γράφει ο Αντώνης Ρέλλας

Με τον νέο κανονισμό για τα δικαιώματα των επιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς η πολιτεία αναγνωρίζει το αναφαίρετο δικαίωμα στην ελεύθερη από εμπόδια μετακίνηση των αναπήρων και εμποδιζόμενων προσώπων χωρίς διακρίσεις.

Για αυτό και ο νέος κανονισμός λαμβάνει μέριμνα ώστε οι σκύλοι οδηγοί τυφλών και οι σκύλοι βοηθοί αναπήρων ΜΠΟΡΟΥΝ να μπαίνουν στα ΜΜΜ ανεξάρτητα από το μέγεθος τους και χωρίς φίμωτρο.

Νομοθετήθηκε όμως μια σοβαρή δικλείδα ασφαλείας για την επιτήρηση των σωμάτων των αναπήρων.

Το νέο ΦΕΚ αφήνει ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ παραθυράκι και επιτρέπει «κατ’ εξαίρεση» τη μη έκδοση εισιτήριου ή άρνηση επιβίβασης σε ανάπηρα/εμποδιζόμενα πρόσωπα στις περιπτώσεις που κρίνουν τη διαδρομή μη ασφαλή και προσβάσιμη.

Η αδιανόητη δικαιολογία του Υπουργείου Μεταφορών κάνει λόγο για μέτρο που ΘΑ συμμορφώσει τους μεταφορείς με τις ισχύουσες απαιτήσεις ασφαλείας που ορίζουν οι αρμόδιες αρχές.

ΑΡΑ ΜΕΧΡΙ να τροποποιηθούν τα οχήματα και οι υποδομές στις στάσεις των λεωφορείων, ΚΤΕΛ, ΜΕΤΡΟ, ΤΡΑΜ, των τερματικών σταθμών και των χώρων αφετηρίας ΕΜΕΙΣ οι ανάπηρες/οι και τα εμποδιζόμενα πρόσωπα ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ.

Στην Ελλάδα, εμείς τα ανάπηρα άτομα περιμένουμε περισσότερα από 20 χρόνια για να τροποποιηθεί το δομημένο περιβάλλον που μας απαγορεύει την πλήρη και ανεμπόδιστη πρόσβαση.

Αναμέναμε από το μακρινό 2012 τα πρακτικά αποτελέσματα του Ν.Ο.Κ 4067/12 που όριζε το 2020 ως καταληκτικό έτος των απαιτούμενων προσαρμογών και αντί της άρσης των εμποδίων, η επικοινωνιακά επαρκής κυβέρνηση της ΝΔ μας «φίλεψε» με την «Εθνική Αρχή Προσβασιμότητας», η οποία δεν είναι τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από την αποτυχία του κράτους να εναρμονιστεί με τα διεθνή κεκτημένα και να κάνει πράξη όσα διαχρονικά εξαγγέλλει.

Το σκάνδαλο αυτό μέχρι και σήμερα παραμένει εκτός κοινωνικού διαλόγου και η «επιστροφή στην κοινωνική ζωή» αποτελεί ακόμα ζητούμενο για το 15% της κοινωνίας.

Παράλληλα, η «θεσμική μέριμνα» και οι «ευκαιρίες» περιορίζονται σε ατέρμονες συζητήσεις, πολλά υποσχόμενες νομοθετικές κυρώσεις, εθνικές αρχές που «θα» αφαιρέσουν τα αρχιτεκτονικά και άλλα εμπόδια κάποια στιγμή… στο μέλλον.

Η αναπηροποίηση επιβάλλεται στα άτομα με βλάβες λόγω της αποτυχίας της κοινωνίας να ανταποκριθεί στις ανάγκες του συγκεκριμένου πληθυσμού.

Αυτή που οφείλει να αλλάξει είναι η κοινωνία και όχι εμείς να «τρώμε πόρτα» από τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΜΙΣΑΝΑΠΗΡΙΣΜΟΣ 2024

Καλή Χρονιά είπαμε;

πηγή: facebook του Αντώνη Ρέλλα