Παλιότερα, σε γνωστή πρωινή εκπομπή, ο κύριος Ράμφος δήλωσε πως η Ελλάδα είναι μια μικρή βίδα στο αεροπλάνο της Ευρώπης και ως εκ τούτου αυτή η βίδα πρέπει επιτέλους να βιδωθεί σωστά, αφού οι εταίροι μας που μας «μπουκώνουν» [sic] με δισεκατομμύρια, δεν μπορούν να κινδυνεύουν εξαιτίας μιας βίδας.

Έκτοτε και πριν και μετά είπε πολλά και χειρότερα ο γνωστός “φιλόσοφος” ενώ ιδιαίτερη έμπνευση είχε στις δεκάδες εμφανίσεις του στο ΣΚΑΙ και στην Καθημερινή. Αναμάσησε όλα τα υποπροϊόντα του πιο χυδαίου πρακτορο-καφενεδίστικου αντικομμουνισμού του ’50 με πιο εντυπωσιακή οπωσδήποτε τη δήλωση ότι «ο Στάλιν προεπαναστατικώς είχε την ευθύνη των ληστειών και της προστασίας των οίκων ανοχής, δίκην κομματικού νονού…» και άλλα τέτοια, σε βαθμό που να δυσκολεύεται κανείς να αντιπαρατεθεί σοβαρά στα κείμενά του. Αλλά ας μην ξεδιαλύνουμε τώρα το γενικό ύφος ασυναρτησίας που τον χαρακτηρίζει και ας πάμε στα πιο πρόσφατα.

Το Μάρτη του 2020, ο Στέλιος Ράμφος σε μια συνέντευξη στο iefimerida.gr μίλησε ανάμεσα σε άλλα για τις ηγετικές ικανότητες του Μητσοτάκη (τι άλλο θα έλεγε), και την ευκαιρία των Ελλήνων να σταματήσουν να είναι «μικρά παιδιά» και να βγουν κερδισμένοι.

Κλεισμένος στο σπίτι του στην Πεντέλη (δεν μένει δα και στο Κερατσίνι), νιώθει αισιόδοξος για το πώς αυτή η πανδημία, όπως λέει, μπορεί να οδηγήσει τους Ελληνες σε μια χρυσή ευκαιρία μεγάλης εσωτερικής αλλαγής και εκσυγχρονισμού του νεοελληνικού πολιτισμού.

Ας τον ακούσουμε:

“… τώρα, ξέρετε, βρισκόμαστε σε κάτι πολύ σημαντικό και θετικό… Βέβαια θετικό. … Οπως το θέμα της σχέσης μας με το κράτος. Υποχρεούμαστε πια να είμαστε πολίτες μετά τα γεγονότα με τον κορωνοϊό. Ενώ μέχρι τώρα ακολουθούσαμε την τακτική «εγώ πάω στα καφενεία, πάω όπου θέλω, κάνω ό,τι θέλω». Σαν αναρχούμενοι ιδιώτες. Κρίσιμο πρόβλημα του νέου ελληνισμού ήταν και είναι η αντίδρασή μας προς το κράτος. Τώρα γεννιέται κάτι καινούργιο και μάλιστα με ένα κράτος που το τελευταίο διάστημα έδειξε δείγματα ότι υπάρχει: την επιτυχία στον Εβρο και τη διαχείριση του κορωνοϊού. Δηλαδή πια βλέπουμε ότι υπάρχει ένα κράτος και εξαρτάται από τη δική μας στάση, τη δική μας ευθύνη να συντονιστούμε και να προχωρήσουμε μαζί του ως πολίτες του. Αυτή είναι η προϋπόθεση του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας μας, στο μέτρο που αυτό γίνεται και που τα στοιχεία ταυτότητας υποχωρούν μπροστά στην ευθύνη -γιατί η αλήθεια είναι ότι η ταυτότητα γυρνά στον εαυτό μας, έχει έναν εγωκεντρισμό, ενώ η ευθύνη μάς υποχρεώνει σε διαφορετικές συμπεριφορές. Δυστυχώς θα φτάσουμε σε αυτό μέσα από νεκρούς, μέσα από κινδύνους. Μπορούμε να το δούμε όμως ως τρομερή ευκαιρία εσωτερικής αλλαγής. Ουδέν κακόν αμιγές καλού“.

Πριν λίγες μέρες ο εθνικός μας φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος με μία βαρυσήμαντη παρέμβαση παρεμβαίνει στο θέμα  της Αγίας Σοφίας

Και αφού κατακεραυνώνει όσους κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση για αυτή την εξέλιξη, αποφαίνεται ότι η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας συνιστά την αρχή του τέλους των Οθωμανών.

Το ατράνταχτο επιχείρημά του; Και ο Παρθενώνας ήταν τζαμί, αλλά να σήμερα, είναι Παρθενώνας.

Λησμόνησε βέβαια ο γνωστός φιλόσοφος ότι ο Παρθενώνας σήμερα δεν είναι μουσουλμανικό τέμενος, ακριβώς επειδή οι έλληνες άρπαξαν τα γιαταγάνια. Γιατί αν ακολουθούσαν προτροπές τύπου Ράμφου, κάθε πρωί στην Πλάκα θα στρώναμε χαλάκια και θα προσκυνάγαμε τον μιναρέ της Ακροπόλεως.