Ο καθηγητής ηρέμησε και χωρίς να το καταλάβει τον πήρε ο ύπνος. Ονειρεύτηκε την τάξη του. Ήταν όλα τα παιδιά εκεί. Ήταν χαρούμενα

Ο καθηγητής έχει μεγάλη αγωνία. Το πρώτο υβριδικό του μάθημα στο σχολείο θα αρχίσει σε λίγη ώρα. Μάθημα δια ζώσης για τα παιδιά που είναι στην τάξη και ταυτόχρονα μάθημα εξ αναμεταδόσεως για τα παιδιά που είναι στο σπίτι.

Οι μαζικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών αποτελούν ένα ελπιδοφόρο αγωνιστικό μήνυμα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης!

Στήνει το κινητό του, ανοίγει τα δεδομένα και διαπιστώνει εξαιρετικά χαμηλό σήμα. «Ας κάνει η webex  το θαύμα της» παρακαλάει από μέσα του. Εστιάζει την κάμερα του κινητού απάνω του, να μην τραβάει τους μαθητές σύμφωνα με τις σαφείς οδηγίες που έχουν δοθεί από το υπουργείο. Ο χώρος που θα μπορεί να κινείται για να μην βγαίνει από το κάδρο της κάμερας είναι περίπου όσο ένας τηλεφωνικός θάλαμος. «Τέρμα οι εποχές που αλώνιζε την αίθουσα πάνω κάτω για να βλέπει τα τετράδια των μαθητών του. Εντάξει χαλάλι άμα είναι για την ασφάλεια των μαθητών. Όλα γίνονται με λίγη καλή θέληση» σκέφτεται. Παίρνει λίγο τα απάνω του. Έχει την ίδια γλυκιά αγωνία που είχε και πριν από δώδεκα χρόνια όταν έκανε το πρώτο του μάθημα σε τάξη. Βαθιά ανάσα και ξεκινάει.ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Καλημέρα παιδιά. Σήμερα θα κάνουμε επανάληψη στον 3^ο Νόμο του Νεύτωνα. Ποιος από εσάς θέλει να τον διατυπώσει. Για πες μας εσύ Γιώργο»;

Ο Γιώργος, παρόλο που είναι άριστος μαθητής και με μεγάλη αυτοπεποίθηση, κομπιάζει. Σκέφτεται τα τρίτα μάτια που είναι πάνω του. Πως κάποιοι τον βλέπουν και από το σπίτι. Οι συμμαθητές του, οι γονείς των συμμαθητών του, πιθανόν και η μαμά του. Σίγουρα η μαμά του. Μπορεί και η γιαγιά του.

Ο καθηγητής αντιλαμβάνεται τον δισταγμό του Γιώργου και αμέσως σκέφτεται τη λύση.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Παιδιά από το σπίτι, θα κλείσω μισό λεπτό την κάμερα και το μικρόφωνο».Μετά το κλείσιμο

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Γιώργο, τώρα δεν σε βλέπει κανείς. Πες τον 3^ο Νόμο του Νεύτωνα, αλλά μόνο λίγο γρήγορα γιατί οι συμμαθητές σου στο σπίτι περιμένουν να τους ξαναδώσω εικόνα και ήχο».

Ο Γιώργος κάνει ρεκόρ διατύπωσης νόμου και ο καθηγητής τρέχει να ξανανοίξει την κάμερα και τον ήχο στο κινητό του. Συνεχίζει το μάθημα.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Μπράβο, πολύ ωραία Γιώργο. Ας πάμε τώρα σε μερικά παραδείγματα του 3^ου νόμου».

Ξαφνικά δαγκώνεται. Συνειδητοποιεί πως οι μαθητές στο σπίτι δεν έχουν ακούσει την διατύπωση του 3^ου Νόμου αφού την ώρα που μίλαγε ο Γιώργος αυτοί έβλεπαν μαύρο και είχαν mute στον ήχο. Στρέφεται προς την κάμερα και λέει:

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Πριν όμως πάμε σε παραδείγματα θα επαναλάβω και εγώ τον 3^ο Νόμο του Νεύτωνα».

Πετάγεται ο Σπύρος που είναι αυθόρμητος μαθητής και λέει:

ΣΠΥΡΟΣ: «πάλι κύριε»;

Ο καθηγητής τα χάνει προς στιγμήν. Κοιτάζει μια τους μαθητές στην τάξη και μία την κάμερα του κινητού του. Ξαναβρίσκει την ψυχραιμία του, χαμογελάει και λέει:

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Δεν κάνει ποτέ κακό η επανάληψη Σπύρο».

Ο καθηγητής αρχίζει να διατυπώνει τον νόμο αλλά διακόπτεται από το χτύπημα της πόρτας. Είναι η Διευθύντρια του σχολείου και κρατάει στο χέρι της το φορητό τηλέφωνο του γραφείου της. Του φαίνεται κάπως αναστατωμένη.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: «Μπορώ να σας πω λίγο»;

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: ««Μισό λεπτό παιδιά από το σπίτι, θα κλείσω την κάμερα και το μικρόφωνο».

