Η γυναικεία μορφή, η λεγόμενη γυναικεία ψυχολογία, η γυναικεία ομορφιά,που πρέπει να είναι συμβατή με την εκάστοτε αισθητική (και εμπορική) αντίληψη, η ερωτική της ζωή και πολλά άλλα που υποτίθεται ότι συνιστούν γυναικεία χαρακτηριστικά, κυριαρχούν στην κινηματογραφική παραγωγή,κυρίως στον εμπορικό κινηματογράφο, αλλά και σε πιο «ψαγμένες» ταινίες.

Γυναίκες «σύμβολα του σεξ», άσχετα αν οι ίδιες οι ηθοποιοί μπορεί να είναι τραγικά θύματα της βιομηχανίας του θεάματος. Γυναίκες μοιραίες (για ποιόν;), γυναίκες βαμπίρ, που πίνουν δηλαδή αίμα. Γυναίκες θύματα, γυναίκες που θυσιάζονται για τον αγαπημένο τους, γυναίκες «ξύπνιες», που τελικά παντρεύονται το αφεντικό τους και άλλες πολλές φιγούρες, που απευθύνονται στο συναίσθημα, στα απωθημένα, στους ανεκπλήρωτους πόθους ανδρών και γυναικών,δημιουργούν πρότυπα ζωής, αξιών και στόχων. Τυχαίνει οι αξίες αυτές να είναι οι «αξίες» ενός εκμεταλλευτικού συστήματος που συντρίβει άνδρες και γυναίκες, που φτιάχνει ζωές λειψές, κοινωνική καθυστέρηση, πορνεία, συγκαλυμμένη και μη, πόλεμο και προσφυγιά.

Προοδευτικοί δημιουργοί, καλλιτέχνες με κοινωνικές ευαισθησίες και ανθρωπιά, έχουν δώσει ωραία δείγματα της «άλλης» αντίληψης. Ο Σοβιετικός κινηματογράφος, προϊόν της κοινωνίας των εργαζομένων, υπήρξε ο μεγάλος δάσκαλος και πρωτοπόρος του προτύπου του νέου ανθρώπου και της γυναίκας, πραγματικά χειραφετημένης και δημιουργού της ζωής της, πέρα από την ανεπανάληπτη συμβολή του στην αισθητική της-νέας τότε-7^ης Τέχνης.

Με το σημείωμα μας προτείνομε μερικές ταινίες, που δείχνουν αληθινές πτυχές των αληθινών προβλημάτων των γυναικών, επιτυγχάνοντας ταυτόχρονα υψηλό αισθητικό αποτέλεσμα. Χωρίς να ταυτιζόμαστε με την άποψη του κάθε δημιουργού και χωρίς να απαιτούμε οπωσδήποτε από αυτόν να καταλήγει στην επαναστατική λύση. Πιστεύομε ότι σε κάθε περίπτωση δίνεται η ευκαιρία να δούμε καλό κινηματογράφο και να σταθούμε με διάθεση προβληματισμού και με κριτική ματιά. Η ψυχαγωγία, όπως λέει και η λέξη, δεν είναι για να ξεχνάμε την πραγματικότητα,αλλά για να την αντιμετωπίζομε με δημιουργικό τρόπο.

Καλή θέαση!

Αναστασία, Γιάννα, Ειρήνη

• Το προξενιό της Άννας, 80’, σκηνοθεσία Παντελής Βούλγαρης, ερμηνεία Άννα Βαγενά, Κώστας Ρηγόπουλος
• Τρωάδες, 120’, 1971, σκηνοθεσία Μιχάλης Κακογιάννης, ερμηνεία Κάθριν Χέμπορν, Βανέσσα Ρεντγκρέιβ, μουσική Μίκης Θεοδωράκης
• Το αλάτι της Γης, 94΄, 1954, σκηνοθεσία Χέρμπερτ Μπίμπερμαν, ερμηνεία Ροζάουρα Ρεβουέλτας
• Μάμα Ρόμα, 106΄, 1962, σκηνοθεσία Π.Π. Παζολίνι, ερμηνεία Άννα Μανιάνι
• Αναπαράσταση, 110΄, 1970, σκηνοθεσία /σενάριο Θ. Αγγελόπουλος
• Φράνσις μια αδέσμευτη γυναίκα, 140΄, 1982, σκηνοθεσία Γρ. Κλίφφορντ, ερμηνεία Τζέσικα Λανγκ

• Τιμή της αγάπης, παραγωγή ελληνικό κέντρο κινηματογράφου, ΕΡΤ, Ανδρομέδα φιλμ, 1984, κοινωνική, 115΄, σκηνοθεσία Τώνια Μαρκετάκη, σενάριο Τώνια Μαρκετάκη από τη νουβέλα του κερκυραίου συγγραφέα Κωνσταντίνου Θεοτόκη (1872 – 1923) «Η τιμή και το χρήμα», που δημοσίευσε για πρώτη φορά ο «Νουμάς» το 1914. Από τους πρώτους Έλληνες σοσιαλιστές, ιδρυτικό μέλος του σοσιαλιστικού Ομίλου και του αλληλοβοηθητικού εργατικού συνδέσμου Κέρκυρας. Μουσική Ελένη Καραϊνδρου, ερμηνεία Άννυ Λούλου, Τούλα Σταθοπούλου, Στρατής Τσομπανέλης

• Νόρμα Ρέυ (Norma Rae), παραγωγή 1979, ΗΠΑ, 123΄, σκηνοθεσία Μάρτιν Ριτ, ερμηνεία Σάλλυ Φιλντ, Μπο Μπρίτζες.
• Ορκισμένη Παρθένα, παραγωγή Ιταλία / Αλβανία, 2015, 84΄, σκηνοθεσία Λάουρα Μπισπούρι, ερμηνεία Άλμπα Ρορβάκερ.

Μαρτυρίες γυναικών για την Αντίσταση, τον Εμφύλιο, την εξορία, τη Χούντα, τριλογία της Αλίντας Δημητρίου:

• Τα κορίτσια της βροχής, παραγωγή ελληνική, σκηνοθεσία Αλίντα Δημητρίου, 120΄
• Πουλιά στο βάλτο, παραγωγή ελληνική, 2008, 105΄, σκηνοθεσία Αλίντα Δημητρίου
• Η ζωή στους βράχους, παραγωγή ελληνική, 2009, 98′ , σκηνοθεσία Αλίντα Δημητρίου

• Mustang (Ατίθασες), παραγωγή Τουρκία / Γαλλία, 2015, 97΄, σκηνοθεσία Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν, ερμηνεία Ελίτ Ισκάν, Γκιουνές Σενσόι, Τουγκμπά Σουνγκούρογλου.

• Το διαζύγιο: Η δίκη της Viviane Amsalem, παραγωγή Ισραήλ, 2014, 115΄, σκηνοθεσία Ρουίτ Ελκαμπέτζ, Σλόμι Ελκαμπέτζ, ερμηνεία Ρουίτ Ελκαμπέτζ, Σιμόν Αμπκαριάν, Γκαμπί Αμρανί
• Το απαγορευμένο ποδήλατο, παραγωγή Σαουδ.Αραβία-Γερμανία, 2012, 98΄, σκηνοθεσία Χάιφα Αλ Μανσούρ, ερμηνεία Γουάμ Μοχάμετ, Ρέεμ Αμπντουλάχ (η σκηνοθέτις σε κάποιες συντηρητικές περιοχές σκηνοθετούσε μέσα μέσα από το αυτοκίνητο της με walkie-talkie μέσω του βοηθού της. Η πρώτη ταινία που γυρίστηκε και η πρώτη γυναίκα που σκηνοθέτησε στη Σαουδική Αραβία, όπου δεν υπήρχε κινηματογράφος επί 30 χρόνια).

• Η επίσημη ιστορία, παραγωγή Αργεντινή, 1985, 102΄, σκηνοθεσία Λουίς Πουένσο, ερμηνεία Νόρμα Αλτάντρ, Αναλία Κάστρο, Πατρίτσιο Κοντρέρα.

• Η λεμονιά, παραγωγή Ισραήλ-Γερμανία-Γαλλία, 2008, 106΄, σκηνοθεσία Εράν Ριλκίς, ερμηνεία Χιάμ Αμπάς, Ντορόν Ταβορι, Αλ Σουλιράν.

• Βροχή, Παραγωγή Ιράν, 2001, 94΄, σκηνοθεσία Μαντζίντ Μαντζινί, ερμηνεία Ζάρα Μπαραμί, Χοσεϊν Αμπεντινί, Μοχάμεντ Αμίρ Ναντζί.

• Η Μάνα, Σοβιετική, σκηνοθεσία Β. Πουντόβκιν, βασισμένο στην ομώνυμη νουβέλα του Μ. Γκόρκι (1905) ,ερμηνεία Βέρα Μπαρανόφσκαγια, Νικολάι Μπατάλοφ, Αλεξάντρ Τσιστιακόφ, Β. Πουντόβκιν.

• Το κορίτσι του 17, Παραγωγή Ελληνική, 1969, σκηνοθεσία-σενάριο Πέτρος Λύκας, ερμηνεία Σοφία Ρούμπου, Κώστας Καζάκος, Χρήστος Πολίτης, Λυκούργος Καλλέργης, μουσική Μίμης Πλέσσας.
• Νοσταλγώντας το φως, Παραγωγή Χιλή, 2010, 90΄, ντοκυμαντέρ, σκηνοθεσία Πατρίτσιο Γκουσμάν