Και τώρα μετά το γιατρικό προσωπικό ήρθε η ώρα για τη δεύτερη εφεδρεία αναλώσιμων να σταλεί στην πρώτη γραμμή, τους εκπαιδευτικούς.
«Με προσεχτική τήρηση των μέτρων προστασίας και υγιεινής» λέει η κυβέρνηση μη λαμβάνοντας υπόψη πως απευθύνεται κυρίως σε παιδιά. Ξεχνά πως τον χειμώνα που μας πέρασε, παρά τις συνεχείς συστάσεις του υπουργείου για τήρηση της υγιεινής, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών ασθένησε με γρίπη; Ή μήπως καθόλου δεν ξεχνά και προσδοκά κάτι παρόμοιο να συμβεί με τον κορωνοιό;
Ας μην κοροϊδευόμαστε, αν αποφασιστεί να ανοίξουν τα σχολεία ο λόγος δεν θα είναι για να βγει παραπάνω σχολική ύλη αλλά για να αποκτήσει η χώρα εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους (παιδιά) με ανοσία στον ιό. Γιατί δεδομένης της μεγάλης μεταδοτικότητας του ιού, το πιο πιθανό είναι να κολλήσουν τα περισσότερα παιδιά και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα αφού με βάση τα διεθνή στατιστικά δεδομένα οι νεαρότερες ηλικίες διατρέχουν μηδενικό κίνδυνο από τον ιό. Υπάρχουν όμως αυτές οι άτιμες οι παράπλευρες απώλειες σε αυτό το εγχείρημα που αναγκάζουν τον κο Τσιόδρα να μασάει τα λόγια του: πρόκειται για τους εκπαιδευτικούς και το συγγενικό περιβάλλον των μαθητών. Και αυτούς είναι που θέλει να καθησυχάσει ο κος Τσιόδρας με τη χθεσινή του δήλωση «ο ρόλος των παιδιών στη διασπορά δε φαίνεται να είναι πολύ μεγάλος». Βέβαια σε παλαιότερη δήλωσή του χαρακτήριζε τα παιδιά ως «ασυμπτωματικές κινούμενες εστίες μόλυνσης των ενηλίκων». Ο λόγος λοιπόν που τα σχολεία, αν αποφασιστεί να ανοίξουν, δεν θα ανοίξουν ταυτόχρονα αλλά τμηματικά είναι για να μπορούν να συμβούν τμηματικά και οι παράπλευρες απώλειες. Οπότε πλέον υπάρχει νέος στόχος: απόκτηση ανοσίας αγέλης τμηματικά για να μην κρασάρει το σύστημα υγείας. Έτσι εξηγείται και η τεράστια κυβίστηση της κυβέρνησης που εκφράστηκε από τον κο Τσιόδρα: «σταδιακά θα εκτεθούμε όλοι στον ιό». Γιατί εμένα αυτό μου ακούγεται ως «μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει»;
«Κα Μαρέβα αντί αυτή τη φορά να βγείτε στα μπαλκόνια και να χειροκροτάτε τους εκπαιδευτικούς δεν είναι καλύτερο να δώσετε πρώτη εσείς το καλό παράδειγμα για να πεισθούμε και εμείς πως δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τον ιό: να έλθετε στο σχολείο μου να παρακολουθήσετε μια μόνο ώρα μαθήματος μαζί με τους μαθητές μου. Εγώ σας υπόσχομαι να σας βρω θρανίο μπροστά μπροστά εκεί που κάθονται συνήθως οι άριστοι».
Δημήτρης Τσιριγώτης
e-prologos.gr
