γράφει ο Γιάννης Μάγγος

ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ,
ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΠΑΝΤΑ!

«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
Όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος»
Ντίνος Χριστιανόπουλος

Δύο κόσμοι «αντιπαρατέθηκαν» μπροστά στα δικαστήρια του Βόλου στις 15 Μαρτίου 2023, ημέρα διεξαγωγής της δίκης για την υπόθεση Βασίλειου Μάγγου. Αφενός οι δυνάμεις του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και αφετέρου ο «όχλος», σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό που τους απέδωσε ο εισαγγελέας Υπηρεσίας.

■ Εκείνη την ημέρα, από νωρίς το πρωί ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις κατέλαβαν τον χώρο των δικαστηρίων, για να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις της «ομαλής» διεξαγωγής της δίκης και η αποτροπή… επεισοδίων. Μάλιστα η Αστυνομική Διεύθυνση Μαγνησίας, για να είναι πιο… δίκαιη η δίκη, φρόντισε να γεμίσει την αίθουσα του δικαστηρίου αστυνομικούς με πολιτικά, οι οποίοι όπως και στην πρώτη δίκη, στις 21/10/22, σχημάτισαν ένα είδος κερκίδας.

Μ’ αυτό το πρόσχημα απαγόρευαν την είσοδο σε όποιον ήθελε να παρακολουθήσει τη συγκεκριμένη δίκη. Μια συνηθισμένη παλιομοδίτικη, γκροτέσκο τακτική, που προσβάλλει τη νοημοσύνη των πολιτών και από την οποία ανακύπτουν μεγάλα ερωτήματα.

Οπως τι δουλειά έχουν οι αστυνομικοί στην αίθουσα του δικαστηρίου; Καθοδηγούνται από την υπηρεσία τους για να υποστηρίξουν συναδέλφους τους που βασάνισαν και σκότωσαν στο ξύλο έναν πολίτη; Δηλαδή το κράτος ενώ δικάζει τον… εαυτό του, παίρνει θέση υπέρ των κατηγορουμένων…

■ Έξω από το κτίριο αστυνομικοί, με ασπίδες, κράνη, κλομπ, πιστόλια, μάσκες, δακρυγόνα, πανάκριβες στολές, Ράμπο παρατεταγμένοι. (Έχει ο λαός, πληρώνει…). Τα μέτρα ήταν πρωτοφανή και περίεργα για μια υπόθεση «ήσσονος» σημασίας, σύμφωνα με την κρίση του αρμόδιου εισαγγελέα Βόλου… Μια επικίνδυνη σωματική βλάβη στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο, ανάμεσα σε άλλες υποθεσούλες… Η σιγουριά, πάντως, ότι η «επιτυχία» της αποστολής ήταν δεδομένη λαμπύριζε διάχυτη στα πρόσωπα των «κυρίαρχων» του χώρου.

■ Από την άλλη, οι συγκεντρωμένοι έξω από τα δικαστήρια, ο «όχλος»: στην πλειονότητά τους νέοι, με ατημέλητα ρούχα, σχισμένα παντελόνια, σκουλαρίκια και μάτια που μέσα τους σπινθηρίζει το μέλλον. Διεκδικούσαν το συνταγματικό τους δικαίωμα να παρακολουθήσουν τη δίκη για τον συναγωνιστή τους Βασίλειο Μάγγο που πέθανε μαχόμενος για να αναπνέει η πόλη καθαρό αέρα και δείχνοντας την αλληλεγγύη του σε συλληφθέντες αγωνιστές. Απαιτούν δικαιοσύνη, έστω κι αν δεν πιστεύουν δικαιολογημένα πια στην ανεξαρτησία της – και δεν ανέχονται έναν κόσμο που τον πνίγει η αδικία.

Που δεν τους διαφεύγει ότι εκείνες τις μέρες του Ιούνη του 2020 η ελληνική αστυνομία χρεώθηκε ένα έγκλημα. Αυτό του ξυλοδαρμού, των βασανιστηρίων και του θανάτου του Βασίλειου Μάγγου. Οργίζονται και φωνάζουν με τη μεθόδευση για την προσπάθεια συγκάλυψης που επιχειρείται. Και αγανακτούν, όταν μαθαίνουν ότι εσφαλμένα απορρίφθηκαν οι μηνύσεις των γονέων του και πως η προκαταρκτική εξέταση δεν περαιώθηκε νόμιμα…

Που δεν ανέχτηκαν το προσβλητικό bullying της αστυνομίας προς τους γονείς και τη δικηγόρο τους την ημέρα της δίκης.

Που προσπάθησαν να μπουν στην αίθουσα και όταν τους απαγόρευσαν, προασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα των δικαστηρίων και το δικαίωμά τους να σταθούν έστω κι έξω από την αίθουσα. Και το κατόρθωσαν! Προτάσσοντας τα στιβαρά τους στήθη και τα γυμνά τους χέρια, έκαμψαν το αστυνομικό φράγμα! Γιατί έχουν ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Και το μήνυμα της αντίστασής τους απλώθηκε σε όλη την Ελλάδα.

