Τη Δευτέρα της 15ης Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκαν στην πολιτεία της Αϊόβα των ΗΠΑ οι προκριματικές εκλογές για το λεγόμενο «χρίσμα» του Ρεπουμπλικάνικου κόμματος, δηλαδή για την υποψηφιότητα με αυτό στις προεδρικές εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου.
Ο Ντόναλντ Τραμπ, πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ (2016-2020), αναδείχθηκε νικητής της εκλογής εκεί, αυτό που ωστόσο προκάλεσε έκπληξη ήταν το εύρος αυτής της νίκης. Συγκέντρωσε το 51% των ψήφων, ενώ ο κάποτε φέρελπις κυβερνήτης της Φλόριντα, Ρον Ντε Σάντις, συγκέντρωσε μόλις 21.2%. Τρίτη αναδείχθηκε η πρώην κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας, Νίκι Χάλεϊ, με 19,1%. Θεωρείται η πιο εμφατική νίκη σε τέτοια διαδικασία, η οποία προκάλεσε έντονο προβληματισμό, ειδικά σε ΜΜΕ που αντιμάχονται τον Τραμπ, όπως το CNN, όπου σε άρθρο του Στέφεν Κόλινσον την επόμενη ημέρα, υπήρχε αυτό το ερώτημα. Δηλαδή πώς είναι δυνατόν η βάση του Ρεπουμπλικάνικου κόμματος να δίνει μια τόσο εμφατική νίκη στον Τραμπ, των 91 κακουργηματικών κατηγοριών και των διάφορων καταδικαστικών αποφάσεων. Παρόμοιο κλίμα επικράτησε και σε άλλα «φιλελεύθερα» ΜΜΕ των ΗΠΑ.
Φαίνεται ότι τόσο αυτά τα ΜΜΕ, όσο και οι κύκλοι που υπηρετούν και εκφράζουν, πάσχουν ακόμη από άρνηση, αν δε βρίσκονται διανοητικά ακόμη στις προκριματικές του 2016.
Στην ομιλία του μετά τη νίκη του, ο Τραμπ εμφανίστηκε ενωτικός: «Ρεπουμπλικάνοι ή Δημοκρατικοί, φιλελεύθεροι ή συντηρητικοί, θα ήταν ωραία όλοι μαζί να διορθώσουμε τον κόσμο, να διορθώσουμε τα προβλήματα, να διορθώσουμε τον θάνατο και την καταστροφή που βλέπουμε», προσθέτοντας ότι «η μεγάλη βραδιά θα είναι τον Νοέμβριο, όταν θα πάρουμε τη χώρα μας πίσω», ενώ αστειεύτηκε με τους άλλους δύο υποψηφίους λέγοντας «περάσαμε καλά μαζί».
Ωστόσο από τα ΜΜΕ των Δημοκρατικών εκφραζόταν η ελπίδα ότι στην επόμενη πολιτεία, στο Νιου Χάμσαϊρ, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, μιας και υποτίθεται ότι η βάση του κόμματος εκεί είναι πιο «μετριοπαθής» κάτι που θα έδινε πλεονέκτημα στη Νίκι Χάλεϊ.
Η διάψευση ήρθε την Τρίτη της 23ης του Γενάρη, με τον Τραμπ να επικρατεί με 54,6% έναντι της Χάλεϊ με 43,9%. Θεωρείται συντριπτικό χτύπημα στην υποψηφιότητα της Χάλεϊ. Μερικές μέρες πριν ο Ρον Ντε Σάντις είχε αποσυρθεί από τη διεκδίκηση του χρίσματος. Όσον αφορά τη Χάλεϊ, αυτή ανακοίνωσε την πρόθεσή της να συνεχίσει.
Αυτή τη φορά ο Τραμπ ήταν πολύ πιο επιθετικός και ειρωνικός εναντίον της: «Τι μεγάλη νίκη! Μα ξαφνικά κάποια έτρεξε σε αυτήν τη σκηνή καλοντυμένη, όταν (η διαφορά) ήταν στο 7%, μα τώρα βλέπω είναι στο 14%… ξέρετε πρέπει να κάνουμε αυτό που είναι καλό για το κόμμα μας… ήταν πάνω και λέω, βγάζει ένα λόγο λες και νίκησε, ε λοιπόν δε νίκησε, έχασε και ξέρετε, την περασμένη εβδομάδα είχαμε ένα μικρό πρόβλημα, ο Ρον ήταν νευριασμένος, διότι αυτή συμπεριφερόταν σαν να είχε κερδίσει την Αϊόβα και κοιτώντας γύρω μου αναρωτήθηκα, δεν ήρθε τρίτη αυτή;». Παράλληλα είπε πως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτός μπορεί να νικήσει τον «διεφθαρμένο» Τζο Μπάιντεν, ενώ η Χάλεϊ όχι. Από την πλευρά του, το γραφείο του Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι ο Τραμπ έχει σχεδόν εξασφαλίσει το χρίσμα και ότι οι προεδρικές θα είναι μια μάχη μεταξύ τους, ίσως και προεξοφλώντας ότι οι νομικές περιπέτειες τις οποίες ο μηχανισμός των Δημοκρατικών σερβίρει στον Τραμπ, δε θα έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το 2015, ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε να διεκδικήσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων για τις εκλογές του 2016. Τότε όλοι το θεωρούσαν απίθανο να κερδίσει τόσο το χρίσμα, όσο και τις εκλογές εναντίον της Χίλαρι Κλίντον τότε. Ο Τραμπ, που αν μη τι άλλο αποδείχθηκε ικανός δημαγωγός, αποφάσισε να προσπαθήσει να εκφράσει εκείνη την Αμερική, που η πρόσφατη εποχή της «παγκοσμιοποίησης» είχε αφήσει στα αζήτητα.
Ήταν εκείνοι οι Αμερικάνοι, που οι γονείς τους έχτισαν τη μεταπολεμική Αμερική και απολάμβαναν σχετικά αξιοπρεπείς ζωές, για τα δεδομένα του συστήματος, ενώ οι ίδιοι παραδέρνουν σε αποβιομηχανοποιημένες «ζώνες σκουριάς» και παρηκμασμένες πόλεις. Αυτό το εισιτήριο που οι άλλοι, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, το είχαν πετάξει κάτω, το άρπαξε ο Τραμπ, δημαγωγώντας και παίζοντας με την πίκρα, την οργή, τους φόβους και τις προκαταλήψεις αυτών των στρωμάτων. Φαίνεται ότι αυτό το εισιτήριο αρκεί για αρκετή διαδρομή ακόμη. Αυτό φαίνεται να άργησαν να το καταλάβουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, κάποιοι ίσως και να μην ήθελαν, άλλοι μάλλον δεν είναι σε θέση να κάνουν κάτι γι’ αυτό, μιας και δεν έχουν τρόπο να διεκδικήσουν το κοινό που αυτός διεγείρει. Τις νομικές πρωτοβουλίες εναντίον του κατάφερε να τις αξιοποιήσει για να μοιάζει πολιτικός διωκόμενος από το χρεοκοπημένο σύστημα, με αποτέλεσμα μάλλον να ενισχύεται, παρά να φθείρεται η πολιτική του επιρροή. Παράλληλα, έχει καταφέρει να πείσει ένα μεγάλο τμήμα της αμερικάνικης κοινωνίας ότι στις εκλογές του 2020 διαπράχθηκε νοθεία. Σε αυτό σίγουρα βοηθάει η απαξίωση των αντιπάλων του.
Τι μπορεί άραγε να γίνει σε μια όσο ποτέ διχασμένη από την κορυφή ως τα νύχια Αμερική, για να φύγει επιτέλους ο Ντόναλντ Τραμπ; Στην πραγματικότητα φαίνεται ακόμη και προηγουμένως κυρίαρχοι κύκλοι εντός του κόμματος να μην τον θέλουν. Στο κράτος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, υπάρχει «τεχνογνωσία»… απομάκρυνσης προέδρων και λοιπών πολιτικών αξιωματούχων, αλλά σε αυτήν την περίπτωση, αν ο Τραμπ νικηθεί με οποιονδήποτε άλλον τρόπο εκτός από εκλογές, οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες…

πηγή: Λαϊκός Δρόμος