Η έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς πλησιάζει, και το Πάντειο Πανεπιστήμιο ανοίγει τις πόρτες του, όχι όμως για τους φοιτητές, αλλά για τον δήμαρχο Αθηναίων, Κώστα Μπακογιάννη.

Ο δήμαρχος της Αθήνας θα παραστεί στο άνοιγμα των εργασιών «πανευρωπαϊκού συνεδρίου διεθνών σχέσεων» που θα πραγματοποιηθεί 1-4 Σεπτεμβρίου στο Πάντειο.

Μάλιστα το συνέδριο προβάλλεται ως δείγμα «εξωστρέφειας» του Παντείου Πανεπιστημίου, όμως αυτή η «εξωστρέφεια» δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα των φοιτητών, αλλά αποτελεί υπόκλιση στα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που θέτει η κυβέρνηση για την αξιολόγηση και εντέλει υποβάθμιση των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων.

Ο κύριος Μπακογιάννης είναι αναμφίβολα ειδήμων στις διεθνείς σχέσεις, σπουδαγμένος στα ιδιωτικά κολλέγια της Αμερικής, πρώην περιφερειάρχης και από οικογένεια «αρίστων» που κυβερνάνε εδώ και δεκαετίες τον «όχλο των μη άριστων», κομμάτι του οποίου αποτελούν και οι φοιτητές που από τύχη δεν έγιναν «ψυκτικοί από το Περιστέρι» για να μνημονεύσουμε τον θείο του δημάρχου και πρωθυπουργό της χώρας.

Ίσως όμως αντί για χαιρετισμούς σε συνέδρια ο κύριος δήμαρχος θα έπρεπε να επισκεφτεί τα δημόσια πανεπιστήμια της πρωτεύουσας για να δει σε τι συνθήκες σπουδάζουν οι φοιτητές της Αθήνας. Να γνωρίσει τους 20.000 εγγεγραμμένους του Παντείου από τους οποίους στεγάζονται σε πανεπιστημιακή εστία οι 40(!), να γνωρίσει τις δεκάδες χιλιάδες φοιτητών που πληρώνουν 400 και 500 ευρώ για μια γκαρσονιέρα και δουλεύουν δωδεκάωρα προκειμένου να αποκτήσουν ένα πτυχίο, να γνωρίσει τις χιλιάδες φοιτητών που δεν είχαν χρήματα για το Μπέρκλεϋ και το Χάρβαρντ, αλλά μπήκαν με κόπο σε κάποιο απ’ τα δημόσια ιδρύματα της πρωτεύουσας, και αναγκάζονται να πληρώνουν τουλάχιστον 30 ευρώ το μήνα για να πηγαίνουν στη σχολή τους στοιβαγμένοι σα σαρδέλες.

Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες της Αθήνας και της Ελλάδας σπουδάζουν σε αυτές τις συνθήκες για να μπορεί ο κύριος Μπακογιάννης να παίζει με «μεγάλους και μικρούς περιπάτους» και πρωτοχρονιάτικες φιέστες με «καλλιτέχνες» της πίστας και της σόουμπιζ, σκορπώντας ή τσεπώνοντας εκατομμύρια από τα χρήματα του λαού.

Μπορεί η Νέα Δημοκρατία του κ. Μπακογιάννη να οραματίζεται τα αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια των λίγων κι εκλεκτών, στα οποία θα σουλατσάρουν οι «τοπικοί άρχοντες» για να επενδύσουν στην πολιτική τους καριέρα, αλλά για κακή τους τύχη στα ελληνικά πανεπιστήμια ανασαίνουν ακόμα οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος, οι αγώνες για τη σίτιση και στέγαση, για πτυχία που θα εξασφαλίζουν δουλειά, ανασαίνουν οι αγώνες ενάντια στους νόμους Κεραμέως και τις πολιτικές που αποσκοπούν στην ισοπέδωση της δημόσιας-δωρεάν παιδείας. Γι’ αυτό οι φοιτητές θα συνεχίζουν να παλεύουν συλλογικά και οργανωμένα, ενάντια σε ό,τι αντιπροσωπεύει ο κ. Μπακογιάννης και ο κόσμος του.