Ημερολόγιο πανδημίας, 19 Μαρτίου 2020
Στο μπαλκονάκι.
Θυμάμαι, άφθονος χρόνος για θύμησες και σκέψεις, παιδί στο πατρικό μου σπίτι. Παιδί της πόλης και της οικοδομής. Πάντοτε είχαμε την απορία εγώ κι η αδελφή μου, πώς οι γονείς μας πήρανε την απόφαση κι αγόρασαν διαμέρισμα σε ισόγειο.
Έχω στ’ αυτιά σαν τώρα την απάντηση του πατέρα μου, ότι η μάνα μου όντας έγκυος στην αφεντιά μου κι έχοντας μια άσχημη εγκυμοσύνη, ξέρετε εμετούς , ζαλάδες και τα τέτοια, θεώρησε καλό να μην αγοράσουν διαμέρισμα σε παραπάνω όροφο. Ήταν βλέπετε και το ασανσέρ άφτιαχτο ακόμη. Κι η μάνα μου, ζαλισμένη, υποφέροντας, ίσως κι επειδή πίστευε πως το μαρτύριο που της επέβαλα δε θα τελείωνε ποτέ, έπεισε τον πατέρα μου για την αγορά. Πάντα έχει τον τρόπο της.
Έτσι παραμείναμε στο ισόγειο. Δεν είναι άσχημο, το αντίθετο. Κι άλλες μνήμες έρχονται στο μυαλό. Το σπίτι μας διαμπερές. Από πίσω ακάλυπτος, μικρό μπαλκόνι και αυλή για παιχνίδια και αργότερα για καφέ και τσιγάρο. Από μπροστά, στο δρόμο, δεύτερο μικρό μπαλκονάκι που η μάνα μου το στολίζει με δυο μεγάλες γλάστρες, βαρέλια. Αν δεν κάνω λάθος η μία έχει αρμπαρόριζα φυτεμένη. Πού και πού της ψαλιδίζει τα κλαδιά και φτιάχνει και ωραία ποτά. Μπαλκονάκι, λοιπόν, κι από μπρος. Το ίδιο που όταν ήμουν μικρός κι ατίθασος ήταν η εξώπορτα που δραπέτευα για παιχνίδι και για βόλτες με φίλους.
Μην απορείτε που τα λέω όλα αυτά. Τούτες τις μέρες του κορονοϊού το μπαλκονάκι έδειξε τη χρησιμότητά του. Στις λίγες επισκέψεις, προσέχοντας τη μάνα ως ευάλωτη λόγω ηλικίας και προβλημάτων, όσο κι αν το θέλουμε δεν την πλησιάζουμε και πολύ. Αποφεύγουμε τις επισκέψεις εντός του σπιτιού. Πραγματοποιούμε επισκέψεις στο μπαλκονάκι. Η μάνα από ψηλά, εμείς από χαμηλά. Ανταλλάσσουμε δυο τρεις κουβέντες. Πώς είσαι, πώς είμαι; Αυτό. Όχι πολλά. Απλά και μόνο για να δούμε πως εξακολουθούμε και είμαστε καλά. Κάνουμε τη μικρή, ολιγόλεπτη συνάθροισή μας, θυμίζοντας κατά ένα περίεργο τρόπο… Ρωμαίο και Ιουλιέτα. Ρωμαίος εγώ ο γιος, Ιουλιέτα αυτή, η μάνα. Συναθροιζόμαστε. Μέχρι να βγει κι άλλη διαταγή . Απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω του ενός ατόμου!
Γιάννης Μελιόπουλος, μέλος του Εκπαιδευτικού Ομίλου Ημαθίας
e-prologos.gr