Μετά το κλείσιμο

ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ: «Έχω στη γραμμή την μάνα του Παπαδόπουλου. Προσπαθεί ο γιος της ο Κωνσταντίνος να συνδεθεί στο μάθημα από το σπίτι αλλά δεν ακούει και δεν βλέπει τίποτα. Μπορείτε να την βοηθήσετε να συνδεθεί»;

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Βεβαίως, δώστε μου την στο τηλέφωνο».

Ο καθηγητής μιλάει στο τηλέφωνο με την μάνα του Παπαδόπουλου ενώ ταυτόχρονα ξανανοίγει  την κάμερα και το μικρόφωνο του κινητού του για να δει τι ακριβώς πρόβλημα έχει στη σύνδεση του ο γιός της.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Ναι γεια σας κυρία Παπαδοπούλου, μια χαρά εσείς; Ναι καταλαβαίνω τον εκνευρισμό σας, έχετε δίκιο δεν μπορεί να χάνει το μάθημα ο Κωνσταντίνος. Ναι βεβαίως και έχει ίσα δικαιώματα ο Κωνσταντίνος με τα άλλα παιδιά. Μήπως φταίει το ίντερνετ που έχετε στο σπίτι; Πόσα Mbps έχετε»;

Τα παιδιά στην τάξη αρχίζουν να γελάνε δυνατά με αυτό που ακούνε. Ο καθηγητής τρέχει πανικόβλητος και ξανακλείνει την κάμερα και το μικρόφωνο του κινητού του.  

Βρίσκεται σε μια εξαιρετικά πρωτότυπη για αυτόν κατάσταση: κρατάει στο ένα χέρι το κινητό του με μια ψηφιακή τάξη σε αναμονή, στο άλλο χέρι το φορητό τηλέφωνο με την μάνα Παπαδόπουλου εν εξάλλω καταστάσει, ακούει το ρολόι της τάξης τικ τοκ τικ τοκ και έχουν περάσει 20 ολόκληρα λεπτά και από την άλλη ακούει τα κόκκαλα του Νεύτωνα να τρίζουν με την πιο σουρεαλιστική στην ιστορία διατύπωση του τρίτου του νόμου. Και όσον αφορά το μπάχαλο που επικρατεί στην τάξη δεν του έχει ξανατύχει στα τόσα χρόνια που διδάσκει. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά πετάγεται και η Αφροδίτη και λέει:

 ΑΦΡΟΔΙΤΗ: «κύριε μπορώ να πάω τουαλέτα»;

Στα πέντε προβλήματα του καθηγητή προστίθεται και άλλο ένα στο οποίο έχει δοθεί πολύ μεγάλη βαρύτητα και από το υπουργείο αλλά και από το σύλλογο των καθηγητών: η σωστή τήρηση των κανόνων της υγιεινής.

 ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Ναι να πας Αφροδίτη. Αλλά θυμάσαι τι έχουμε πει για την υγιεινή;»

ΑΦΡΟΔΙΤΗ: «κύριε μπορείτε να μου τα υπενθυμίσετε γιατί τα ξέχασα»

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Μα που είχες το μυαλό σου Αφροδίτη»;

Πετάγεται ο Σπύρος που είχαμε πει και πριν πως είναι αυθόρμητος μαθητής και λέει χαμογελώντας:

ΣΠΥΡΟΣ: «Τι μας είπατε και εσείς πριν κύριε; Δεν κάνει ποτέ κακό η επανάληψη»

Ο καθηγητής πάντα έβρισκε τον μαθητή του το Σπύρο ιδιαίτερα  χαριτωμένο και με εξαιρετικό χιούμορ. Σήμερα όμως κάτι τέτοιο δεν το νιώθει. «Κρίμα που και η ζωντανή τάξη δεν έχει mute» σκέπτεται. Ανακτά την αυτοκυριαρχία του και εξηγεί ξανά τους κανόνες υγιεινής που αφορούν τις τουαλέτες. Άλλα πέντε λεπτά πέρασαν. Καλεί την Αφροδίτη κοντά του, της στάζει λίγο αντισηπτικό στα χέρια. Στάζει αντισηπτικό στα δικά του χέρια για της ανοίξει την πόρτα. Μετά, όλα αυτά θα χρειαστεί να τα επαναλάβει όταν επιστρέψει η Αφροδίτη από την τουαλέτα. 

 Ξαφνικά ακούγεται το κουδούνι για διάλλειμα. Ο καθηγητής παίρνει μια κανονική ανάσα μετά από αρκετή ώρα. Αλλά η ανάσα του ξανακόβεται γρήγορα. Συνάδελφος καθηγήτρια εμφανίζεται στην πόρτα και του λέει πως τον ζητά η Διευθύντρια επειγόντως στο γραφείο. Τρέχει στο γραφείο όπου ξαφνικά βρίσκεται μπροστά στην μητέρα του Κωνσταντίνου του Παπαδόπουλου η οποία μάλλον διακτινίστηκε μέσω του τηλεφώνου, δεν εξηγείται διαφορετικά. Ουρλιάζοντας λέει:

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΘΗΤΗ: «Πώς τολμήσατε και με αφήσατε τόση ώρα να περιμένω στη γραμμή; Που είναι οι ίσες ευκαιρίες μάθησης; Για να μην πω για το μπάχαλο που επικρατούσε στην τάξη σας».

Ο καθηγητής τα χάνει προς στιγμήν. Ψάχνει για συμπαράσταση τα μάτια της Διευθύντριας αλλά αυτή τα έχει χαμηλωμένα αφού προφανώς βρίσκεται και εκείνη σε δύσκολη θέση. Αποφασίζει να υπερασπιστεί τον εαυτό του.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Μα συγνώμη εσείς που το είδατε το μπάχαλο από την στιγμή που όπως λέτε δεν καταφέρατε να συνδεθείτε»;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΘΗΤΗ: «Μου το είπε η μητέρα της Μαρίας της Αναστασίου που ήταν τυχερή και κατάφερε να συνδεθεί ».

Ο καθηγητής αποφασίζει να περάσει στην αντεπίθεση.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: «Να σας ρωτήσω κάτι; Τόσο καιρό που είχαμε καραντίνα, εγώ έκανα μάθημα με τηλεδιάσκεψη. Αλλά δεν θυμάμαι ούτε τον γιό σας, ούτε την Μαρία την Αναστασίου που αναφέρατε να συμμετέχουν. Και παρά τις συνεχείς δικές μου υπενθυμίσεις προς εσάς τους γονείς με αποστολή email. Είστε ενήμερη να υποθέσω»;

ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΘΗΤΗ: «Ναι αλλά εκείνα τα μαθήματα δεν ήταν υποχρεωτικά. Και δεν μετρούσαν στην βαθμολογία. Και κάνατε μόνο επανάληψη».

Ο καθηγητής καταλαβαίνει πως δεν έχει νόημα να συνεχίσει. Όλα αυτά που βίωσε σήμερα του φαίνονται εντελώς παράλογα. Νιώθει άοπλος και ματαιωμένος. Μετανιώνει που δεν συστρατεύτηκε με την απόφαση του σωματείου των εκπαιδευτικών για αποχή από κάθε εφαρμογή αναμετάδοσης του μαθήματος και αποφασίζει να το πράξει από εδώ και στο εξής. Αυτός που ούτε μια ημέρα απεργία δεν έχει κάνει. Είναι πλέον πεπεισμένος πως αυτός ο τύπος υβριδικού μαθήματος είναι όχι απλά προβληματικός αλλά και επικίνδυνος. Καταστρέφει όλο αυτό που έχει κτιστεί μέχρι τώρα. Καταστρέφει τις σχέσεις του με τους μαθητές του, την σχέση των μαθητών μεταξύ τους. Καταστρέφει το ίδιο το μάθημα, την παιδαγωγική ελευθερία, την ελευθερία που πρέπει οι μαθητές να νιώθουν για να δείξουν αδυναμίες και να κάνουν λάθη. Είναι ένα τελειωτικό χτύπημα στη δια ζώσης εκπαίδευση.

Αργότερα το βράδυ εκείνης της ημέρας ο καθηγητής είναι στο σπίτι του. Κάνει αυτό που έχει συνηθίσει να κάνει κάθε μέρα. Γράφει τον απολογισμό του μαθήματος σε ένα προσωπικό ημερολόγιο.

Απολογισμός μαθήματος: Διατύπωση του 3^ου νόμου του Νεύτωνα που ακούστηκε μόνο από τους μαθητές που ήταν παρόντες στην τάξη. Ακολούθησε κοινωνικό πείραμα όπου επιβεβαιώθηκε ο 3^ος νόμος του Νεύτωνα: «Η Δράση προκαλεί ίση Αντίδραση». Ο καθηγητής αποφάσισε από εδώ και στο εξής να μην παρακούσει ξανά κανένα νόμο της φύσης. Αυτοί δεν μπορούν να αλλάξουν. Θα τα βάζει μόνο με τους απάνθρωπους ανθρώπινους νόμους μέχρι να αλλάξουν.

Ηρέμησε και χωρίς να το καταλάβει τον πήρε ο ύπνος. Ονειρεύτηκε την τάξη του. Ήταν όλα τα παιδιά εκεί. Ήταν χαρούμενα. Ξάφνου, σαν κάτι τον έκανε να ανησυχήσει: γύρισε απότομα να κοιτάξει αλλά το κινητό με την ανοικτή κάμερα είχε εξαφανιστεί. Στη θέση του υπήρχε μια εικόνα του Νεύτωνα και του φάνηκε πως του χαμογελούσε.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός