Σήμερα, μετά την αμερικανο-βρετανο-αυστραλιανή Συμφωνία (ΑUCUS)  καθώς και τις εξελίξεις στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή, η Κίνα επιταχύνει τους εξοπλισμούς της -ενισχύοντας τις ανησυχίες της Δύσης, μήπως οι κινέζικοι εξοπλισμοί είναι πολύ μεγαλύτεροι των ανακοινωθέντων- αλλά, ταυτόχρονα, κρατά και τις αποστάσεις από την εξέλιξη της πολεμικής κρίσης, προφανώς για να διασφαλίσει τα μελλοντικά συμφέροντά της. Η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών (2/03) αφορά στην αύξηση του στρατιωτικού προϋπολογισμού της κατά 7,1% του ΑΕΠ (230 δισ. $) για φέτος, το δεύτερο μεγαλύτερο στρατιωτικό προϋπολογισμό στον κόσμο, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ (740 δισ. $ το 2022). Με δυο λόγια, η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών είναι καθαρά υψηλότερη από την προβλεπόμενη επέκταση του ΑΕΠ, που -για το 2022- ορίστηκε από τον Κινέζο πρόεδρο στα 5,5%!

Η σημαντική αυτή άνοδος ανακοινώνεται εν μέσω κλιμάκωσης των παγκόσμιων εντάσεων και επικείμενων ανακατατάξεων, στις οποίες ο κινέζικος ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος. Ήδη το Πεκίνο ναι μεν παραμένει ψύχραιμο, αποφεύγει να εμπλακεί και να «στιγματιστεί», ωστόσο αρνείται και να καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, λέγοντας πως «κατανοεί» τις ανησυχίες της Μόσχας για την ασφάλειά της, από την επιχειρούμενη αμερικανοΝΑΤΟϊκή της περικύκλωση. Είναι φανερό πως η κινέζικη σιωπή δείχνει πως η Κίνα καραδοκεί, παραμένοντας προσηλωμένη στα οικονομικοπολιτικά σχέδιά της. Και όχι μόνον…

H κινέζικη οικονομία, δεύτερη του πλανήτη, με συμβατικό ΑΕΠ (2020) της τάξης των 14,72 τρισ. $ (19,7% του παγκόσμιου ΑΕΠ) και ρυθμό ραγδαίας ανάπτυξης 8,1% (2021), έχει σαν πολιτικό άξονα τη μαζική εξαγωγή κεφαλαίων (5 τρισ. $) στις περισσότερες χώρες του Πλανήτη, κάτω από τον τίτλο: «Μία ζώνη, ένας δρόμος» με στόχο κερδοφόρες επενδύσεις. Πρόκειται για ένα ιμπεριαλιστικό φαραωνικών διαστάσεων σχέδιο του κινέζικου χρηματιστικού κεφαλαίου, εκτεταμένων επιχειρηματικών προγραμμάτων, που εμπλέκει στις σπείρες του χώρες της Ευρώπης, της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής, της Ασίας & του Ειρηνικού, ακόμη και τη Λατινική Αμερική (προμήθεια ορυκτών από τη Χιλή, το Περού, τη Βραζιλία καθώς και πετρελαίου από τη Βενεζουέλα). Για ένα τέτοιο σχέδιο χρειάζεται και η στρατιωτική κάλυψη, στην οποία εδώ και χρόνια επενδύει το Πεκίνο, μπαίνοντας ακόμα και στα άδυτα της τεχνολογίας των πυρηνικών εξοπλισμών, σαν κυρίαρχη χώρα τεράστιας πυρηνικής ισχύος.

