Η ΝΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ του Συριζοπασόκου Σπίρτζη – που ξεπούλησε αεροδρόμια, τον ΟΛΠ κι έκανε κολληγιές με ημέτερους εργολάβους – για επιβράβευση της άγριας καταστολής, είναι το μέτρο της ντροπής.
Είναι η έργω συνέχεια της λόγω δέσμευσης για κατάργηση των ΜΑΤ.
Είναι η συνέχεια ενός κακοποιημένου δημοψηφίσματος, το φτύσιμο ενός Όχι, για το οποίο ο κόσμος μάζεψε όλα τα τελευταία κουράγια του από ξυλοδαρμούς, εξευτελισμούς, αυτοκτονίες, μαζική λουμπενοποίηση κι ενοχοποίηση.
Είναι η υπογραφή του 3ου μνημονίου.
Η στέγαση στο ΣΥΡΙΖΑ όλης της πασοκικής σαλαμούρας, που πήγε κι έδεσε με κάτι από καιρό φερέλπιδες της εξουσίας, που τους έτρεχαν τα σάλια για καρέκλες.
Η πιο εκκωφαντικά ανύπαρκτη αντιπολίτευση στην πιο άγρια και απολυταρχική μετακατοχική κυβέρνηση. Είναι η φυσική εξέλιξη του τίποτα που έγινε, από τις συγκυρίες κάτι, για να ξαναγίνει τίποτα.
«…Ο μόλυβδος επιπλέει, ο φελλός βυθίζεται, τα ερπετά πετούν και σ’ αυτό τον κόσμο των καιρών μας, έναν κόσμο ανάποδα, κι η επιβράβευση είναι ανάποδη.
Η ειλικρίνεια τιμωρείται, η δουλειά υποτιμάται, το έγκλημα επικροτείται όταν ασκείται σε μεγάλη κλίμακα και οι ένοχοι είναι τουλάχιστον στρατηγοί ή πρόεδροι».
Όπως λέει ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, σήμερα η Αλίκη δεν χρειάζεται να μπει μέσα στον καθρέφτη για να δει τα «θαύματα», αρκεί μόνο να κοιτάξει έξω απ’ το παράθυρο.
Νίνα Γεωργιάδου
e-prologos.gr
