Με τη φετινή ανασκαφική περίοδο ολοκληρώθηκε το πενταετές πρόγραμμα ανασκαφικών ερευνών στον οικισμό  της Εποχής Χαλκού στη θέση «Ασβεσταριά» Πετρωτού Τρικάλων.

Η ανασκαφή διεξάγεται  υπό την διεύθυνση της αρχαιολόγου της ΕΦΑ Καρδίτσας Μαρίας Βαϊοπούλου, με τη συνεργασία διεπιστημονικής ομάδας ερευνητών και την υποστήριξη του INSTAP.

Η ανασκαφή στη θέση «Ασβεσταριά» Πετρωτού Τρικάλων, ξεκίνησε σαν σωστική ανασκαφή με αφορμή το έργο κατασκευής της ε. ο. Λάρισας –Τρικάλων, όπου ήρθε στο φως οικισμός της Ύστερης Εποχής Χαλκού. Οι ανασκαφικές έρευνες που διεξήχθησαν κατά τη διάρκεια του πενταετούς προγράμματος έδωσαν ενδιαφέροντα στοιχεία για τη διαχρονική καθώς και τη χωροταξική χρήση του οικισμού.

Η περίπτωση του οικισμού του Πετρωτού αποτελεί για τη δυτική Θεσσαλία μοναδική γνωστή περίπτωση οικισμού της Τελικής Νεολιθικής, ή και ακόμα πρωιμότερων φάσεων, η ζωή του οποίου συνεχίζεται αδιάλειπτα έως το τέλος της Εποχής του Χαλκού.

Αρχιτεκτονικά οικιστικά λείψανα: Αποκαλύφθηκαν τμήματα δεκατεσσάρων κτηρίων τα οποία χρονολογούνται από την ΠΕ ΙΙ έως και την ΥΕΙΙΙΓ. Από τα καλύτερα διατηρημένα είναι το Κτήριο Η με κατεύθυνση ΒΑ-ΒΔ, το οποίο χρονολογείται στην ΠΕΙΙ. Πρόκειται για αψιδωτό κτήριο με είσοδο στην ΒΔ πλευρά του και αποκαλυφθείσες διαστάσεις 8,75μΧ 7,00μ. Το Κτήριο Ε, το οποίο χρονολογείται στην ΥΕ ΙΙΙΑ, είναι ένα παραλληλόγραμμο μεγαρόσχημο κτήριο στο οποίο παρατηρούνται τρεις οικοδομικές φάσεις.

Από την πρώτη φάση σώζεται τείχος 16,21μ. ενώ από την δεύτερη φάση, όπου διαπιστώνεται ότι το κτήριο μικραίνει, σώζεται τείχος μήκους 12,22μ. Στην Τρίτη, τελική του φάση διακρίνονται τουλάχιστον τρεις  χώροι καθώς και μία μνημειακή είσοδος. Οι σωζόμενες διαστάσεις του κτηρίου σε αυτή την φάση είναι 16,21μ Χ 5,60μ. Το κτήριο συνεχίζεται κάτω από την παλαιά ε.ο. Λάρισας –Τρικάλων. Το Κτήριο Ι το οποίο χρονολογείται στην ΥΕΙΙΙΒ περίοδο, έχει κατεύθυνση ΒΔ προς ΒΑ με μέγιστες σωζόμενες διαστάσεις 21,77μ Χ5,56μ. Αποτελείται από τέσσερεις (4) τουλάχιστον χώρους. Στην ΒΑ πλευρά του κτηρίου Ι, όπου βρίσκεται και η είσοδός του, ήρθε στο φως τμήμα λιθόστρωτου δρόμου -διαστάσεων: σωζ. μήκος 4,22μ και πλάτους 2,40μ.-, ο οποίος υπερκαλύπτει το κτήριο ΙΒ που χρονολογείται στην ΥΕΙΙΒ.

Ταφές: Ήρθαν στο φως 42 ταφές, οι οποίες ήταν είτε σε κιβωτιόσχημους είτε σε λακκοειδείς τάφους που χρονολογούνται από την ΠΕΙ έως την ΥΕ ΙΙΙΓ καθώς και ένας λακοειδής πλούσια κτερισμένος της ρωμαϊκής περιόδου, μέσα σε στρώμα της ΠΕΙΙΙ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν κάποιες από τις ταφές, όπως η ταφή οικογένειας (πατέρας, μητέρα και βρέφος) σε λακκοειδή τάφο. Επίσης, σε λακκοειδή τάφο ήρθε στο φως ταφή μητέρας, η οποία έφερε το βρέφος στο στήθος της. Σε  θήκη δίπλα σε κιβωτιόσχημο παιδικό τάφο, ανάμεσα στα άλλα κτερίσματα, ήρθε στο φως και σκελετός σκύλου. Όπως είναι γνωστό, οι σκύλοι, σαν κτερίσματα, απαντώνται συχνά κατά την Ύστερη Εποχή Χαλκού.

Κεραμική: Εκτός από την κεραμική ντόπιας παραγωγής, αξιοσημείωτος είναι ο αριθμός των «εισηγμένων» αγγείων  από την Αργολίδα και, ίσως, και από την Κρήτη.

Στην ντόπια κεραμική της ΥΕΧ, η οποία έχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της, τόσο όσον αφορά στον πηλό ή στις χαρακτηριστικές λαβές, η Μεσοελλαδική παράδοση ανιχνεύεται ακόμη και στα σχήματα των αγγείων. Ένας μεγάλος αριθμός αγγείων ντόπιας κεραμικής, κυρίως της ΥΕΙΙΒ περιόδου, μιμείται την κεραμική της Αργολίδας χρησιμοποιώντας στο αλείφωμα  βαφή, η οποία είναι ομοιόχρωμη με τον πηλό της Αργολίδας. Στο σύνολό τους, παράλληλα, απαντώνται στη βόρεια και δυτική Ελλάδα καθώς και στην Αλβανία.

Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί η παρουσία οστών ζώων κάτω από τη θεμελίωση κτηρίου, τα οποία χρονολογήθηκαν στην ΜΕΧ Ι (ανάμεσα στο 2134 και το 1939 π. Χ.) και πιθανόν να παραπέμπουν σε τελετουργικό θεμελίωσης καθώς και η ταφή χοιριδίου, η οποία εντοπίσθηκε κάτω από επιχώσεις της ΥΕΙΙΙΑ1.

naftemporiki.gr