Μετά από συμφωνία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού, η Ολλανδία αποκτά τη δεξιότερη κυβέρνηση εδώ και δεκαετίες, έξι μήνες μετά τη νίκη στις βουλευτικές εκλογές της 22ας Νοεμβρίου του κόμματος του ακροδεξιού πολιτικού Γκερτ Βίλντερς. Δεν θα είναι ο ίδιος πρωθυπουργός.

Τα κόμματα που κατέληξαν σε συμφωνία είναι το Κόμμα Ελευθερίας (PVV) του Βίλντερς, το φιλοαγροτικό BBB, το φιλελεύθερο κεντροδεξιό VVD του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και το νέο κεντρώο κόμμα κατά της διαφθοράς NSC, στο πλαίσιο κυβέρνησης συνασπισμού που εξασφαλίζει 88 έδρες στην 150μελή βουλή.

Δεν είναι προς το παρόν σαφές ποιος θα αναλάβει την πρωθυπουργία στη θέση του Ρούτε, ο οποίος είναι υποψήφιος για να διαδεχθεί τον Γενς Στόλτενμπεργκ ως νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ. Ακούγεται ωστόσο ευρέως το όνομα του βετεράνου του Εργατικού Κόμματος και πρώην υπουργού Παιδείας και Εσωτερικών Ρόναλντ Πλάστερκ, ο οποίος διαδραμάτισε και ρόλο-κλειδί στις διαπραγματεύσεις.

Τα κόμματα θα πρέπει τώρα να συζητήσουν τη συμφωνία με τις κοινοβουλευτικές ομάδες τους που θα δώσουν και την τελική έγκριση. Τον Μάρτιο είχαν συμφωνήσει να σχηματίσουν μια εν μέρει τεχνοκρατική κυβέρνηση, με το 50% των υπουργών της να είναι πολιτικοί και το υπόλοιπο 50% να προέρχονται εκτός της πολιτικής.

Οι διαπραγματεύσεις καθυστέρησαν επί πολλούς μήνες μετά τις εκλογές της 22ας Νοεμβρίου. Η μετανάστευση, τα οικονομικά και η περιβαλλοντική πολιτική ήταν τα πλέον ακανθώδη θέματα της διαπραγμάτευσης.

Χρειάστηκε η άμβλυνση της αντιευρωπαϊκής, αντιισλαμικής ρητορικής του Βίλντερς, η εγκατάλειψη της φιλοδοξίας του να γίνει πρωθυπουργός και η αναθεώρηση της καθολικής αντίθεσης στην παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στην Ουκρανία για να ανοίξει ο δρόμος για την επίτευξη συμφωνίας.

Αν και δεν έχουν αποκαλυφθεί πληροφορίες για το περιεχόμενο της συμφωνίας, αναμένεται ότι η κυβέρνηση συνασπισμού θα επιβάλει αυστηρότερη μεταναστευτική πολιτική.

Ο Βίλντερς, που διατηρεί στενές σχέσεις με τους άλλους εθνικιστές, λαϊκιστές της Ευρώπης, όπως ο Βίκτορ Ορμπαν, έχει υποσχεθεί αύξηση των δαπανών για την υγεία και μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης. Ωστόσο, οι δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν απίθανο τα υπόλοιπα κόμματα να υποστηρίξουν αυτές τις δεσμεύσεις.