Μετάφραση του parapoda από τα ισπανικά

Λαϊκό Κίνημα Περού

Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!

Η ανάγκη να έχουμε μια ορθή κατανόηση των εξελίξεων, δηλαδή, βασισμένη στο μαρξισμό-λενινισμό-μαοϊσμό και τη σκέψη Γκονζάλο (σ.parapoda: o πρόεδρος του ΚΚ Περού, που συνελήφθη το 1992 και, μετά από κράτηση 29 ετών που τον οδήγησε σε θάνατο, αποτεφρώθηκε πέρσι εν κρυπτώ από τον καθαιρεμένο πια «προοδευτικό» πρόεδρο Καστίγιο), είναι ύψιστης σημασίας αναφορικά με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση: μια κατάσταση ακόμα πιο οξυμένης πολιτικής κρίσης του παλαιού κράτους, που αποτελεί συνοπτική έκφραση της γενικής κρίσης της περουβιανής κοινωνίας που έχει αρχίσει το 1980, με την έναρξη του λαϊκού πολέμου από το ΚΚΠ, πολλώ δε μάλλον όταν οι ενδοαστικές συγκρούσεις έχουν οξυνθεί, με την χτεσινή απόπειρα του προέδρου, του αντεπαναστάτη ροντέρο (σ. parapoda: αντίστοιχο των ΜΑΥ, μόνο που στην περίπτωση του Περού είχαν αρχικά «αυτόνομη» και «αυθόρμητη» προβιά) Πέδρο Καστίγιο, η οποία ακολουθήθηκε από το «κοινοβουλευτικό αντιπραξικόπημα» που εξαπολύθηκε από τις δυνάμεις και των δύο φραξιών που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο, με τη συμμετοχή των αντιδραστικών και γενοκτονικών ενόπλων δυνάμεων.

Χρειάζεται να έχουμε αυτή την ξεκάθαρη κατανόηση των εξελίξεων, για να καθοδηγήσουμε, για να προσανατολίσουμε τον  αγώνα των μαζών στη χώρα μας, ώστε να μην αφεθούν να συρθούν πίσω από το άρμα της αντίδρασης και του ρεβιζιονισμού που επιθυμούν να τις προσδέσουν στο πρόγραμμα της κομπραδόρικης ή της γραφειοκρατικής μεγαλοαστικής τάξης, για να υλοποιήσουν τα αποτυχημένα αντιδραστικά καθήκοντά τους. Η αντίδραση και ο ρεβιζιονισμός, ιδίως η ρεβιζιονιστική και συνθηκολόγα LOD, επιδιώκουν να αποκρύψουν τον πραγματικό, ταξικό χαρακτήρα των αντιθέσεων ανάμεσα στους αντιδραστικούς, αποκαλώντας τον ποικιλοτρόπως, για να σύρουν τις μάζες πίσω από μια αντιδραστική διέξοδο από την πολύπλευρη κρίση που διαβρώνει το τραυματισμένο θνήσκον σύστημά τους, εν προκειμένω, την οξυνθείσα πολιτική κρίση. Αντιδραστική διέξοδο, όπως αυτή που βλέπουμε: «αυτοπραξικοπήματος» της αντιδραστικής κυβέρνησης με επικεφαλής τον Καστίγιο – ο οποίος έμεινε μόνο με τη στήριξη του Modavef (σ.parapoda: Movadef, Κίνημα για Αμνηστία και Θεμελιώδη Δικαιώματα, προερχόμενο από το ΚΚΠ) ή του «Δικαστικού Μπλοκ» (ρεβιζιονιστική και συνθηκολόγα LOD) (σ.parapoda: Το «Δικαστικό Μπλοκ Εθνικής Συμφωνίας» δημιουργήθηκε από βουλευτές του «σοσιαλιστικού» κόμματος «Ελεύθερο Περού» το Μάη, λόγω διαφωνίας για τον τρόπο εκλογής νέων μελών του Συνταγματικού Δικαστηρίου) στο κοινοβούλιο ή τους δρόμους – και λεγόμενου κοινοβουλευτικού «αντιπραξικοπήματος» από μια συσπείρωση δυνάμεων από τις δύο φράξιες, στην οποία βρίσκονται φουχιμοριστές, το Ελεύθερο Περού με τους Σερόν επικεφαλής, ο πρώην πρωθυπουργός Μπελίδο κλπ.

Ωστόσο, για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, χρειάζεται να βασίζουμε την ανάλυσή μας στον μαρξισμό-λενινισμό-μαοϊσμό και τη σκέψη Γκονζάλο.

Η μισοφεουδαρχική και μισοαποικιακή κοινωνία πάνω στην οποία αναπτύσσεται ένας γραφειοκρατικός καπιταλισμός, από το 1980 βρίσκεται στην τρίτη της φάση, αυτή της γενικής κρίσης του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και της τελικής της καταστροφής, φάση που εγκαινιάστηκε με την έναρξη του καθοδηγούμενου από το ΚΚ Περού λαϊκού πολέμου και, ως ένα θνήσκον ζώο, αμύνεται απεγνωσμένα, επιδιώκοντας να συντρίψει την επανάσταση. Αυτή την παλιά κοινωνία υποστηρίζει και υπερασπίζεται, όπως ο Πρόεδρος Γκονζάλο διατύπωσε, το παλαιό, αντιδραστικό κράτος, ο ταξικός χαρακτήρας του οποίου είναι αυτός μιας κοινής δικτατορίας των μεγαλοκτηματιών και μεγαλοαστών, γραφειοκρατών ή κομπραδόρων, που, σε συνεργασία ή σε σύγκρουση, διαγκωνίζονται για την καθοδήγηση του κράτους, με τη γραφειοκρατική αστική τάξη ιστορικά να τείνει να επικρατήσει, κάτι που αναπόφευκτα συνεπάγεται μια πολύ οξυμένη και παρατεταμένη πάλη.

Τα παραπάνω τα είδαμε κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα και ως τώρα, κάτι που εκφράζεται στην παρούσα πολιτική διαμάχη, που έχει οδηγήσει στην αντικατάσταση αντιδραστικής κυβέρνησης, της κυβέρνησης του δήμιου του Προέδρου Γκονζάλο αντεπαναστάτη Πέδρο Καστίγιο Τερόνες – που είχε αναδειχθεί ως εκπρόσωπος της γραφειοκρατικής μεγαλοαστικής τάξης στις εκλογές του 2021, ανάμεσα στα διάφορα εκπληκτικά πράγματα που συμβαίνουν σε κάθε κοινωνία που βρίσκεται στην τελική της κρίση – από την κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρτες που εκφράζει, εν μέσω της διαπάλης αυτής, τη συνένωση των δύο αντιδραστικών φραξιών που εκπροσωπούνται στο κοινοβούλιο (αυτή της κομπραδόρικης και αυτή της γραφειοκρατικής μεγαλοαστικής τάξης).

Όπως αναφέρει και ο εγχώριος και διεθνής Τύπος: «Η Μπολουάρτες κάλεσε σε ανακωχή και ανακοίνωσε το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας με τη συμμετοχή “όλων των πολιτικών δυνάμεων”». Λίγα λεπτά πριν ορκιστεί, το Κογκρέσο είχε καθαιρέσει με 101 ψήφους υπέρ, μόλις 6 κατά και 10 αποχές τον Καστίγιο, λόγω της απόπειράς του αντισυνταγματικά να το διαλύσει, κάτι που χαρακτηρίστηκε ως απόπειρα πραξικοπήματος. Ενώ η Μπολουάρτε ορκιζόταν στο Κογκρέσο ως πρόεδρος, ο Καστίγιο κρατούταν σε έναν αστυνομικό σταθμό. Υπήρξαν διαδηλώσεις, όχι πολυπληθείς, υπέρ και κατά του Καστίγιο. Ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα στις δύο αυτές ομάδες. Οι διαδηλωτές ζητούσαν να φύγει το Κογκρέσο και η προσφάτως ορκισθείσα πρόεδρος και να προκηρυχθούν πρόωρες γενικές εκλογές.

Η τελειωτική κρίση για την κυβέρνηση Καστίγιο ξέσπασε μετά από ένα απρόσμενο τηλεοπτικό διάγγελμα προς τη χώρα το μεσημέρι της Τετάρτης, με τον τότε πρόεδρο να ανακοινώνει την αντισυνταγματική διάλυση του Κογκρέσου. Το έκανε αυτό τρεις ώρες πριν την έναρξη της κοινοβουλευτικής συνεδρίασης όπου θα συζητιόταν και θα ψηφιζόταν πρόταση καθαίρεσής του λόγω «μόνιμης ηθικής ανικανότητας», εξαιτίας υπό διερεύνηση καταγγελιών για διαφθορά.

Παράλληλα με τη διάλυση του Κογκρέσου, ο Καστίγιο επίσης ανακοίνωσε το σχηματισμό μιας «κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης», διακήρυξε την «αναδιοργάνωση» της Δικαστικής Εξουσίας και του Γραφείου του Εισαγγελέα Διαφθοράς, που διεξήγαγαν έρευνα εναντίον του, και ανακοίνωσε τη σύγκληση μιας Συντακτικής Συνέλευσης εντός 9 μηνών. Δήλωσε ότι, μέχρι να συγκληθεί αυτή, θα κυβερνούσε με νομοθετικά διατάγματα. Σε αυτό που θα αποτελούσε το τελευταίο του διάγγελμα ως προέδρου, ανακοίνωσε απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 10 το βράδυ της ίδιας μέρας, που όμως δεν τέθηκε σε ισχύ, γιατί ο πρόεδρος έπεσε αρκετά νωρίτερα από εκείνη την ώρα και η πρόεδρος Μπολουάρτε την άφησε ανεφάρμοστη.

Η απόφαση που έλαβε ο Καστίγιο, του πήγε πολύ άσχημα. Επρόκειτο για την τηλεοπτικά μεταδοθείσα πολιτική του αυτοκτονία. Η «κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης» δεν διήρκεσε καθόλου. Τρεις ώρες μετά από αυτή την απόπειρα αντισυνταγματικής διάλυσης του Κογκρέσου -ο πρόεδρος μπορεί να διαλύσει το Κογκρέσο, όμως μόνο αν αυτό αρνηθεί να δώσει δύο ψήφους εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, κάτι που δεν συνέβη- ο Καστίγιο καθαιρέθηκε και συνελήφθη. Ενώ το Κογκρέσο έθετε σε ψηφοφορία την καθαίρεσή του και ανακοίνωνε το αποτέλεσμα, ο Καστίγιο εγκατέλειπε το κυβερνητικό μέγαρο. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι πήγαινε στην πρεσβεία του Μεξικού να ζητήσει άσυλο, όμως τέθηκε υπό κράτηση και οδηγήθηκε σε αστυνομικό σταθμό. Η ήττα του είχε ολοκληρωθεί. Τον αναμένει τώρα μια ποινική διαδικασία για απόπειρα πραξικοπήματος, ένα αδίκημα για το οποίο προβλέπεται ποινή μεταξύ 10 και 20 ετών. Η κυβέρνηση του Μεξικού του πρόσφερε άσυλο.

Παραμένει ανεξήγητο πώς ο Καστίγιο οδηγήθηκε στην ανακοίνωση της διάλυσης του Κογκρέσου χωρίς να διαθέτει υποστήριξη για την υλοποίηση αυτής της απόφασης. Έμεινε μόνος αμέσως αφότου προέβη σε αυτή την ανακοίνωση. Οι υπουργοί του άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να τον αποκηρύσσουν, δηλώνοντας ότι απορρίπτουν αυτό που αποκαλούσαν πραξικόπημα. Ο Καστίγιο δεν είχε διαβουλευτεί μαζί τους πριν αποφασίσει να διαλύσει το Κογκρέσο. Όλοι οι θεσμοί αποκήρυξαν την απόπειρα πραξικοπήματος από την Εκτελεστική Εξουσία. Για κάτι λίγο παραπάνω από μια ώρα υπήρχε αβεβαιότητα για τη στάση που θα κρατούσαν οι στρατιωτικοί, αν θα στήριζαν τον Καστίγιο στη διάλυση του Κογκρέσου ή θα αντιτίθονταν. Η αβεβαιότητα διαλύθηκε όταν οι στρατιωτικοί τοποθετήθηκαν, ανακοινώνοντας ότι δεν θα υπάκουαν στην απόφαση του Καστίγιο να διαλύσει το Κογκρέσο. Η ήττα του ως τότε προέδρου ολοκληρωνόταν.

Με τον Καστίγιο να έχει πέσει, την προεδρία ανέλαβε η Ντίνα Μπολουάρτε. Το έκανε ενώπιον του Κογκρέσου. Αμέσως μετά την ορκωμοσία της, η Μπολουάρτε ξεκίνησε το πρώτο της μήνυμα ως προέδρου με τα εξής λόγια: «Όπως όλοι γνωρίζουμε, σημειώθηκε απόπειρα πραξικοπήματος». Προηγουμένως, είχε ήδη, σε μήνυμά της στο Τουίτερ, κρατήσει αποστάσεις από την απόπειρα του Καστίγιο να διαλύσει το κοινοβούλιο. Η Μπολουάρτε ευχαρίστησε «όλους τους θεσμούς» που είχαν απορρίψει αυτή την απόφαση του Καστίγιο.

Όλη αυτή η διαμάχη, πού οδήγησε; Σε μια κατάσταση ολοένα αυξανόμενης αμφισβήτησης ανάμεσα στον Καστίγιο και το κοινοβούλιο, με τον Καστίγιο να διαλύει το κοινοβούλιο και αυτό να τον καθαιρεί. Ποιος αποφάσισε; Οι ένοπλες δυνάμεις, μέσω της εκδήλωσης του Γενικού της Επιτελείου. Όπως είχαμε γράψει στο κάλεσμά μας για μποϊκοτάζ στις εκλογές, και οι δύο πτέρυγες άνοιγαν τις πόρτες των στρατώνων. Αυτό το άνοιγμα έχει ολοκληρωθεί. Λίγες μέρες πριν, είχε γίνει γνωστή η αποτυχία του Καστίγιο να αποσπάσει την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων, κάτι που κατέστη ξεκάθαρο με την παραίτηση του Υπουργού του Άμυνας. Αυτό είχε ήδη αποφασιστεί τις προηγούμενες μέρες, όμως οι τρεις ώρες αναμονής και για τις δύο πτέρυγες δείχνουν ότι ανέμεναν αυτό που αποκαλούν «αντίδραση του δρόμου». Καθώς αυτή ήταν εξαιρετικά αδύναμη και για τις δύο πλευρές, λόγω της έλλειψης κύρους όλων των θεσμών και των εκπροσώπων του παλαιού κράτους, οι στρατιωτικοί τοποθετήθηκαν, δηλαδή, συμμετείχαν ανοιχτά στο «κοινοβουλευτικό» πραξικόπημα, κάτι που αποδεικνύεται από τις δυνάμεις που κρατούν δέσμιο τον αντεπαναστάτη πρώην πρόεδρο Καστίγιο, τις ίδιες τις ένοπλες δυνάμεις της προεδρικής ασφάλειας που τον έθεσαν υπό κράτηση ενώ βρισκόταν καθ’ οδόν για την πρεσβεία του Μεξικού.

Ας έχουμε υπόψη όσα είχε ξεκάθαρα διατυπώσει ο Πρόεδρος Γκονζάλο, για να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση: «Σε αυτό το κοινωνικό σύστημα οι άρχουσες τάξεις και ο γιάνκης ιμπεριαλιστής αφέντης τους ξεζουμίζουν και υπερασπίζονται διά πυρός και σιδήρου, μέσω του τσιφλικάδικου-γραφειοκρατικού κράτους που υποστηρίζεται από τις αντιδραστικές του ένοπλες δυνάμεις: ασκώντας σταθερά την ταξική του δικτατορία (δικτατορία της μεγαλοαστικής τάξης και των μεγαλοκτηματιών), είτε μέσω μιας ντε φάκτο στρατιωτικής κυβέρνησης… είτε μέσω κυβερνήσεων αναδειγμένων από εκλογές και λεγόμενες συντακτικές συνελεύσεις…». Αυτό το «…σάπιο κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα καταστρέφει και εμποδίζει την ανάπτυξη των ισχυρών δημιουργικών δυνάμεων του λαού, τις μόνες δυνάμεις που είναι ικανές για τον πλέον βαθύ επαναστατικό μετασχηματισμό…

Ταυτόχρονα, υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο κρατικό σύστημα και το σύστημα διακυβέρνησης, που αποτελούν μέρη μίας ενότητας: το πρώτο αποτελεί τον χώρο που καταλαμβάνουν οι τάξεις εντός του κράτους και το δεύτερο τη μορφή με την οποία οργανώνεται η εξουσία, όπως διδάσκει ο Πρόεδρος Μάο, τονίζοντας ότι το κύριο είναι ο ορισμός του ταξικού χαρακτήρα ενός κράτους, καθώς οι μορφές διακυβέρνησης που εισάγονται μπορεί να είναι πολιτικές ή στρατιωτικές, με εκλογές ή ντε φάκτο, φιλελεύθερες-δημοκρατικές ή φασιστικές, και πάντα θα εκπροσωπούν τη δικτατορία των αντιδραστικών τάξεων. Αν κάποιος δεν βλέπει κατ’ αυτό τον τρόπο το παλαιό κράτος, υποπίπτει στο λάθος να ταυτίζει τη δικτατορία με στρατιωτικό καθεστώς και να νομίζει ότι μια πολιτική κυβέρνηση δεν είναι δικτατορία, τιθέμενος έτσι στην ουρά μίας από τις φράξιες της μεγαλοαστικής τάξης, πίσω από το αφήγημα της «υπεράσπισης της δημοκρατίας» ή του «να φυλαχτούμε από στρατιωτικά πραξικοπήματα», θέσεις, δηλαδή που, αντί να καταστρέφουν το παλαιό κράτος, το υποστηρίζουν και το υπερασπίζονται. Τέτοια είναι η περίπτωση των ρεβιζιονιστών και οπορτουνιστών της «Ενωμένης Αριστεράς» (σ.parapoda: Συμμαχία που ιδρύθηκε το 1980 με τη συμμετοχή του ρεβιζιονιστικού ΚΚ Περού, του «Σοσιαλιστικού Επαναστατικού Κόμματος», του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Κόμματος, του Εργατοαγροτικού, Φοιτητικού και Λαϊκού Μετώπου κ.ά.)

Πρόκειται για ένα παλαιό κράτος, υποταγμένο στον ιμπεριαλισμό, στην περίπτωσή μας πρωτίστως τον γιάνκικο, υποστηριζόμενο με μια ραχοκοκαλιά που είναι οι αντιδραστικές ένοπλες δυνάμεις και το οποίο έχει μια γραφειοκρατία όλο και πιο αυξανόμενη, με τις ένοπλες δυνάμεις να έχουν τον ίδιο χαρακτήρα με το κράτος που υποστηρίζουν και υπερασπίζονται.»

Τώρα, θα έχουμε μια αντιδραστική κυβέρνηση της Ντίνα Μπολουάρτε που θα είναι όμηρος των ενόπλων δυνάμεων και του κοινοβουλίου με πλειοψηφούσα την κομπραδόρικη φράξια. Και πάλι θα πρόκειται για μια αδύναμη κυβέρνηση, με παρόμοιους όρους και χαρακτηριστικά με αυτά της καθαιρεμένης, καταδικασμένη να αποτύχει στους τρεις αντιδραστικούς της στόχους: αναδιάρθρωση του κράτους, αναζωογόνηση του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και εξάλειψη του λαϊκού πολέμου. Επομένως, η βαθιά πολιτική κρίση του παλαιού κράτους θα οξυνθεί περαιτέρω.

Θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη πως αυτό που διευκόλυνε το πραξικόπημα είναι το γεγονός ότι οι μάζες αρχίζουν να κινητοποιούνται δυναμικά διατυπώνοντας διεκδικήσεις, όπως οι τελευταίες για την ακρίβεια. Οι μάζες, λοιπόν, εισέρχονται σε κατάσταση αναβρασμού, και αυτό συμβαίνει με μια κυβέρνηση αδύναμη, αποτυχημένη όπως αυτή του Καστίγιο, που δεν υλοποίησε, ούτε μπορούσε να υλοποιήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της. Όμως η κατάσταση δεν αλλάζει πολύ για την αντίδραση, οι δυσκολίες της θα μεγαλώσουν. Αυτό είναι καλό για την επανάσταση, είναι καλό για την προώθηση του καθήκοντος της γενικής αναδιοργάνωσης του κόμματος και για τον λαϊκό πόλεμο. Σε συνθήκες όπως αυτή, με την εναλλαγή κυβερνήσεων, γνωρίζοντας ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι κατά πολύ χειρότερη για τις μάζες, χρειάζεται να τις κινητοποιήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων, των ελευθεριών και των προνομίων που κατακτήθηκαν με αίμα, να τον ανάγουμε σε πολιτικό αγώνα, και αυτό για να υλοποιήσουμε τα καθήκοντα που εκκρεμούν και να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε την νεοδημοκρατική επανάσταση με τον λαϊκό πόλεμο.

8 Δεκέμβρη 2022

Λαϊκό Κίνημα Περού

πηγή: parapoda.wordpress.com