Για ακόμη μια φορά οι δυνάμεις της ΚΝΕ και της ΕΑΑΚ επιδόθηκαν λίγο πριν τις γιορ­τές στις πιο ευτελείς και ξένες προς το φοιτητικό κίνημα πρακτικές, με εκατέρωθεν ξυλοδαρμούς, προπηλα­κι­σμούς, διασυρ­μούς και κάθε είδους απο­λίτικες και τρα­μπούκι­κες λογικές που ανα­παράγουν στους χώρους των πανεπι­στη­μίων. Αυτές οι πρα­κτικές είναι εχ­θρικές προς το φοιτητικό κίνημα, εκθέτουν το παν­ε­­πιστημιακό άσυλο στην αντιδραστική προ­παγάνδα περί «ασύ­λου βίας και ανο­μίας», ενισχύουν αντι­κειμενικά την κυβερ­νη­τική εκστρατεία διά­λυσης των φοιτητι­κών συλ­λόγων, κατα­στρατήγησης των συν­δι­καλι­στικών και πο­λιτικών δικαιω­μά­των στα παν­ε­­πιστήμια.

Οι αποτροπιαστικές αυτές εικόνες απο­ξενώνουν τους φοιτητές από τον συνδι­καλι­σμό, απομαζικοποιούν τους συλλόγους, στις συνειδήσεις πολλών φοιτητών συνδέουν τη συλλογική διεκδίκηση και την πολιτικο­ποίηση με τις πιο απωθητικές σκηνές μικρο­πολιτικής και τραμπουκισμών. Η βία και οι ξυλοδαρμοί ανάμεσα σε πολιτικές οργανώσεις λοιδορούν τις αξίες του αριστερού και κομ­μουνιστικού κινήματος, που στη δύσκολη ιστορική τους διαδρομή στάθηκαν πάντοτε φρουροί των αγώνων του λαού απέναντι στην παρακρατική βία της δεξιάς.

Υπόβαθρο αυτής της αντιπαράθεσης είναι κατ’ ουσία η απολίτικη και ιδιοκτησιακή αντίληψη αυτών των δυνάμεων για την ηγε­μονία στους φοιτητικούς συλλόγους, ηγεμονία όχι στη βάση της πειθούς στο πλαίσιο του μαζικού κινήματος, αλλά με όρους επιβολής του ισχυρού.

Έπαθλο αυτής της κόντρας είναι ένας παραπάνω τοίχος για αφισοκόλληση, μία παραπάνω σφραγίδα σε ένα πανό, μία παρα­πάνω ψήφος στις φοιτητικές εκλογές. Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε και στη δια­δήλωση στις 6 Δεκέμβρη, όταν οι διάφορες ομάδες της ΕΑΑΚ, αυτοί δηλαδή που δήθεν παλεύουν «Ενιαία και Αριστερά» πιάστηκαν στα χέρια για τα ποιος θα κερδίσει την πρώτη σειρά στο μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων. Άλλωστε οι δυνάμεις της ΕΑΑΚ, που τώρα καταγγέλλουν τους «τραμπούκους της ΠΚΣ», διαχρονικά επιχειρηματολογούν για την επίλυση των πολιτικών διαφορών μέσω της «οργανωτικής αντιπαράθεσης», δηλαδή με τη βία. Αυτό φυσικά όχι δημόσια σε μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες και συνελεύσεις, αλλά στα πηγα­δάκια όπου τονώνεται ο εφήμερος φανατισμός.

Αφορμή αυτή τη φορά για τα εκφυλιστικά φαινόμενα στάθηκε η ντροπιαστική ψήφιση από το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ του bonus των 600 ευρώ της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα σώματα ασφαλείας, σε μια συγκυρία που υπερθεματίζεται ο διαχρονικά τρομοκρατικός ως και δολοφονικός χαρακτήρας της αστυ­νομοκρατίας και της κρατικής καταστολής. Και είναι τόσο έκδηλος ο ρόλος της αστυνομίας στα μάτια του λαού, που την ίδια στιγμή που το ΚΚΕ στη βουλή ψήφιζε το επίδομα, ο Οδηγητής, όργανο του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ, δημοσίευε αφίσα που αποκαλούσε τα σώματα ασφαλείας «κτήνη με στολή», «κτήνη» που αν μη τι άλλο, «αξίζουν ένα εξακοσάρι», όταν ο λαός πεινάει και οι γιατροί «κοστίζουν»…

Το ίδιο παράδοξο είναι πως, στην πρόταση της ΕΑΑΚ στους φοιτητικούς συλλόγους για την καταγγελία της δολοφονίας του 16χρονου Ρομά, δεν υπήρχε κουβέντα για το προκλητικό επίδομα που εγκρίθηκε την ίδια μέρα, με αιτιολόγηση μάλιστα πως το πρωτεύον είναι να υπάρξουν κοινές αποφάσεις και όχι η γνωστοποίηση της στάσης των κομμάτων.

Εκεί σπρώχνουν τα ιδεολογικά αδιέξοδα αυτές τις δυνάμεις, όταν οι αναλύσεις της ΚΝΕ την μετατρέπουν σε υποζύγιο της κα­τασταλτικής πολιτικής της Νέας Δημο­κρατίας, ή σπρώχνουν την ΕΑΑΚ στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, στο στείρο αντι­κυβερνητισμό και τις αυταπάτες για «αριστερές κυβερνήσεις» στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν εν τέλει αυτές οι δυνάμεις συναντιούνται στα κάθε λογής «μετά θα λογαριαστούμε» και στην αναβολή των μαζικών αγώνων.

Η Φοιτητική Πορεία κατήγγειλε με ανα­κοίνωσή της από την πρώτη στιγμή τον αντιδημοκρατικό κατήφορο των δυνάμεων αυτών. Αποδεικνύεται ξανά με τρανταχτό τρόπο πως η ανα­συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος, η υπεράσπιση των δημοκρατικών και αγωνι­στικών διαδικασιών, η μαζικοποίηση των φοιτητικών συλλόγων, η προβολή της αρι­στεράς και των ταξικών δυνάμεων μέσα στους συλλόγους περνάει αναπόφευκτα μέσα από την αντιπαράθεση και την απομόνωση των αντιλήψεων και πρακτικών τόσο της ΚΝΕ όσο και της ΕΑΑΚ, αλλά και κάθε δύναμης που εκφυλίζει τους φοιτητικούς συλλόγους, υιοθετεί και αναπαράγει πρακτικές ξένες και εχθρικές προς το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες και την αριστερά.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το