Είναι φανερό πως η κινέζικη σιωπή δείχνει πως η Κίνα καραδοκεί, παραμένοντας προσηλωμένη στα οικονομικοπολιτικά σχέδιά της. Και όχι μόνον…

***

Θυμίζουμε πως οι αναδιατάξεις στη Δύση ήδη άρχισαν να διαφαίνονται από την αποχώρηση της Βρετανίας από το σχήμα της ΕΕ και την ψυχρή περίοδο στις σχέσεις ΕΕ-Τραμπ-ΝΑΤΟ. Το «επιστρέφουμε στην Ευρώπη» της προεδρίας Μπάιντεν,  επαληθεύεται με τη ρωσική εισβολή, ωστόσο, συνδέεται αφενός με την «άρνηση» στρατιωτικής εμπλοκής των ΗΠΑ στο ουκρανικό έδαφος αλλά και στον αέρα (φόβος παγκόσμιας σύρραξης) και αφετέρου με τη σήμανση συναγερμού και την ανάθεση της όλης αποστολής στην ΕΕ. Η προμήθεια (παρά την κοινοτική νομοθεσία) πολεμικού υλικού (πλην αεροσκαφών) στην Ουκρανία, η επαναφορά της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) που για δεκαετίες είχε «παγώσει» («ιστορικός» επανεξοπλισμός της Γερμανίας με 100 δισ. €), η  επαναπροσέγγιση της ΕΕ με το αμερικανοΝΑΤΟϊκό πλέγμα μετά από μία μακρά περίοδο ψυχρών σχέσεων κατά την προεδρία Τραμπ αλλά και το πρόσφατο Σύμφωνο  AUCUS, η ρήξη της Γερμανίας με τη Ρωσία σε ό,τι αφορά στον αγωγό φυσικού αερίου  Nord Stream II -κατά προτροπή και υποσχέσεις κάλυψης των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών από τις ΗΠΑ- οι συνεχείς αντιπαραθέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας και ΕΕ γύρω από τα ζητήματα της ευρύτερης λεκάνης της Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Ουκρανίας, μετά τα γεγονότα της «Πλατείας Μεϊντάν» (που έφεραν τη φιλοδυτική-φασιστική κλίκα Ζελένσκι στην εξουσία), η συνεχής κινητικότητα του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ευρασία (Τατζικιστάν, Αζερμπαϊντζάν, Αφγανιστάν, κ.α.) οδήγησαν το γερμανογαλλικό άξονα σε εσπευσμένες αποφάσεις, προκειμένου να μην μείνει έξω από τις διαφαινόμενες εξελίξεις.  

Μπορούμε να πούμε πως η ρωσική εισβολή -και κατά συνέπεια η επικείμενη αλλαγή της παγκόσμιας γεωπολιτικής αρχιτεκτονικής- αποτέλεσε το έναυσμα για την εγκατάλειψη του «οικονομικοπολιτικού ληθάργου» της ΕΕ, την ενεργοποίηση της ΚΕΠΠΑ και την ενεργό συμμετοχή της σε νέα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, προκειμένου να καλύψει το χαμένο έδαφος και να συμμετάσχει «επί ίσοις όροις» στο ιμπεριαλιστικό τραπέζι και κυρίως στο διαμορφούμενο μέτωπο Δύσης-Ανατολής. Από την άλλη πλευρά, οι  εξελίξεις συνεπάγονται μία μεγάλη μεταναστευτική επιβάρυνση για τις χώρες της Αν. Ευρώπης, μία επικίνδυνη ενεργειακή εξάρτηση σε ορυκτά καύσιμα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας με όλα τα επακόλουθα και μία νέα πολεμικοστρατιωτική αιμορραγία για τα Ταμεία της ΕΕ.

***

Η Κίνα κρατά αποστάσεις από τη δράση της Ρωσίας στην Ουκρανία, όμως η  σημασία των σχέσεών της με τη Ρωσία ενισχύει το διαφαινόμενο μέτωπο αντιπαράθεσής της με τη Δύση αλλά με τους δικούς της όρους. Πολύ πρόσφατα, ο Κινέζος ΥΠΕΞ Ουάνγκ Γι δήλωσε ότι η χώρα του «…υποστηρίζει σταθερά το σεβασμό και τη διασφάλιση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας όλων των χωρών (…), κάτι που ισχύει εξίσου για την Ουκρανία» (…) Μετά από πέντε γύρους επέκτασης του ΝΑΤΟ προς την Ανατ. Ευρώπη θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπιστούν σωστά τα νόμιμα αιτήματα της Ρωσίας για την ασφάλεια…». Παράλληλα, γίνεται φανερή τόσο μία «εν μέρει» μετωπική διάσπαση των στρατιωτικών δυνάμεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από τη ζώνη του Ειρηνικού (Αμερικανο-Βρετανο-Αυστραλιανό Σύμφωνο  AUCUS) προς την NATOική Ευρώπη, όσο και ένα «άνοιγμα» αγορών καυσίμων από τις αγορές της Ρωσίας προς την Κίνα.

Σαν αναδυόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη η Κίνα, βλέπει με ενδιαφέρον την πολεμική κρίση στην Ευρώπη, αποφεύγει κάθε εμπλοκή και πρόκληση, που σε αυτή τη χρονική συγκυρία μπορεί να βλάψει τα ιδιαίτερα συμφέροντά της στη σημαντική αγορά της Ευρώπης. Θυμίζουμε ότι ο όγκος των εμπορικών συναλλαγών της Κίνας με τις ΗΠΑ και της ΕΕ είναι πολλαπλάσιος από εκείνον με την Ρωσία. Η κινεζική οικονομία εξαρτάται από τις εξαγωγές και την εισαγωγή υψηλής τεχνολογίας από τις ΗΠΑ και δεν θα μπορούσε να αρκεστεί σε εμπορικές σχέσεις αποκλειστικά με τη Ρωσία.

Η πίεση ωστόσο, που δέχεται από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό στα ζητήματα της Ταϊβάν, των νησίδων του Ειρηνικού κλπ είναι μεγάλη και οι πρόσφατες συνομιλίες Σι Τζινπίνγκ-Πούτιν (στις αρχές Φλεβάρη έδωσαν το παρών στην τελετή έναρξης των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο) δημιουργούν αντιστάθμισμα στην αμερικανική πίεση.  

Σημειώνουμε πως η Κίνα μαζί με την Ινδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απείχαν από την ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ την  περασμένη Παρασκευή (25/02) που ζητούσε από τη Ρωσία να σταματήσει την επίθεσή της στην Ουκρανία, όπου η Ρωσία άσκησε βέτο. Η Κίνα απείχε και πάλι σε άλλη ψηφοφορία την Κυριακή (27/02), αν και ήταν μια διαδικαστική ψηφοφορία που δεν επιδεχόταν βέτο. Η κίνηση αυτή εκλαμβάνεται από τους Δυτικούς σαν δείγμα συμπαράστασης προς τη Ρωσία.

***

Να θυμίσουμε πως ο γ.γ του ΝΑΤΟ έκφρασε τις «ανησυχίες» για τον αναβαθμισμένο επιθετικό ρόλο της Ρωσίας στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα και ειδικότερα για την «ασφάλεια» του Ευξείνου Πόντου, την οποία η Συμμαχία θα πρέπει να προστατέψει έναντι των «ρωσικών απειλών». Όπως είναι γνωστό, με τη «Συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ» η χώρα μας αναλαμβάνει σημαντικό ρόλο στην αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας και παράλληλα μετατρέπεται σε προχωρημένο φυλάκιο για την προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών συμφερόντων στον Εύξεινο Πόντο, στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, με όλους τους κινδύνους για το λαό μας που συνεπάγεται μία τέτοιου είδους «αναβάθμιση» του ρόλου. Ήδη στα ανοιχτά της αμερικανικής βάσης στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης βρίσκεται το αεροπλανοφόρο Χάρυ Τρούμαν, στέλνοντας μαχητικά αεροσκάφη με εξοπλισμό και στρατό, σε Ρουμανία και Πολωνία.

6/03/2022

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