Στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής στις 30 Μάη, μετά από πολλές ενστάσεις (Γερμανία, Ολλανδία κ.ά.), διαφωνίες (Γερμανία), αντεγκλήσεις (Πολωνία, Χώρες της Βαλτικής) και απειλές veto ( Όρμπαν), έγινε τελικά αποδεκτός ένας συμβιβασμός στο πλαίσιο της «έκτης δέσμης» κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Έτσι, στο Κείμενο Συμπερασμάτων αναφέρεται: «5. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συμφωνεί ότι η έκτη δέσμη κυρώσεων κατά της Ρωσίας θα καλύπτει το αργό πετρέλαιο, καθώς και τα προϊόντα πετρελαίου, που παραδίδονται από τη Ρωσία στα κράτη μέλη, με προσωρινή εξαίρεση το αργό πετρέλαιο που παραδίδεται μέσω πετρελαιαγωγού (…) 7. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει το ζήτημα της προσωρινής εξαίρεσης του αργού πετρελαίου που παραδίδεται μέσω πετρελαιαγωγού το συντομότερο δυνατό (…) 11. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα συνεχίσει να στηρίζει την ουκρανική κυβέρνηση στις επείγουσες ανάγκες της σε ρευστότητα, μαζί με τους εταίρους της στην G7. Σημειώνει τη στήριξη που ανακοινώθηκε στο πλαίσιο της G7. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι έτοιμη να χορηγήσει στην Ουκρανία νέα έκτακτη μακροοικονομική συνδρομή ύψους έως 9 δισ. EUR το 2022 (ευρωομόλογα). Στο πλαίσιο αυτό, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζητεί να εξεταστεί η πρόταση της Επιτροπής αμέσως μόλις υποβληθεί…».

Ενάμιση μήνα μετά και στη σκιά μίας εκτεταμένης ενεργειακής κρίσης που απειλεί τη γερμανική βιομηχανία, ο καγκελάριος Σόλτς, επικαλούμενος το σοβαρό επεισόδιο μετά την αποπομπή του Ουκρανού πρέσβη από τη Γερμανία, αρνείται επίμονα τη δέσμευση για το «πακέτο» των 9 δισ. € βοηθείας στην Ουκρανία! Το γεγονός αυτό συνδέεται κατά πάσα πιθανότητα με τη σκαιά αποπομπή του Ουκρανού πρεσβευτή στο Βερολίνο, Αντρίι Μέλνικ, από τον Ζελένσκι (αλλά και παλαιότερα την μη αποδοχή της επίσκεψης του Γερμανού προέδρου Σταϊνμάγιερ στο Κίεβο, καθ’ υπόδειξη των Αμερικανών). Η σοβαρή πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά και η εξάντληση των στρατηγικών αποθεμάτων φυσικού αερίου (κάτω από το 40%) της Γερμανίας, σε συνδυασμό με τις αόριστες υποσχέσεις Μπάιντεν ότι θα προμηθεύσει την ΕΕ με υγροποιημένο φυσικό αέριο LNG σε συμφέρουσα τιμή, οδηγούν τη Γερμανία σε μερική αναδίπλωση των κυρώσεων κατά της Μόσχας, ώστε να μπορέσει να ανακτήσει πρόσβαση σε αυξημένες ροές φυσικού αερίου από τον αγωγό Nord Stream. Η μεγαλύτερη γερμανική εταιρεία προμήθειας, αποθήκευσης και εμπορίας φυσικού αερίου, Uniper, κατέθεσε στις 7/07 επισήμως αίτηση για υπαγωγή στα κρατικά μέτρα σταθεροποίησης επιχειρήσεων ενέργειας, (έτσι ονομάζεται η χρεοκοπία), ζητώντας την αρωγή της κυβέρνησης Σόλτς, λόγω του περιορισμού της προμήθειας φθηνού φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Το σχέδιο «διάσωσης» της  Uniper βρίσκεται σε αναμονή, λόγω των εξελίξεων στη λειτουργία του αγωγού  Nordstream.

Ας τοποθετήσουμε τα πράγματα σε μία σωστή βάση. Για χάρη της δημιουργίας  ενός ενιαίου αντιρωσικού μετώπου, η ΕΕ συντάθηκε με την «Αμερική που επέστρεψε», του Μπάιντεν, ο οποίος άφησε τελικά εκτεθειμένη την Ευρώπη στις ορέξεις και τα κέρδη του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Τώρα που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός αθετεί  τις υποσχέσεις του για φτηνό υγροποιημένο φυσικό αέριο και με προμετωπίδα την ψευδεπίγραφη «προστασία του περιβάλλοντος», η πολιτική της ΕΕ προχώρησε στην απελευθέρωση της Ενέργειας και την απολιγνιτοποίηση, βαφτίζοντας και το φυσικό αέριο ως «πράσινη ενέργεια», προκειμένου να αντισταθμίσει τις τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις. Ο «σκληρός πυρήνας» της ΕΕ -με επικεφαλής τη Γερμανία και πυξίδα τη Συμφωνία για την προμήθεια φυσικού αερίου απ’ ευθείας από τη Ρωσία (μέσω του αγωγού Nordstream)- απαιτεί να παραμείνει το καθεστώς ως έχει, να επιμείνουν στην ανάπτυξη της «πράσινης» τεχνολογίας και το κάθε κράτος-μέλος να βρει δικούς του τρόπους προμήθειας ενέργειας. Οι υπόλοιποι θέλουν να αναλάβει η ΕΕ τη συνεχή τροφοδοσία τους με ενέργεια και παράλληλα -κοντά στην «πράσινη» ανάπτυξη- να ενσωματωθεί και η πυρηνική ενέργεια.  Η νέα πηγή πλούτου για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια εστιάστηκε στην «πράσινη» ανάπτυξη, με αιχμή τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τις ανεμογεννήτριες, τα φωτοβολταϊκά και άλλες ΑΠΕ για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και βασίστηκε στο φτηνό φυσικό αέριο.

Σήμερα τα δεδομένα ανατράπηκαν αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά τις ολέθριες εκτιμήσεις της ΕΕ. Τώρα, παρά τις «αισιόδοξες» προβλέψεις των Ευρωπαίων, η εξέλιξη βρίσκεται στα χέρια των πετρελαιοπαραγωγών χωρών και κυρίως της Ρωσίας, που ρυθμίζει κατά το δοκούν την ελεγχόμενη παραγωγή του φυσικού της αερίου, εκβιάζοντας πολιτικές συμφωνίες που κατοχυρώνουν τα συμφέροντά της. 

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος