Κοίταξε μας, ρε Θάνο…
Ναι ρε Θάνο…
Και σε τούτα τα γενέθλια του Νίκου* του γεροναυτικού μας εσύ θα καλέσεις την συντροφιά,
εσύ θα ανάψεις πρώτος την πίπα σου
και εμείς ασάλευτοι θα γυρνάμε ένα σπίρτο για τα στριφτά μας
και έτσι, και πάλι, θα τον γιορτάσουμε παρέα.
Μια ντουζίνα μέρες μείνανε μόνο.
Θα σηκώσεις το ποτήρι σου
στον Βλαδίμηρο,
στον Μπέρτολτ,
στον Ναζίμ,
στον Γιάννη,
στη Μαρία,
στον Άλκη,
στον Μάνο.
Μια γλώσσα θα μιλάμε, να καταλαβαινόμαστε. Την ασύνορη, την ποιητική. Ξέρεις εσύ…
Ο Ντικ θα είναι εκεί κι αυτός και θα κάθεται στην πόρτα για να παραφυλάει,
μην τυχόν και μας την πέσουν και μας χαλάσουν τα χαμόγελα τίποτα άξεστοι χαφιέδες που μπρος στην μουσική νιώθουν αηδία –και που γαμώτο να που πάλι αναπαράχθηκαν-.
Ναι ρε Θάνο, έχεις δίκιο…
Καλύτερα να μην ανησυχούμε. Με όλους τους παραπάνω, έχουμε μια καλή περιφρούρηση. Τους έχουμε, που λένε!
Δεν ξέρουμε ωστόσο πόσο θα κρατήσει η γιορτή, ρε Θάνο.
Ξέρουμε ότι έχεις δουλειά και θες να επιστρέψεις στη βάρδια σου.
Να κοιτάζεις το πουλί που μόνο ξώμεινε μίλια από το κυρίαρχο κοπάδι, όπως είπες κάποτε…
Να τραγουδάς την θάλασσα, την στεριά, την ουτοπία, την ελπίδα, την επανάσταση: που είναι όλα τους τόσο ωραία, τόσο δυνατά, τόσο πληθωρικά, τόσο συγκρουσιακά καθώς όλα γένους θηλυκού.
Αλλά πριν πας,
θέλουμε να ακούσεις ξανά για τις πίκρες, τις ανησυχίες που κουβαλάμε, τις αντοχές που έχουμε και για τις επιθέσεις που προετοιμάζουμε.
Ίσως γιατί θέλουμε μια ακόμη συμβουλή σου. Άκουσε μας, αν έχεις χρόνο, πριν βγεις στη πλώρη.
Συγνώμη ρε Θάνο για όλα τούτα…
Έχεις δίκιο. Σε τούτα τα γενέθλια του Νίκου, που έρχονται, πρέπει μονάχα να γλεντάμε.
Κοίταξε μας, λοιπόν και πες μας:
Το έχουμε;
Το μπορούμε;
Το κατορθώνουμε;
Κι ας δακρύζουμε, κοίταξε μας και πες μας:
Χορεύουμε όπως πρέπει;
Χορεύουμε σωστά πάνω στο φτερό του καρχαρία;
Χρήστος Σκυλλάκος -toperiodiko.gr
* Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1910
