“Έγινα 37 και είμαι ακόμα αναπληρωτρια. Πήγα στη Λέσβο, το Διδυμότειχο, την Ξάνθη, τα βουνά της Ροδόπης. Δούλεψα σε δουλειες του ποδαριού τα καλοκαίρια της ανεργίας μου και το Σεπτέμβρη περίμενα να βγουν οι θέσεις. Πανηγύριζα όταν ήμουν “κοντά” και φόρτωνα το αμαξι κούτες. Κάποιες χρόνιες έκλαιγα αποχαιρετωντας φίλους, κάποιες άλλες τους ξαναεβρισκα. Έμαθα να χωράω τη ζωή μου σ ενα αμαξι. Να χωράω τις σχέσεις μου σε ένα σχολικό έτος. Τις ανάγκες μου όμως δεν μπορώ να τις χωρέσω. Γιατί 11 χρόνια καλυπτω μόνιμες ανάγκες του δημοσίου σχολείου, γιατί η εργασιακή ανασφάλεια, η αδιοριστια και η αναπλήρωση πρέπει να λάβει τέλος. Γιατί είμαι η γενιά που φώναξε στα 17 κατσε καλά Γεράσιμε και στα 37 κατσε καλά γεράσαμε! Γιατί ξέρω πως δεν είμαι η μόνη, ούτε είμαστε λίγοι. Γιατί αύριο και όσο χρειαστεί πρέπει να είμαστε στους δρόμους! No pasaran “

Από το fb Thania Vezou