Καθώς ο χρόνος τελειώνει και η εκλογική κλεψύδρα στήθηκε, πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα του Α. Τσίπρα. Μπορεί οι «θεοί» στον ΟΗΕ να του πρόσφεραν βραβεία, όπως αυτός τους έδωσε «γη και ύδωρ». Στη χώρα ωστόσο ο πολιτικός χρόνος πυκνώνει και ο Κ. Μητσοτάκης με την ακροδεξιά του συμμορία παραμονεύει.

Είναι ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ; ρωτούν κουτοπόνηρα κάτι πρώην κινηματίες τους αριστερούς. Όχι! Απαντάμε ευθαρσώς. Όπως δεν είναι ίδιες οι όψεις «κορώνα – γράμματα» σ’ ένα νόμισμα. Αλλά όμως αποτελούν διαφορετικές εικόνες του ίδιου πράγματος.

Κορώνα – γράμματα λοιπόν είναι η απάντηση στους καιροσκόπους.

Όμως ο πονοκέφαλος του Α. Τσίπρα είναι εντός των συνόρων της κυβέρνησης και ακούει στ’ όνομα του εθνοχωροφύλακα Π. Καμμένου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τους ΑΝΕΛ στα εκλογικά βάραθρα και ο υπουργός των παρελάσεων και των Σαλαμινομάχων δεν έχει κανένα λόγο να είναι ευχαριστημένος αφού για τρία χρόνια έγινε το «δεξί χέρι» του Α. Τσίπρα. Μπορεί η Παπακώστα να μπάλωσε πρόσκαιρα τα δεξιά κουρέλια αλλά ο Ζάεφ και η συνθήκη των Πρεσπών που δόθηκε για υπογραφή σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ δημιουργεί πρόβλημα πολιτικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας στους ΑΝΕΛ, που ήδη μετρούν αποχωρήσεις. Άλλωστε στη χώρα μας τα ενδιάμεσα, έτσι κι αλλιώς, κόμματα, από την Ένωση Κέντρου των Μαύρου – Ζίγδη ως το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα συντρίβονταν στις διπολικές συμπληγάδες και στα βραχώδη πολιτικά διλήμματα που έθετε το κυρίαρχο σκηνικό.

Ζούμε σε μια χώρα διλημμάτων και μανιχαϊσμού και πρέπει να ’χεις γερό ιδεολογικό βάρος για ν’ αποφεύγεις τις διχάλες τύπου «θεός ή διάβολος».

Διόλου δεν αποκλείεται, όταν μετά τον Μάρτη έρθει η συμφωνία των Πρεσπών στη βουλή, ο Π. Καμμένος ν’ αναζητήσει την πολιτική του σωτηρία σε μία ηρωική έξοδο και να φέρει κοντύτερα τις βουλευτικές εκλογές.

Εμείς; Λέμε και πάλι όχι στις εκλογικές αυταπάτες, αλλά καλό είναι να μην αιφνιδιαστούμε.

Θανάσης Τσιριγώτης