την άλλη (η κοροϊδία άλλωστε συνεχίζει ακάθεκτη με νέα νομοθετική ρύθμιση, δίνοντας προς τους καναλάρχες ένα κορονοϊκό δωράκι – απαλλαγή της τάξεως των 3,5 εκατ. ευρώ έκαστος που όφειλαν να δίνουν στο κράτος).

Το έχουμε – δεν το έχουμε πει, μια εικόνα των πόλεων μας το επιβεβαιώνει. Όλοι έχουμε αντιληπτικές ικανότητες. Κι από αυτές προκύπτει η μια και μοναδική αλήθεια: πως όλοι μας, ένας ένας, η σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία του ελληνικού λαού δρα με σύνεση για την μη εξάπλωση και διασπορά του ιού, μένοντας σπίτι, όχι γιατί δέχεται διαταγές και εντολές από τους υπουργούς αλλά ακριβώς γιατί έχει δομήσει μια «λαϊκή ομοψυχία» υπεράσπισης της υγείας του, της υγείας του λαού εν συνόλω και πλήρους σεβασμού στην ιατρική κοινότητα που παλεύει καθημερινά στα νοσοκομεία. Αυτή η «λαϊκή ομοψυχία» απαιτεί εδώ και τώρα κρατικά (και όχι από τον λαό) λεφτά για την δημόσια υγεία και όχι 11 εκατ. για καμπάνιες της πλάκας. Απαιτεί ουσιαστικό σχεδιασμό του δημόσιου συστήματος υγείας για να αποφευχθεί και να νικηθεί ο ιός ώστε να μην χρειάζεται να δεχόμαστε για μήνες την καταστολή κάθε δημοκρατικού μας δικαιώματος.

Η κυβέρνηση είναι μονίμως έκθετη και διασπείρει αντιδημοκρατικότητα. Πέρα από την καλλιέργεια μαζικής τρομοκρατίας εδώ και ένα μήνα, που θα την φτάσουν και σε μαζική υστερία αν θελήσουν, αξιοποιεί και fake ρεπορτάζ για να την ενδυναμώσει. Το να παίρνει νέα μέτρα, τα ήδη αποφασισμένα και σχεδιασμένα, πράγμα αναμφίβολο για τον καθένα που θέλει να σκέφτεται λιγάκι ως πολίτης και όχι ως παθητικός δέκτης πλέον, με βάση αμφισβητούμενα ρεπορτάζ καταλήγει μια πολιτική γελοιότητα. Αποτελεί κάτι το τόσο εξωφρενικό κι ακριβώς γι’ αυτό ακραία επικίνδυνο. Η κυβέρνηση στήνει το κατάλληλο περιβάλλον και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν (πέρα από τους «εθνικά ομόψυχους» δωρητές της σε τσεκ).

Γνωρίζαμε θεωρητικά πως οι εξουσίες που υπηρετούν κεφαλαιοκράτες πάντοτε χρησιμοποιούσαν αυτή την τακτική αλλά δεν περιμέναμε ότι η σημερινή κυβέρνηση θα τη κάνει πράξη τόσο εξόφθαλμα και με απύθμενο θράσος, καταπατώντας κάθε έννοια «δικαίου» που τάχα υπερασπίζεται, μέσα από επίσημες δηλώσεις και την φωνή του υφυπουργού της. Μιλάμε για μαζική εξαπάτηση του λαού που τυπικά παραμένει και κυρίαρχος αυτής της χώρας. Εξαπάτηση με πλήρη ευθύνη δική της όπως και όσων στέκονται δίπλα της, την δικαιολογούν, γίνονται φερέφωνα αλλά και όσων δεν την αντιπαλεύουν στα ίσια.

Εμείς αυτή την ευθύνη την προσάπτουμε και θα την προσάπτουμε μονάχα σε αυτούς. Ατομικά φερόμαστε υπεύθυνα γιατί έχουμε άλλες αξίες. Οι δικές της αξίες όμως χρεοκοπούν κάθε μέρα και περισσότερο. Σε αυτή εξ’ ολοκλήρου ανήκει πλέον η ευθύνη όπως και σε όσους πραγματικά, για κάθε λεπτό που περνάει, παίζουν με την υγεία του λαού και περιφρονούν την νοημοσύνη του. Σε όσους τον εμπαίζουν καταπατώντας κάθε του ελευθερία ενώ τον αφήνουν ταυτόχρονα να νοσεί και να πεθαίνει.

Δεν οφείλουμε λοιπόν να απαντήσουμε εμείς αλλά το κράτος το ίδιο αν όλα όσα φέρνουν και όλα όσα θα φέρουν έχουν πραγματικά την παραμικρή σχέση με την πανδημία…

Ας το δηλώσουν απλά και να ακουστεί: Είμαστε καπιταλιστές, είμαστε αστοί, είμαστε δούλοι των επιχειρήσεων. Γράφουμε την ανθρωπότητα στα λουστρίνια μας. Δεν θα χάσουν τίποτα. Άλλωστε κλεισμένους σπίτι μας έχουν.

*Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι κολάζ δύο φωτογραφιών του αμερικάνου φωτογράφου Lee Friedlander, 1963 και χρησιμοποιείται για λόγους δημοσιογραφικούς και όχι εμπορικούς.

Πηγή: Χρήστος Σκυλλάκος – toperiodiko.gr