Χωρίς αμφιβολία, το επόμενο σημαντικό ραντεβού για τους εργαζόμενους στη χώρα μας είναι η απεργία της 9^ης Νοεμβρίου. Υπό αυτή την έννοια έχει σημασία να σχολιάσουμε την τακτική των δυνάμεων του ΚΚΕ στην Πάτρα, όσον αφορά την προετοιμασία του απεργιακού αγώνα. Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε αυτή την τακτική με τρεις λέξεις: Σεχταρισμός, αποσυσπείρωση και επικοινωνιακά τεχνάσματα.

Την Δευτέρα 10/10/2022 στην Αγορά Αργύρη στην Πάτρα πραγματοποιήθηκε η σύσκεψη «φορέων» που είχε διοργανώσει το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Πάτρας μαζί με το Δήμο Πατρέων. Υποτίθεται ότι σκοπός της σύσκεψης ήταν η ενότητα και ο κοινός βηματισμός για μία μεγάλη κινητοποίηση ενάντια στην ακρίβεια στις 18/10 ως προανάκρουσμα για την απεργία στις 9 Νοέμβρη. Η σύσκεψη αυτή προπαγανδίστηκε ευρύτερα από όλα σχεδόν τα ΜΜΕ της πόλης.

Για όποιον παρακολούθησε την σύσκεψη «φορέων», ήταν πασιφανές ότι επρόκειτο για σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα. Με άλλα λόγια επρόκειτο επί της ουσίας για μία συνάθροιση των δυνάμεων του ΚΚΕ και μόνο. Αφού μάλιστα ξεκαθαρίστηκε ότι θα μιλήσουν μονάχα οι εκπρόσωποι των «φορέων» και κανένας άλλος, έγινε μία εισήγηση από το Δήμαρχο και από τον Πρόεδρο του ΕΚ και ο ένας μετά τον άλλον οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ ανέβαιναν στο βήμα. Οι συντονιστές μάλιστα έφτασαν στο κωμικό σημείο να ζητήσουν από τους εκπροσώπους για «ξεκάρφωμα» να αναφέρουν την ιδιότητά τους, ώστε να μην δοθεί η εικόνα ότι γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους!

Στις εισηγήσεις ειπώθηκαν μερικά σωστά πράγματα, όπως για παράδειγμα για τις παροχές της κυβέρνησης στο Κεφάλαιο την ώρα που λαός μας αντιμετωπίζει την εξαθλίωση και την ανεργία, για την ευθύνη της για το αυξημένο ενεργειακό κόστος, για την εκμετάλλευση από την πλουτοκρατία, τους υπέρογκους Νατοϊκούς εξοπλισμούς, τις διακοπές ρεύματος σε σπίτια και τον κίνδυνο να γίνει το ίδιο και σε σχολεία, για τα αυξημένα εργατικά ατυχήματα κ.ά. Από την άλλη πλευρά όμως αξίζει να σημειώσουμε τα εξής: Πρώτον, δεν έγινε κανένας λόγος ότι στην ουσία για δύο μήνες (Σεπτέμβρη – Οκτώβρη) δεν κηρύσσεται κανένας απεργιακός αγώνας, καμία ουσιαστική κινητοποίηση και η κυβέρνηση κερδίζει χρόνο. Δεύτερον, ενώ ειπώθηκε γενικά και αόριστα ότι μέχρι τις 9 Νοέμβρη θα κλιμακωθεί ο αγώνας, επί της ουσίας δεν αναφέρθηκε πώς θα γίνει αυτό. Τρίτον, τόσο ο Δήμαρχος όσο και ο Πρόεδρος του ΕΚ καλλιέργησαν υπερβολικές προσδοκίες αναφερόμενοι στην απεργία της 9^ης Νοέμβρη, όχι σαν μία απεργία-ντουφεκιά που αναγκάστηκε να κηρύξει η ΓΣΕΕ και έπειτα η ΑΔΕΔΥ κάτω από την πίεση των πραγμάτων, αλλά με χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν σε πρωτοφανή ιστορικά γεγονότα για την εργατική τάξη της χώρας. Τέταρτον, όλοι οι εκπρόσωποι «ευλογούσαν τα γένια τους» αναφερόμενοι στο πόσο σημαντική είναι η παρουσία και η δράση του ΠΑΜΕ.

Πού κατέληξαν όλα αυτά; Την Τρίτη στις 18/10/2022 έλαβε χώρα μία περιορισμένη συγκέντρωση στην Αγίου Νικολάου ενάντια στην ακρίβεια με δεδομένο ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ ελέγχουν τον Δήμο και το Εργατικό Κέντρο της πόλης και ότι η κινητοποίηση έλαβε ευρεία προπαγάνδιση. Στην κινητοποίηση αυτή συμμετείχαν φυσικά και σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι, αλλά με πάρα πολύ «χλιαρή» συμμετοχή.

Επί της ουσίας το αποτέλεσμα ήταν συνάρτηση του τι προηγήθηκε. Αντί δηλαδή η απεργία της 9^ης Νοεμβρίου να προετοιμάζεται με μία λογική ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος και αγωνιστικής κλιμάκωσης με μαζικές συνελεύσεις εργαζομένων και φοιτητών, όπου τον πρώτο λόγο θα έχουν οι ίδιοι, με εκτεταμένη ενημέρωση στους χώρους δουλειάς, με εκδηλώσεις πραγματικής αλληλοσυνεννόησης και αλληλοβοήθειας για την προετοιμασία της απεργίας, με στάσεις εργασίας κτλ, στην πραγματικότητα το «κίνημα» έχει ταυτιστεί με τις αποφάσεις που ελήφθησαν σε κάποιο κομματικό γραφείο, με τη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΜΕ και τη Λαϊκή Συσπείρωση. Συνοψίζοντας, διαπιστώνει κανείς μία διάσταση της πραγματικότητας ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας και του μόχθου και τις δυνάμεις του ρεβιζιονισμού στην πόλη της Πάτρας, οι οποίες λειτουργούν σαν τροχοπέδη στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.