■ Αυτός ο «όχλος» είναι οι νέοι που παίρνουν θέση στα κοινωνικά ζητήματα. Αντιδρούν στην καύση σκουπιδιών που γεμίζει καρκίνο την πόλη και φωνάζουν να φύγει η Lafarge (Και ποια είναι η Lafarge; Καταδικάστηκε στην Αμερική για χρηματοδότηση τρομοκρατίας και εγκαλείται από το γαλλικό κράτος για συνέργεια σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας). Που δεν θέλουν εγκαταστάσεις LNG στον Παγασητικό, ούτε βάσεις του θανάτου. Ούτε αιολικά στο Πήλιο και σε κανένα βουνό. Συμπαραστέκονται στον αγώνα των κατοίκων των Σταγιατών. Αντιδρούν στο ξεπούλημα του νερού, που είναι αγαθό της φύσης και δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Υποστηρίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας. Με τον αγώνα τους κρατάνε καθαρή τη συνείδηση της πόλης.

Γνωρίζουν ότι ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός ο σάπιος των αφεντικών, για τα συμφέροντα των οποίων γίνονται εγκλήματα, και ότι η αστυνομία είναι το προπέτασμά του. Στέκονται απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο σήψης και διαφθοράς και στους εκπροσώπους του, που για το κέρδος ξεπουλούν τα αγαθά του τόπου. Δεν χαρίζουν τίποτα και σε κανέναν. Αντιδρούν σε ένα σύστημα που ξεζουμίζει και ισοπεδώνει τη ζωή μας. Το σύνθημά τους «Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές κι εμείς μιλάμε γι’ ανθρώπινες ζωές» είναι επίκαιρο όσο και το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, που εξαιτίας της αχαλίνωτης επιδίωξης του κέρδους διαλύθηκε ο ΟΣΕ και τα πράγματα οδηγήθηκαν με μαθηματική ακρίβεια σ’ αυτό το ανείπωτο κυβερνητικό έγκλημα…

■ Αγαπώ τον «όχλο» των δικαστηρίων! Είναι τα νιάτα, ο ανθός της πόλης, το μέλλον της. Ο,τι πιο προοδευτικό και πιο ρηξικέλευθο υπάρχει. Τα νιάτα που προβάλλουν τη διαφορετικότητά τους κόντρα σ’ έναν κόσμο γερασμένο πια από ιδέες και οράματα. Εχουν πίστη, αλληλεγγύη, συντροφικότητα. Αυτές είναι οι αξίες τους! Με τα ξάστερα μάτια της νιότης τους, βλέπουν καθαρά προς τα πού πάει αυτό το τρένο που ονομάζεται Ελλάδα και αγωνίζονται σθεναρά για να αλλάξουν την πορεία…

■ Αυτός ο «όχλος» είναι οι νέοι που παίρνουν θέση στα κοινωνικά ζητήματα. Αντιδρούν στην καύση σκουπιδιών που γεμίζει καρκίνο την πόλη και φωνάζουν να φύγει η Lafarge (Και ποια είναι η Lafarge; Καταδικάστηκε στην Αμερική για χρηματοδότηση τρομοκρατίας και εγκαλείται από το γαλλικό κράτος για συνέργεια σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας). Που δεν θέλουν εγκαταστάσεις LNG στον Παγασητικό, ούτε βάσεις του θανάτου. Ούτε αιολικά στο Πήλιο και σε κανένα βουνό. Συμπαραστέκονται στον αγώνα των κατοίκων των Σταγιατών. Αντιδρούν στο ξεπούλημα του νερού, που είναι αγαθό της φύσης και δεν μπορεί να είναι εμπόρευμα. Υποστηρίζουν τον δημόσιο χαρακτήρα της Υγείας. Με τον αγώνα τους κρατάνε καθαρή τη συνείδηση της πόλης.

Γνωρίζουν ότι ο πραγματικός κόσμος είναι αυτός ο σάπιος των αφεντικών, για τα συμφέροντα των οποίων γίνονται εγκλήματα, και ότι η αστυνομία είναι το προπέτασμά του. Στέκονται απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο σήψης και διαφθοράς και στους εκπροσώπους του, που για το κέρδος ξεπουλούν τα αγαθά του τόπου. Δεν χαρίζουν τίποτα και σε κανέναν. Αντιδρούν σε ένα σύστημα που ξεζουμίζει και ισοπεδώνει τη ζωή μας. Το σύνθημά τους «Αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές κι εμείς μιλάμε γι’ ανθρώπινες ζωές» είναι επίκαιρο όσο και το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, που εξαιτίας της αχαλίνωτης επιδίωξης του κέρδους διαλύθηκε ο ΟΣΕ και τα πράγματα οδηγήθηκαν με μαθηματική ακρίβεια σ’ αυτό το ανείπωτο κυβερνητικό έγκλημα…

■ Αγαπώ τον «όχλο» των δικαστηρίων! Είναι τα νιάτα, ο ανθός της πόλης, το μέλλον της. Ο,τι πιο προοδευτικό και πιο ρηξικέλευθο υπάρχει. Τα νιάτα που προβάλλουν τη διαφορετικότητά τους κόντρα σ’ έναν κόσμο γερασμένο πια από ιδέες και οράματα. Έχουν πίστη, αλληλεγγύη, συντροφικότητα. Αυτές είναι οι αξίες τους! Με τα ξάστερα μάτια της νιότης τους, βλέπουν καθαρά προς τα πού πάει αυτό το τρένο που ονομάζεται Ελλάδα και αγωνίζονται σθεναρά για να αλλάξουν την πορεία…

(από «Εφ.Συν.»)