Βαρδαρός Λεωνίδας , Της Νικαριάς οι Ζευκαλήδες

«Ζεύκια» στην Ικαρία ή τη Νικαριά λέμε τα γλέντια, τη διασκέδαση, το ξεφάντωμα. Ολονύκτια γλέντια με κρασομεζέδες, κρασοπότι μουσικές μελωδίες και χοροσταλίσματα.

«Με καριώτικο τρα(γ)ούδι να καεί το πελεκούδι»

Τα «ζεύκια» των Ικαριωτών γίνονται σε εθιμικές γιορτές στον κύκλο του χρόνου, όπως τα χριστουγιαννόσκολα, τ΄ Αη Βασιλειού, την πρωτοχρονιά, τα χοιροσφάγια τις απόκριες, σε ονομαστικές γιορτές, γάμους, βαφτίσια, πανηγύρια. Κι όταν τους τελειώνουν οι άγιοι επινοούν άλλους για να συνεχίσουν το γλέντι.

Στα «ζεύκια» εκφράζεται η πλούσια μουσικοχορευτική παράδοση του νησιού και ο χαρακτήρας του ικαριώτη με την φιλόξενη διάθεση και την κοινωνικότητα. Τα καριώτικα σπίτια είναι ανοικτά όχι μόνο τις «σκόλες», αλλά κάθε μέρα για το μουσαφίρηδικό μας φίλο ή ξένο.

Η καλοπαρέα και το κρασί στη Νικαριά είναι εύκολη υπόθεση. Πολλές φορές ένα καθημερινό καλωσόρισμα καταλήγει σε αυτοσχέδιο «ζεύκι» με κρασί, ικαριώτικες διηγήσεις και παραδόσεις, αυτοσχέδια τραγούδια και ρίμες.

Το ντόπιο κρασί, ο «πράμνειος» οίνος κάνει το καλό «ζεύκι», με διάρκεια ολοήμερη ή νυχτοήμερη. Οι Ικαριώτες είναι «ζευκαλήδες», γλεντζέδες, αλλά και «σουαρεζήδες» όταν το ζεύκι είναι ολονύκτιο. Σιγοπίνουν το κρασί για πολλή ώρα και σιγοβαστούν το γλέντι.

Είναι και «ξεφαντωτάδες», όταν βγαίνουν έξω από τα όριά τους. Η ψυχή στα καριώτικα γλέντια είναι οι βιολιτζήδες.