Σε λίγο ετοιμαζόμαστε να βγούμε.
Γι αυτούς που όρισαν το παιχνίδι, η έξοδος θα είναι μια θριαμβευτική πορεία σε μια κατισχύουσα εξουσία;
Αν ναι, θα την έχουν κερδίσει, στην κυριολεξία με το σπαθί τους, όχι μόνο γιατί δεν θα έχουν κάνει τίποτα αλλά αντίθετα γιατί θα μας έχουν φτύσει στα μούτρα, την ώρα που εμείς πλέναμε τα χεράκια μας.
Ήταν μια όμορφη παράσταση, με στοιχεία κωμωδίας και δράματος.
Είχε απ’ όλα. Διαγγέλματα ατομικής ευθύνης από τον πρωταγωνιστή νάνο του θιάσου, παλαμάκια στα μπαλκόνια και τρυφερά οικογενειακά ενσταντανέ της μεγάλης οικογένειας του Δράκουλα, χορό εκατομμυρίων σε χορογραφία μπαλέτου ημετέρων, τάϊσμα με τη δημόσια κουτάλα μπουκωμένων Πρωκτοσάλτε, μιαν Ακροκεραμίδα, εν μέσω εγκλεισμού και κλειστής Βουλής να νομοθετεί περί δια βίου κοσμίας, γκουρού επιστημονικού καθησυχασμού, έναν γιδογαμπρό απο-φασιστικού εγκλεισμού που εξίταρε τη λίμπιντο κεκλεισμένων ανοργασμικών, έναν υψίφωνο πλασιέ που του μεταβιβάστηκαν δεκάδες ακίνητα δημοσίου για ξεπούλημα καθώς και όλο το πακέτο της ειδησεοκαφρίλας ως ΑΠΕ και ΕΡΤ, ένα Νιόνιο ντυμένο σα γραφείο τελετών, έτη φωτός μακριά από την Παράγκα και την Πλατεία αλλά πολύ κοντά στον Καραγκιόζη, ένα φορτηγό με μιαν αρχιψάλτη να άδει από την καρότσα πως ‘η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράμα’ , με το συμπάθειο και τέλος, τα ξεκαρδιστικά νούμερα του σκόιλ ελικικού.
Σε λίγο ετοιμαζόμαστε να βγούμε.


Για μας, κρίθηκαν οι επιφανειακές σχέσεις, η διαχείριση της μοναξιάς, η ενδοοικογενειακή βία, η κατάθλιψη, οι φοβίες, η αποστροφή στους άλλους μασκοφόρους των δρόμων, τα απολυμασμένα κλειδιά και τα πλυμένα νομίσματα, οι σάπιοι μας Κυνόδοντες, οι ξεχαρμανιασμένοι, αγανακτισμένοι καλοί οικογενειάρχες στα Κρανίδια, η ανοσία αγέλης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα τετράγωνα μάτια μας μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, τα sms για το χέσιμο του σκύλου, τα sms για λίγο τρέξιμο στο τσιμέντο γύρω απ’ το κλειδαμπαρωμένο πάρκο, το μισό του μισού μεροκάματου, η δουλειά απ’ το σπίτι, η ανεργία απ’ το σπίτι, τα e-mail, τα e-motion, τα e-shopping, μπορεί και ο e-ρωτας και σίγουρα ο τηλεοπτικός χανισμός.
Μπορεί όμως, μπορεί λέμε τώρα, να κρίθηκε κι ένας μεγάλος θυμός. Θα δείξει αφού μαζέψουμε σιγά- σιγά τα ραγισμένα κομμάτια και τα μουδιασμένα μέλη μας και βγούμε.
Θα μετρηθεί όταν θα πούμε το ‘φτου ξελεφτερία’

Νίνα Γεωργιάδου

Η κεντρική φωτογραφία από πίνακα του Κερκυραίου ζωγράφου Γιώργου Τσιριγώτη

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το

Παρόμοια αρθρογραφία