Σύμφωνα με επίσημα αρχεία, περισσότεροι από 1.200 πρόσφυγες έχουν χάσει τη ζωή τους προσπαθώντας να φτάσουν στην Ευρώπη το 2020. Πολλοί περισσότεροι θάνατοι στη θάλασσα δεν αναφέρονται. Όλοι αυτοί οι θάνατοι αποτελούν άμεση συνέπεια της εγκληματικής πολιτικής αποκλεισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εξωθεί τους πρόσφυγες στα εξωτερικά σύνορα της ηπείρου.

Η απομόνωση της ΕΕ στους πρόσφυγες ξεκινά στην Αφρική. Η ΕΕ ασκεί μαζική πίεση στα κράτη της Βόρειας Αφρικής, όπως το Μάλι, ο Νίγηρας και η Αλγερία, προκειμένου να αναλάβουν δράση κατά των προσφύγων και των μεταναστών εργαζομένων.

Εξαιτίας αυτού, η μετανάστευση έχει ανακατευθυνθεί σε ολοένα και πιο επικίνδυνες διαδρομές. Μία από αυτές τις διαδρομές είναι κατά μήκος των ακτών της Δυτικής Αφρικής προς τα Κανάρια Νησιά, που ανήκουν στην Ισπανία. Στις 23 Οκτ, ένα πλοίο διαλύθηκε σε αυτή τη διαδρομή μετά την έκρηξη της μηχανής του και 140 πρόσφυγες πνίγηκαν.

Η διαδρομή προς τα Κανάρια Νησιά είναι η πιο θανατηφόρα στον κόσμο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης, ένας στους 16 πρόσφυγες δεν επιβιώνει από το πέρασμα. Ο αριθμός των περιπτώσεων που δεν έχουν αναφερθεί είναι εξαιρετικά υψηλός, καθώς τα σκάφη χάνουν επανειλημμένα τα νησιά και καταλήγουν στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Δήλωση για τη μεταναστευτική κρίση στα Κανάρια Νησιά

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Συνδικάτων εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση για τη μεταναστευτική κρίση στα Καναρια Νησιά:

«Τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε δει σταθερή αύξηση στην άφιξη βαρκών με μετανάστες εργάτες και νέους από την Αφρικανική ήπειρο στα Καναρια Νησιά . Μέχρι στιγμής φέτος, έχουν φθάσει 18.300 άνθρωποι, και σε λίγους μόνο μήνες, 530 άνθρωποι έχουν σίγουρα πεθάνει.

«Τα Κανάρια Νησια είναι μια μικρή χώρα με μόλις 7.500 km2 [2.900 τετραγωνικά μίλια], που βρίσκεται 1.000 km [620 μίλια] από την ευρωπαϊκή ακτή και 98 km [60 μίλια] από την αφρικανική ακτή. Η περιοχή του αρχιπελάγους έχει πυκνότητα πληθυσμού 330 h/km [855 άνθρωποι ανά τετραγωνικό μίλι], η οποία διπλασιάζεται εάν λάβουμε υπόψη ότι το 42% της νησιωτικής επικράτειας δεν είναι βιώσιμο για ανθρώπινη εγκατάσταση λόγω των φυσικών συνθηκών της ή λόγω της προστασίας της γης. [Σημείωμα συντάκτη: Το Τζάκσονβιλ, στη Φλόριντα, για παράδειγμα, έχει πυκνότητα πληθυσμού περίπου 1.100 ανθρώπων ανά τετραγωνικό μίλι]. Με επίσημη ανεργία 20%, με την πανδημία κρίση, μπορούμε να πούμε ότι το 50% του ενεργού πληθυσμού είναι άνεργο, ή σε μια κατάσταση προσωρινής ανεργίας. Μια χώρα που μετατρέπεται σε φυλακή για χιλιάδες ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πείνα, τη δυστυχία, τις πολιτικές διώξεις ή τις διώξεις λόγω φύλου, τα οποία είναι όλα αποτελέσματα της λεηλασίας των πόρων της που πραγματοποιείται χάρη στο αποικιακό παρελθόν και στο νεοαποικιακό παρόν της αφρικανικής ηπείρου.

«Οι ευρωπαϊκοί νόμοι για τη μετανάστευση, η εξώθηση εκτός συνόρων, η FRONTEX [Ευρωπαϊκός Οργανισμός Συνοριοφυλάκων και Ακτοφυλακής], τους μετακίνησαν από ασφαλέστερους μεταναστευτικούς δρόμους και εδάφη με περισσότερες δυνατότητες κινητικότητας, προς τα Καναρια Νησιά, το οποίο αποτελεό, όπως αποδεικνύεται, υψηλό κίνδυνο για τη ζωή των μεταναστών, και μόνιμη πηγή κοινωνικής σύγκρουσης στα Καναρια Νησια, τροφοδοτούμενη από τις ελλιπείς και καταπιεστικές μεταναστευτικές πολιτικές, οι οποίες μετατρέπουν τους μετανάστες που προέρχονται από την ήπειρό τους ως εχθρούς του λαού των Καναρίων Νήσων, προκειμένου να καταστούν οι αποικιακές πολιτικές, οι οποίες ασκούνται επίσης κατά της ισπανικής αποικίας στην αφρικανική ακτή, αόρατες ως πραγματικός εχθρός.

