Σχετικά με ένα άρθρο στο “Πριν”: Διαστρέβλωση και φαντασιοπληξία

Με ένα άρθρο του Π.Ξ. στο ΠΡΙΝ, υπό τον τίτλο «Τι εκφράζει η μεγάλη επιτυχία της συγκέντρωσης στην Καμάρα», επιχειρεί το ΝΑΡ να κάνει έναν πρώτο απολογισμό σχετικά με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν την ημέρα της ΔΕΘ. Το κείμενο, το οποίο βρίθει κατά τα άλλα από ταξικές κορώνες και άφθονο «κινηματισμό», χαρακτηρίζεται από απογειωμένες αναλύσεις και διαστρεβλώσεις σε ό,τι αφορά το χαρακτήρα της συγκέντρωσης της Καμάρας, αλλά και επιζήμιες θέσεις σχετικά με τα ζητήματα του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος.

Γράφει ο Π.Ξ. πως «Η μαζικότητά της (της συγκέντρωσης της Καμάρας) ήταν αποτέλεσμα του πολιτικού πλαισίου που είχε θέσει με ένα τριπλό αδιαίρετο στόχο: αντικυβερνητικό, αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό, αντιεθνικιστικό», ενώ λίγο πιο κάτω αναφέρει ότι «Αυτή η δυναμική της Καμάρας που έρχεται από το παρελθόν, αλλά στοχεύει στο μέλλον, οδήγησε σε μεγαλύτερη από ποτέ συσπείρωση τις οργανώσεις της Αριστεράς» και πως «Η «Καμάρα» λοιπόν για άλλη μια φορά έθεσε το επίδικο της εποχής». Μέσα από τις υπερφίαλες αυτές τοποθετήσεις αναδεικνύονται δύο βασικά ζητήματα. Πρώτον, η προσπάθεια του αρθρογράφου να παρουσιάσει τη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στην Καμάρα ως μια διαδικασία που είχε έναν ενιαίο χαρακτήρα και ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο. Στην πραγματικότητα, τέτοιος χαρακτήρας ούτε υπήρξε, ούτε ήταν δυνατό να υπάρξει, κι αυτό γιατί η συγκεκριμένη συγκέντρωση περιλάμβανε δυνάμεις με τελείως διαφορετικό προσανατολισμό. Δυνάμεις όπως το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δεν αναγνωρίζουν την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας μας και συνακόλουθα αντιμάχονται την πάλη του λαού μας για την κατάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά και δυνάμεις όπως το ΚΚΕ (μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ και η ΛΑ-ΑΑΣ που παλεύουν και για το σκοπό αυτό. Άλλωστε το ζήτημα της ανάδειξης των ΗΠΑ σε τιμώμενη χώρα στη φετινή ΔΕΘ, που πιστοποιεί και το βάθεμα της εξάρτησης της χώρας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πέρασε σε δεύτερη μοίρα στις ανακοινώσεις και τις αναλύσεις του ΝΑΡ για τη ΔΕΘ. Ως εκ τούτου, ο υποτιθέμενος «τριπλός αδιαίρετος στόχος» στον οποίο αναφέρεται το άρθρο υπάρχει μόνο στη φαντασία του αρθρογράφου και των καθοδηγητών του ΝΑΡ.

Δεύτερον, οι απογειωμένες τοποθετήσεις του άρθρου σχετικά με τη σημασία, το ρόλο και τη δυναμική της συγκέντρωσης στην Καμάρα, που δημιουργούν μια ψεύτικη εικόνα μεγάλης ανόδου του κινήματος, δεν αποτελούν παρά μόνο έκφραση της φαντασιοπληξίας του ΝΑΡ. Μπορεί οι συγκεντρώσεις της ΔΕΘ να συσπείρωσαν ένα αγωνιστικό τμήμα εργαζομένων και λαού, όμως η κατάσταση για το εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα παραμένει δύσκολη. Και να εμφανίζουμε μια συγκέντρωση 1000-1500 εργαζομένων, όπως ήταν της Καμάρας, με τρόπο που θα νόμιζε κάποιος ότι συμμετείχαν χιλιάδες και χιλιάδες αυτό δεν βοηθά στη συσπείρωση του κόσμου, γιατί δεν χτίζεται κίνημα με φαντασιοπληξίες και άρνηση της πραγματικότητας. Παρόλα αυτά το ΠΡΙΝ κάνει λόγο για «δεκάδες σωματεία, σχήματα, συλλογικότητες» που συμμετείχαν στη συγκέντρωση της Καμάρας και πανηγυρίζει λίγο πολύ για τη «σχεδόν ανύπαρκτη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ». Αντί το ΝΑΡ να δει πως οι μικρές σε μαζικότητα συγκεντρώσεις των σωματείων δείχνουν πως η πλειοψηφία των εργαζομένων παραμένουν καθηλωμένοι και μακριά από τα σωματεία, θεωρεί πως η καταγραφή πολύ λίγων σωματείων που ελέγχει στη συγκέντρωση της Καμάρας, σηματοδοτεί την υπέρβαση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και την εμφάνιση ενός νέου πόλου του εργατικού κινήματος. Στην πραγματικότητα το ΝΑΡ συνεχίζει την ίδια επιζήμια πολιτική που κηρύσσει τη φυγή από τα σωματεία και που στην απεργία στις 30 Μάη το οδήγησε να καλέσει τους εργαζόμενους να μην απεργήσουν, νομιμοποιώντας στη συνείδηση του κόσμου την απεργασπασία και αφήνοντας μ’ αυτό τον τρόπο μια αρνητική παρακαταθήκη για το εργατικό κίνημα.

 

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος

 

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το