Πρόσφατα, κατατέθηκε στην Βουλή Ερώτηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ για το Μουσείο των Κορυσχάδων που παραμένει κλειστό εδώ και δυο χρόνια περίπου. Το 2018 ο Δήμος Καρπενησίου, η Περιφέρεια, η Βουλή των Ελλήνων και το Ίδρυμα «Πέτρος Κόκκαλης» με τυμπανοκρουσίες ανήγγειλαν την αναβάθμιση του Μουσείου Εθνικής Αντίστασης στους Κορυσχάδες με την αντίστοιχη χρηματοδότηση. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε και ήδη από το 2021 το Μουσείο είναι απλά κλειστό και μανταλωμένο με αποτέλεσμα να έρχεται κόσμος για να το επισκεφτεί και να βρίσκουν κλειδαριές στις πόρτες. Όλοι όσοι φωτογραφίζονταν τότε και δρομολογούσαν την «αναβάθμιση» στην πορεία την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Και καλά η Βουλή ή το ίδρυμα του Κόκκαλη. Ο Δήμος Καρπενησίου και η Περιφέρεια – Αντιπεριφέρεια τι ενέργειες έχουν κάνει αυτήν την πενταετία αλλά και την τελευταία διετία για να μην βρεθούμε μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο; Είναι δυνατόν ένα ιστορικό τοπόσημο και μνημείο πανελλήνιας εμβέλειας να βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν οι Κορυσχάδες μαζί με τη Βίνιανη να βρίσκονται στα αζήτητα και σε συσκότιση από μεριάς Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄και Β΄ βαθμού, την ώρα που για την αχυρώνα του Μπακογιάννη στα Βελωτά διέθεσαν εφτακόσια χιλιάρικα και την ώρα που θεωρούν μέγιστο γεγονός τις καρναβαλικές εκδηλώσεις του Αυγούστου με τα «Μποτσάρεια», τα οποία προβάλλουν σαν ιστορική κληρονομιά του τόπου εξαιτίας του συγκυριακού θανάτου ενός αγωνιστή του ’21 στον τόπο μας;
Είναι ξεκάθαρο ότι για την κατάσταση των συγκεκριμένων ιστορικών μνημείων των Κορυσχάδων αλλά και της Βίνιανης, που βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση έστω λίγο καλύτερη, έχουν μεγάλη ευθύνη τόσο η Περιφέρεια και ο χωρικός Αντιπεριφερειάρχης όσο και οι δύο Δήμαρχοι κυρίως δε ο του Καρπενησίου, που όχι μόνο ανέχονται αυτήν την κατάσταση αλλά ουσιαστικά έμμεσα την δημιουργούν οι ίδιοι με την απουσία τους και κυρίως τις παραλείψεις τους.
Είναι προφανές επίσης ότι το ιδεολογικό πρόσημο αυτών των μνημείων δεν τους βολεύει. Και για να το πω απλά, θα προτιμούσαν να μην υπάρχουν καν. Δεν θέλουν την ανάδειξη, όσο και αν δημόσια λένε τα αντίθετα, γιατί αν τη θέλανε θα είχαν κινηθεί χρόνια τώρα. Δεν τη θέλουν γιατί κουβαλάνε μια πολιτική κουλτούρα και μια πολιτική ταυτότητα που τους οδηγεί στο να βλέπουν σαν μείζον το ποιμνιοστάσιο στα Βελωτά και όχι το Κοινοβούλιο ή την Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Ίσως γιατί θα πρέπει και να πουν ποιοι ιστορικά συγκρότησαν κοινοβούλιο και κυβέρνηση των ελεύθερων περιοχών της χώρας τότε, ποιοι ελευθέρωσαν τις περιοχές αυτές και βέβαια ποιοι απουσίαζαν από τα ιστορικά δρώμενα αυτά. Στην προκειμένη περίπτωση η σιωπή εκλαμβάνεται ως ιστορική και πολιτική ενοχή…
Ο σεβασμός προς τον τόπο, την ιστορία του, αλλά και στους κατοίκους που σήμερα παραμένουν στα κορφοβούνια της Ευρυτανίας, απαιτεί και επιβάλλει στους αιρετούς των «πλακετών» και των «βραβεύσεων» να σκύψουν και να εργαστούν για την ανάδειξη των δυο μνημείων που συν τοις άλλοις είναι πόλος έλξης για επισκέπτες και ζωτικός πόρος για τη στενάζουσα οικονομικά τοπική κοινωνία, που προσπαθεί να κρατηθεί από τον τουρισμό μόνο και χωρίς καμιά παραγωγική δραστηριότητα. Εκτός από το βουνό, το χιονοδρομικό, το τσαλαφούτι και τις καλοκαιρινές φουστανέλες, η ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και το αποτύπωμά της στον τόπο μας είναι τέτοιο που υποχρεώνει όλους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μην κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Αρέσει δεν αρέσει στους μηχανισμούς της εξουσίας και τις παραφυάδες της, οι Κορυσχάδες και η Βίνιανη είναι εδώ και ακτινοβολούν. Αν κάποιοι αδυνατούν να το δουν με τα γυαλιά που φορούν, τουλάχιστον ας μην το συσκοτίζουν. Είμαστε πλέον στο σημείο μηδέν και δεν συγχωρούνται ούτε στο ελάχιστο ολιγωρίες πολύ δε περισσότερο σκοπιμότητες…

πηγή: Λαϊκός Δρόμος