«Οι συνθήκες υποδοχής για τους μετανάστες όχι μόνο είναι ανεπαρκείς, είναι απάνθρωπες, δημιουργούν καταυλισμούς με τρύπιες σκηνές, στην άσφαλτο της αποβάθρας ή στη στεριά, ή αφήνονται στην τύχη τους σε πόλεις όπως η Las Palmas de Gran Canaria, χωρίς πόρους ή επαφές. Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τη μεταχείριση των αποκαλούμενων MENAS, ασυνόδευτων ανηλίκων, τα οποία αποτελούν ευθύνη της κοινότητας υποδοχής. Τα Κανάρια Νησιά φιλοξενούν αυτή τη στιγμή περισσότερους από 2.000 ανήλικους και, παρά την προσφορά άλλων κοινοτήτων, της Εξτρεμαδούρα, της Καστίλης, της Λεόν και της Χώρας των Βάσκων, για να φροντίσουν κάποιους από αυτούς τους νέους, η κυβέρνηση της Μαδρίτης δεν έχει λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να το καταστήσει αυτό δυνατό. Τα 20 κέντρα που άνοιξαν βιαστικά οι Cabildos και η αυτόνομη κυβέρνηση είναι ανεπαρκή και χωρίς καμία βοήθεια από τα ευρωπαϊκά ή κρατικά ταμεία, γεγονός που καθιστά αδύνατο το υπέρτατο αγαθό της κηδεμονίας και την επαρκή φροντίδα του ανηλίκου να παραμείνει.

«Επισημαίνουμε ότι αυτή η νέα μεταναστευτική κρίση λαμβάνει χώρα σε δύο σενάρια τα οποία καθορίζονται σαφώς από τις μαροκινές πολιτικές: η μονομερής επέκταση των χωρικών υδάτων του Μαρόκου, κλέβοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τα κυρίαρχα ύδατα των Καναρίων Νήσων, πίσω από το οποίο κρύβεται η τεράστια επιχείρηση τελλουρίου που βρίσκεται εκεί, και η επανενεργοποίηση της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Μετώπου Polisario και του βασιλείου του Μαρόκου.

«Αντιμέτωποι με μια τέτοια ανθρωπιστική και κοινωνική καταστροφή, ως Λαϊκός Συντονισμός της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Συνδικαλιστικών Οργανώσεων εκφράζουμε, πρώτα απ’ όλα, την αλληλεγγύη μας προς το λαό των Καναρίων Νήσων και τους μετανάστες που φθάνουν στον κίνδυνο της ζωής τους στις ακτές του Αρχιπελάγους. Γνωρίζουμε ότι η κατεύθυνση αυτών των ανθρώπων δεν έχει ως τελικό προορισμό τις Κανάριες Νήσους, αλλά ότι θεωρούνται γέφυρα για να φθάσουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ως εκ τούτου, απαιτούμε να τους επιτραπεί και να διευκολυνθεί η μετακίνησή τους εκεί, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρέχοντας ένα καλωσόρισμα που σέβεται και διαφυλάσει την αξιοπρέπεια των ζωών τους, και ζητούμε επίσης να ενεργοποιηθούν οι απαραίτητοι μηχανισμοί για τη μεταφορά ασυνόδευτων ανηλίκων με βάση την αλληλεγγύη, δίνοντας προτεραιότητα, στον τελικό προορισμό τους, σε μέρη όπου ζουν μέλη της οικογένειας ή άνθρωποι από τις κοινότητές τους.

«Καταγγέλλουμε τους συνεχείς ελιγμούς του Μαρόκου να επιβάλει την επεκτατική του βούληση στην περιοχή χωρίς η κυβέρνηση του βασιλείου της Ισπανίας ή η Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει μέτρα για να τους σταματήσει. Απαιτούμε τόσο η ζωή των μεταναστών όσο και τα Κανάρια Νησιά να πάψουν να είναι το πεδίο διαπραγμάτευσης κάθε είδους πολιτικής μεταξύ τους.

«Στηρίζουμε την ελευθερία μετακίνησης όλων των ανθρώπων, καθώς επίσης το δικαίωμα να ζουν στη γη τους, ώστε να είναι εφικτα και τα δυο. Στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, οι μεγάλες πολυεθνικές πρέπει να πάρουν τα αιματοβαμμένα χέρια τους από την αφρικανική ήπειρο. Από αυτή την άποψη, απαιτούμε σεβασμό για το δικαίωμα στην ελεύθερη αυτοδιάθεση των λαών, και σε αυτήν την περίπτωση ειδικά των δύο τελευταίων ισπανικών αποικιών σε αυτήν την ήπειρο, των Καναρίων Νήσων και της Δυτικής Σαχάρας.

«Τέλος, ως ταξικά προσανατολισμένα συνδικάτα εθνών χωρίς πατρίδα, εκφράζουμε τη σταθερή μας βούληση να προστατεύσουμε τις ζωές των μεταναστών εργαζομένων, που διακινδυνεύουν ένα τόσο επικίνδυνο ταξίδι. Συνεπώς, απαιτούμε την κατάργηση του νόμου για τους αλλοδαπούς και το τέλος των κατασταλτικών μεταναστευτικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι θα παράσχουμε όλη τη στήριξη που έχουμε στα χέρια μας σε όσους μεταφέρονται στα εδάφη μας».

πηγή: guernica.eu