Ποιοι δεν θέλουν να ακούγεται το παραμικρό για την Εθνική Αντίσταση και ποιοι βγάζουν “σπυράκια” στο άκουσμα και μόνο του ονόματος των κορυφαίων  αντιστασιακών οργανώσεων της Αριστεράς ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, στις οποίες ήταν ενταγμένη στα μαύρα χρόνια της ναζιστικής κατοχής η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού; Τρία χαρακτηριστικά περιστατικά μαύρης προπαγάνδας και παραπληροφόρησης για την περίοδο εκείνη, είχαμε τη δυνατότητα να αναπτύξουμε με παρέμβασή μας σε ημερίδα  που είχε πραγματοποιηθεί προ ετών στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης, με αφορμή την επέτειο απελευθέρωσης της Αθήνας από τον γερμανικό ζυγό.

Αναφέρουμε παρακάτω τα τρία γεγονότα  που αναφέραμε τότε, για να δώσουμε απαντήσεις και σε ερωτήματα που τέθηκαν κατά την ημερίδα, ενώ ανάλογα περιστατικά παραπληροφόρησης πρέπει να πούμε ότι υπήρξαν πάρα πολλά τα δίσεκτα χρόνια μετά την απελευθέρωση και μέχρι σήμερα, με στόχο πάντοτε την κατασυκοφάντηση του αντιστασιακού και κατ΄επέκταση του αριστερού κινήματος. Οι ανυπόστατοι ισχυρισμοί ότι τάχα δεν υπήρξε απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου 1944, όταν ο ΕΛΑΣ εισήλθε στην πόλη ή τα περιβόητα “μυστικά σύμφωνα” που δήθεν είχε συνάψει ο ΕΛΑΣ άλλοτε με τους Γερμανούς και άλλοτε με τους Βουλγάρους κατακτητές, είναι μερικά από τα επεισόδια στο σίριαλ της παραπληροφόρησης για τα οποία αθ αναφερθούμε σε επόμενα σημειώματά μας.
Ας δούμε όμως τις τρεις περιπτώσεις που είχαμε αναπτύξει στην ημερίδα της Αθήνας:

1.Η εξέγερση της Δράμας τη νύχτα της 28 προς 29 Σεπτεμβρίου 1941:
Επρόκειτο για μία γνήσια ηρωική λαϊκή εξέγερση, που καταπνίγηκε στο αίμα, με 3.000 εκτελεσμένους, η πρώτη μαζική πράξη αντίστασης που σημειώθηκε στην κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη. Ένας ξεσηκωμός, πρόωρος ίσως, που όμως είχε σημαντικά οφέλη για την Ελλάδα, καθώς ακύρωσε τα όποια επιχειρήματα της Βουλγαρίας περί εθνικών και πληθυσμιακών δικαιωμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης και αποθάρρυνε εποίκους από τη Βουλγαρία να εγκατασταθούν εκεί και να αλλοιώσουν την πληθυσμιακή της σύνθεση. Κι όμως, εκείνη η εξέγερση συκοφαντήθηκε επί μισό και πλέον αιώνα από πολλές πλευρές, οι συνεργάτες των Βουλγάρων στην κατάπνιξη του ξεσηκωμού, έγιναν μετά την Κατοχή «ήρωες» και βουλευτές στο ελληνικό κοινοβούλιο, ενώ οι αγωνιστές που πήραν μέρος στην εξέγερση και έγραψαν σελίδες εποποιίας στην αντίσταση κατά των Βουλγάρων κατακτητών, κατηγορήθηκαν στο πλαίσιο της πιο άθλιας προπαγάνδας ως … «ΕΑΜοβούλγαροι», «Βουλγαροκομμουνιστές», «πράκτορες της ΟΧΡΑΝΑ» και άλλα παρεμφερή.

2. Η οργάνωση «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»:
Ήταν η πρώτη εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση στην Ελλάδα και όλη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη. Δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη ένα μόλις μήνα μετά την είσοδο και την κατοχή της από τους Γερμανούς κατακτητές, στις 15 Μαΐου 1941, με πρωτοβουλία του «Μακεδονικού Γραφείου» του ΚΚΕ, τη συμμετοχή προσωπικοτήτων από άλλους πολιτικούς χώρους και στρατιωτικό αρχηγό τον συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό. Μια οργάνωση η οποία είχε καταφέρει συντριπτικά χτυπήματα κατά των χιτλερικών, με συνεχείς ανατινάξεις στρατιωτικών χώρων των Ναζί, πράξεις δολιοφθοράς και τη δημιουργία τμημάτων στο πανεπιστήμιο, τους εργαζόμενους, τις συνοικίες κλπ. Ενώ η εφημερίδα που είχε εκδώσει με τον ίδιο τίτλο η οργάνωση και μετατράπηκε αργότερα σε όργανο της Παμμακεδονικής Επιτροπής του ΕΑΜ, σκορπούσε επί 3,5 χρόνια το μήνυμα της αντίστασης στην υπόδουλη Μακεδονία. Κι όμως, η υπέροχη αυτή δράση της «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» αποσιωπάται συστηματικά από κάποιους που θέλουν για δικές τους σκοπιμότητες η Αντίσταση να ξεκινάει από την Αθήνα και άλλους που προσπαθούν να «αποδείξουν» με το ζόρι ότι το αντιστασιακό κίνημα στην Ελλάδα εμφανίστηκε μετά τον Ιούλιο του 1941 και ύστερα από την επίθεση του Χίτλερ κατά της Ρωσίας.

3. Οι Άγγλοι στην απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη:
Όπως είναι σε όλους γνωστό, οι ανταρτικές δυνάμεις του ΕΛΑΣ μπήκαν στη Θεσσαλονίκη, μετά από σκληρές και φονικές μάχες γύρω από αυτή στις 30 Οκτωβρίου 1944, ελευθερώνοντάς την, ύστερα από απόφαση της διοίκησης της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας του ΕΛΑΣ, με στρατιωτικό αρχηγό τον στρατηγό Ευριπίδη Μπακιρτζή και καπετάνιο τον Μάρκο Βαφειάδη, να μην υπακούσουν στις εντολές της ηγεσίας που ήθελε να παραμείνουν οι ανταρτικές δυνάμεις εκτός της πόλης, σε εφαρμογή της συμφωνίας της Καζέρτας. Ενώ μόλις 11 ημέρες αργότερα εισήλθε στην πόλη μία μονάδα του Βρετανικού στρατού, η οποία μάλιστα αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από Ινδούς στρατιώτες. Και όμως, επί πολλές ημέρες το ραδιόφωνο του BBC μετέδιδε την είδηση ότι … «ο βρετανικός στρατός απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη από τους Γερμανούς», αποφεύγοντας να κάνει την παραμικρή αναφορά στο ρόλο των ανταρτών, αποσιωπώντας την τεράστια αντιστασιακή προσφορά του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, κατ’ επιταγή της βρετανικής πολιτικής που ήθελε από τότε να σπρώξει τη χώρα στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο.

φωτογραφία “εξωφύλλου”: σφαγή της Δράμας

Σπύρος Κουζινόπουλος

πηγή: φάρος Θερμαϊκού