Όταν είδα τη Βέμπο να τραγουδά στην ταινία, η Προσφυγοπούλα, μαγεύτηκα.Ήμουν ακόμα μαθήτρια και περνούσα ώρες μπροστά στον καθρέφτη να τη μιμούμαι.Μεγάλωσα με τον παππού μου τον παπά αλλά ήμουν από μικρή λίγο διαβολάκι.Όταν ο πατέρας μου κατάλαβε πως το εννοούσα ότι θα γίνω τραγουδίστρια, με πάντρεψε, στα 18 μου, με το Βαγγέλη Τριμούρα, που με γούσταρε και με φλέρταρε. Το βιτριόλι του το ‘ριξα όχι τόσο γιατί τον έπιασα με άλλην αλλά γιατί δεν πήγαινε καιρός που με κλώτσησε στην κοιλιά όταν ήμουν γκαστρωμένη κι έχασα το παιδί.Τι να λέμε τώρα. Είκοσι χρονών κοριτσάκι. Πήγα να κλέψω μια κουραμάνα από ένα γερμανικό αυτοκίνητο επειδή πεινούσα. Μ’ άρπαξαν, με σπάσανε στο ξύλο και με πήγαν στα μπουντρούμια. Με χτύπησαν πρώτα με τον υποκόπανο και μετά, που με πήγαν εκεί, συνεχίσθηκε το ξύλο. Με σακάτεψαν. Μετά από βασανιστήρια πολλά με πήγαν στον ανακριτή. Κατάλαβαν ότι δεν ήμουν επικίνδυνη, με είδαν μικρή κοπέλα και συνεσταλμένη και με άφησαν.Ήμουν με τους αριστερούς της Χαλκίδας και σε μια μάχη κοντά στην Ομόνοια, οδός Βούλγαρη και Πειραιώς, τραυματίστηκα στο χέρι. Αμέσως μετά την οπισθοχώρηση δεν πρόλαβα να φύγω, με κάρφωσαν στην Εθνοφυλακή και κοντά στον Σταθμό Λαρίσης, με συνέλαβαν. Στη Θεμιστοκλέους, όταν γύρισα τράβηξα πάλι μαρτύρια. Μια μέρα ζήτησα να μας δώσουν λίγο ψωμί περισσότερο. Η κατάσταση ήταν τραγική. Πείνα και δυστυχία. Είχαμε μια κουβέρτα δέκα γυναίκες. Όταν, λοιπόν, ζήτησα λίγο παραπάνω ψωμί, μου είπαν “Αντάρτισσα είσαι; Κι εδώ μέσα είσαι αντάρτισσα”; Με παίρνουν αμέσως και με πολλές φασαρίες με κλείνουν στο πειθαρχείο.Μετά από καιρό περνάγαμε από μια επιτροπή και κάθε μέρα, δύο – τρεις κάθε φορά τις άφηναν ελεύθερες. Κάποια μέρα, λοιπόν, ήρθε και η δική μου σειρά. Με άφησαν ελεύθερη. Μόλις βγήκα είχα πάρει μια κουβέρτα και κάτι σχισμένα παπούτσια και βάδιζα προς την Ομόνοια. Με βλέπει ένας αξιωματικός που ήταν στη Θεμιστοκλέους και μου λέει: “Σ’ αφήσανε μωρή Βουλγάρα;” Του λέω δεν είμαι Βουλγάρα είμαι Ελληνίδα. Με πλακώνει στο ξύλο και με ξαναπάει φυλακή.

Νίνα Γεωργιάδου