❒Έκλεισε –κιόλας- πάνω από μισός αιώνας από το 1968. Από τότε, δηλαδή, που η φοιτητική διαμαρτυρία σε ΗΠΑ, Ιταλία, Γερμανία και κυρίως Γαλλία έφερε τον δυτικό καπιταλισμό σε παροξυσμό. Είχαν προη­γηθεί οι εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις, με πιο πολυσυζητημένες αυτές της Κούβας και της Αλγερίας, η επέμβαση των Γιάνκηδων στο Βιετνάμ, τα κινήματα για τα δικαιώματα μαύρων, γυναικών, αλλοδαπών, νέων και ομοφυλόφυλων∙ η Δύση φράκαρε από το μοντέλο της κατανάλωσης∙ ο Ντε Γκολ απαντάει με ακραία βία και αυταρχισμό. Στην Κίνα μεσουρανεί η Πολιτιστική Επανάσταση που διαβάζεται ποικι­λότροπα από το δυτικό νεανικό κοινό.

Η νεανική εξέγερση δεν άλλαξε τον κόσμο∙ πώς θα μπορούσε άλλωστε χωρίς κόμμα και σχέδιο. Αρκετοί πρωταγωνιστές του Μάη εξαργύρωσαν τα παράσημά τους και χρόνια αργότερα ο Σαρκοζί θα μας έλεγε ότι πρέπει να ξεριζωθεί η καρδιά του Μάη. Εντάξει, ο Μάης δεν είναι Οκτώβρης και τα Σαν(ζ) Ελυζέ δεν είναι Χειμερινά Ανάκτορα.

Ο Ντε Γκολ νίκησε, ο Τσάρος και ο Κερένσκι όχι, αλλά η Ιστορία βγάζει τα διδάγματά της και εμείς επίσης.

                                                                                                                                                       >>>

❒ Να πάρουν την ιστορική γομολάστιχα και να σβήσουν κάθε τι που θυμίζει αριστερά και κομ­μουνι­στές.

Αίφνης η 9η Μάη, από Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, έγινε μέρα της … Ευρώπης.

Εντάξει αναγνώστη. Μη ρίξεις τα ιστορικά σου βιβλία και τη μνήμη σου στον Καιάδα.

Απλώς να θυμάσαι, να τολμάς, να συγκρούεσαι και να κρατάς τη σφυροδρέπανη σημαία στο Ράιχσταγκ του Βερολίνου αμύθητο θησαυρό.

Σιγά μη μας σβήσουν τη μνήμη οι ευρωιμπε­ριαλιστές και οι κάθε λογής ευρωλάγνοι!

Νικηφόρος Ζερβός

Δείτε και αυτό:

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το

Παρόμοια αρθρογραφία