Κάθε μεγάλη αναστάτωση είναι κάτι το θαυμάσιο

Αρθρο της Ρενμίν Ριμπάο (Λαϊκής Ημερησίας)

Δεν μπορούν να γίνουν άλματα στην ανάπτυξη της κοινωνίας, παρά μόνο με μεγάλες αναστατώσεις. Σήμερα μαίνονται οι πολιτικές θύελλες και τα στρατιωτικά πραξικοπήματα σε πολλά σημεία του κόσμου. Και κει που μοιάζει να βασιλεύει η ειρήνη και η ομαλότητα, μπορεί μια κρυφή φωτιά να ξεσπάσει απρόοπτα. Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης είναι ακριβώς τούτες οι μεγάλες αναστατώσεις.

Η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από αγώνες που τάραξαν τα πνεύματα και από αλλαγές που συγκλόνισαν τον κόσμο. Μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα, οι διάφορες τάξεις έχουν διάφορες απόψεις και τα αντιμετωπίζουν με διαφορετικούς τρόπους. Όλες οι κυρίαρχες αντιδραστικές τάξεις θέλουνε να διατηρήσουνε αιώνια αυτό το “τσιμπούσι” όπου καταβροχθίζουνε ανθρώπους και να σταθεροποιήσουνε την “βασιλεία” τους που τους επιτρέπει όλες τις ανομίες και όλες τις παρανομίες. Γι’ αυτό και ρίχνουνε τ’ ανάθεμα ενάντια σε κάθε αναστάτωση που παράλληλα την τρέμουνε.

Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σήμερα σάπιο μέχρι το μεδούλι. Όμως, οι αστοί θεωρητικοί εξακολουθάνε να σπαζοκεφαλιάζουνε για ν’ αποδείξουν πως το κοινωνικό αυτό σύστημα είναι “αιώνιο”. Οι σύγχρονοι ρεβιζιονιστές, όπως και οι παλιοί, δεν προφέρουνε τη λέξη “επανάσταση”, παρά μόνο για να διατυμπανίσουνε πως ο καπιταλισμός μπορεί εύκολα και χωρίς συγκρούσεις “να μετεξελιχτεί ειρηνικά σε σοσιαλισμό”.

Οι επαναστάτες πιστεύουν πως οι μεγάλες αναστατώσεις είναι αναπόφευκτες, πως αυτές είναι καλό κι όχι κακό πράγμα και πως δεν μπορεί να γίνει άλμα στην ανάπτυξη της κοινωνίας χωρίς μεγάλες αναστατώσεις. Ο Μαο Τσε Τουνγκ έλεγε: “Δεν πρέπει να φοβόμαστε τις μεγάλες θύελλες. Είναι μέσα στις μεγάλες θύελλες που προοδεύει η ανθρώπινη κοινωνία”.

Οι μαρξιστές υποστηρίζουνε πως “δεν υπάρχει κανένα πράγμα που να μην κλείνει μέσα του αντιθέσεις. Χωρίς αντιθέσεις δεν θα υπήρχε κόσμος” (Σχετικά με αντιθέσεις). Οι αντιθέσεις που αποτελούν μια ενότητα αγωνίζονται η μια ενάντια στην άλλη. Η ενότητα των αντιθέτων είναι εξαρτώμενη, πρόσκαιρη, μεταβατική και σχετική. Ενώ ο αγώνας ανάμεσά τους είναι απόλυτος. Μια και σ’ όλες τις ταξικές κοινωνίες υπάρχουν εκμεταλλευτές κι εκμεταλλευόμενοι, μια και υπάρχουνε ομάδες από ανθρώπους με διαφορετικά συμφέροντα, πώς θα’τανε δυνατό να ζούνε αυτές ήσυχα και ήρεμα χωρίς να ξεσπάνε ρήξεις; Ιδιαίτερα τη στιγμή που μια νέα κοινωνία καταχτάει τη θέση της παλιάς, οι μεγάλες αναστατώσεις είναι αναπόφευκτες στην παγκόσμια κατάσταση. Και ακριβώς χάρη σ’ αυτές τις αναστατώσεις και σ’ αυτές τις αδιάκοπες αλλαγές προχωράει η ανθρωπότητα.

Έτσι κατάρρευσε το δουλοχτητικό σύστημα, μετά απ’ αυτό, το φεουδαρχικό, ενώ γεννιότανε το καπιταλιστικό σύστημα. Από τα μισά του 17ου αιώνα, η Ευρώπη πέρασε άγριες αναστατώσεις κάπου δυο ολάκερους αιώνες. Τον καιρό εκείνο πολλοί μονάρχες χάσανε τις κορώνες τους. Αμέτρητα καθεστώτα διαδεχτήκανε το’ να στη θέση τ’ άλλου. Μόνο μετά από πολλές γενιές, νίκες και ήττες, επιθέσεις και αντεπιθέσεις μόρεσε να στεριώσει την κυριαρχία της η αστική τάξη.

Η εποχή μας είναι η εποχή που ο καπιταλισμός τραβάει τρέχοντας στο θάνατό του και ο σοσιαλισμός στη νίκη του. Ας αναφέρουμε το Μαο Τσε Τουνγκ: “Η σημερινή παγκόσμια κατάσταση χαρακτηρίζεται από τον τελικό αγώνα ανάμεσα στις δυο μεγάλες δυνάμεις: την επανάσταση και την αντεπανάσταση”. Μια μεγάλη μάχη διεξάγεται μέσα σ’ ολόκληρο τον κόσμο ανάμεσα στις δυνάμεις της επανάστασης και της αντεπανάστασης, ιδιαίτερα ανάμεσα στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική από τη μια μεριά και τον ιμπεριαλισμό από την άλλη με τις ΗΠΑ, τ’ αφεντικά και τους λακέδες τους. Η ταξική πάλη είναι σε παγκόσμια κλίμακα οξύτερη παρά ποτέ. Η ιστορία του κόσμου έχει μπει σε μια φάση αναστατώσεων που δεν έχουν προηγούμενο.

Οι μεγάλες αυτές αναστατώσεις καθρεφτίζουνε το ρωμαλέο επαναστατικό ρεύμα των λαών και ιδιαίτερα την άνοδο της επανάστασης των λαών της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής. Οι ιμπεριαλιστές και η αντίδραση καταφεύγουν αναγκαστικά στα πιο βάναυσα μέσα για να πνίξουνε τα επαναστατικά κινήματα των λαών. Σαν ένας λαός νικήσει, καταφεύγουνε στην αντεπίθεση, προσπαθώντας με χίλια μέσα να ξαναστήσουνε την αντιδραστική τυος κυριαρχία. Συνεπώς, στην διάρκεια του αγώνα, νίκες και αποτυχίες διαδέχονται η μια την άλλη, έτσι όπως και οι πρόοδοι τις οπισθοχωρήσεις μέσα στο επαναστατικό κίνημα. Κάτω από ορισμένες συνθήκες, μια αντεπίθεση των ιμπεριαλιστών και των αντιδραστικών μπορεί να επικρατήσει για ένα ορισμένο διάστημα. Αυτό όμως θα ανεβάσει ακόμη περισσότερο την πολιτική συνειδητότητα του λαού, θα κινητοποιήσει τους ανθρώπους ακόμα πιο πολύ. Με τον τρόπο αυτό ριζώνει ακόμη καλύτερα το επαναστατικό κίνημα και ξαπλώνει περισσότερο. Τα γεγονότα έχουν ήδη αποδείξει κι εξακολουθούνε να τ’ αποδείχνουνε πως παρά τα σκαμπανεβάσματα στην ανάπτυξή του, το επαναστατικό κίνημα των καταπιεζόμενων λαών και εθνών τρέχει μπροστά με άλματα και πως καμιά δύναμη δεν μπορεί να τ’ ανακόψει ούτε να το φρενάρει.

Όπως όλες οι αντιδραστικές δυνάμεις της ιστορίας, έτσι κι ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός φοβάται πολύ τις μεγάλες αναστατώσεις. Ο Τζόνσον παρατηρούσε πριν λίγο καιρό πως “δεν προβλέπει ν’ αλλάξει ο κόσμος για…κάμποσες δεκαετίες”. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει έναν μόνο εφιάλτη: πώς να διατηρήσει το στάτους κβο, δηλαδή πώς να διατηρήσει την υποδούλωση των λαών και των καταπιεζόμενων. Όμως με τις επιθέσεις του και με τις αναταραχές που ξεσηκώνει παντού ο ιμπεριαλισμός δεν θα πετύχει παρά να σκληρύνει την αντίσταση που του αντιπαρατάσσουν όλοι οι λαοί, βαθαίνοντας έτσι τις παγκόσμιες αναστατώσεις. Ο αντικειμενικός νόμος της εξέλιξης της ιστορίας είναι διαμετρικά αντίθετος με τον υποκειμενικό πόθο του Τζόνσον και Σία.

Έτσι όπως οι γλάροι αντιμετωπίζουν τις φουρτούνες, αντιμετωπίζουνε κι οι μαρξιστές τις μεγάλες αναστατώσεις στο σημερινό κόσμο, γιατί τις θεωρούνε σαν φυσικά αποτελέσματα της έντασης της ταξικής πάλης σε παγκόσμια κλίμακα. Καθήκον των επαναστατών είναι να δραστηριοποιούνε τις αλλαγές στα πράγματα σύμφωνα με τη διαλεχτική τους κι έτσι να κάνουνε να κυλάει πιο γρήγορα ο τροχός της ιστορίας.

Πηγή: περιοδικό Αντιιμπεριαλιστής, αρ.φύλλου 1, Χρόνος Γ’, Περίοδος Β’, 4/1966. Πάρθηκε από το ψηφιακό αρχείο του ΑΣΚΙ (parapoda.wordpress.com)

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το