γράφει η Waslat Hasrat-Nazimi

H Ευρώπη αγνοεί εδώ και καιρό την επιδεινούμενη κατάσταση ασφάλειας στο Αφγανιστάν. Αλλά τώρα που οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την εξουσία, ορισμένες δυτικές χώρες ενεργούν σα να έχουν μείνει άναυδες. Αυτή η υποκρισία πρέπει να σταματήσει.

Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες από την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν άρχισαν να καταλαμβάνουν τη μια επαρχία μετά την άλλη. Καθώς οι πρωτεύουσες της επαρχίας έπεσαν σαν ντόμινο, χιλιάδες Αφγανοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατευθύνθηκαν προς αυτό που θεωρούσαν ότι θα ήταν το ασφαλές καταφύγιο – την Καμπούλ. Αλλά τώρα οι Ταλιμπάν κατέλαβαν και την πρωτεύουσα.
Εν τω μεταξύ, ο δυτικός κόσμος κοιτάζει έκπληκτος καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν μετατρέπεται σε ένα εμιράτο που κυβερνάται από τους Ταλιμπάν. Έχω κατακλυστεί από κλήσεις και μηνύματα φίλων και συναδέλφων που εκφράζουν τη συμπάθειά τους

Ο λόγος για τον οποίο αυτή η πρόσφατη εξέλιξη έχει συγκλονίσει τόσο πολλούς είναι ότι τώρα αντιλαμβάνονται ότι όταν ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις τους την αποστολή στο Αφγανιστάν πριν από 20 χρόνια δεν ήταν για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων – αλλά για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας.
Αλλά τώρα που οι πολιτικές προτεραιότητες έχουν αλλάξει και η εξίσωση κόστους-οφέλους δεν προσθέτει πλέον, ήθελαν να φύγουν. Οσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Η αποστολή ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Ο Joe Biden είναι αποφασισμένος να σιγουρέψει ότι η αποστολή που εποπτεύονταν από τέσσερις προέδρους των ΗΠΑ δεν θα παραδοθεί στον πέμπτο. Ανθρώπινα δικαιώματα; ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ;  Δημοκρατία; Αυτό δεν είναι πλέον πρόβλημα της Δύσης, Είναι ξαφνικά για τους Αφγανούς να τα τακτοποιήσουν μεταξύ τους. «Οι Αφγανοί ηγέτες πρέπει να συγκεντρωθούν», είπε πρόσφατα ο Μπάιντεν. «Πρέπει να παλέψουν για τον εαυτό τους, να παλέψουν για το έθνος τους».

Όμως αυτό που ο Μπάιντεν δεν τολμά να αναφέρει είναι ότι οι ΗΠΑ δεν εισέβαλαν στο Αφγανιστάν μόνο το 2001 για να πολεμήσουν τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα. Οι ΗΠΑ υποσχέθηκαν επίσης στον αφγανικό λαό ότι θα φέρουν τη δημοκρατία στη χώρα τους.

Η προστασία των δικαιωμάτων των Αφγανών γυναικών ήταν ένα από τα κύρια επιχειρήματα για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Αλλά μετά από δύο δεκαετίες, είναι σαφές ότι όλα αυτά ήταν απλώς κενή ρητορική. Ούτε τα δικαιώματα των γυναικών, ούτε η δημοκρατία ήταν οι κορυφαίες προτεραιότητες.

Οι ίδιες γυναίκες που υποτίθεται ότι ξεσηκώθηκαν λίγο εντονότερα για τα δικαιώματά τους τα τελευταία χρόνια και εξευμενίστηκαν με υποσχέσεις ότι η δημοκρατία και το κράτος δικαίου θα θριαμβεύουν πάντα, τώρα ρίχνονται πίσω στο σκοτάδι στο οποίο ζούσαν πριν από το 2001. Έχουν προδοθεί και εγκαταλειφθεί. Πολλές ακτιβίστριες για τα δικαιώματα των γυναικών φοβούνται τώρα για τη ζωή τους.

Οι πολιτικές ασύλου της ΕΕ και της Γερμανίας δεν είναι λιγότερο υποκριτικές. Τα τελευταία χρόνια έχουν δει εκατομμύρια Αφγανούς να εγκαταλείπουν τη χώρα τους. Κανείς δεν παίρνει αυτή την απόφαση επιπόλαια. Έφυγαν επειδή η κατάσταση ασφάλειας στο Αφγανιστάν συνέχιζε να επιδεινώνεται. Η κατάστασή τους αγνοήθηκε. Το Αφγανιστάν θεωρήθηκε «ασφαλής χώρα».

Σε πολλές περιπτώσεις οι πρόσφυγες απελάθηκαν, άλλοι οριακά έγιναν ανεκτοί. Χιλιάδες Αφγανοί ζουν σε φρικτές συνθήκες στην Ελλάδα, την Τουρκία και τα Βαλκάνια. Οι πολιτικοί της ΕΕ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα της κατάστασης ασφάλειας στο Αφγανιστάν και ότι η διεθνής αποστολή απέτυχε.

Αλλά τώρα που είναι πολύ αργά, οι πολιτικοί, τα ΜΜΕ και οι ακαδημαϊκοί δηλώνουν σοκαρισμένοι. Οι δυτικές χώρες – συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας – έχουν ευθύνη απέναντι στο Αφγανιστάν.
Αντί να υποστηρίζουν πολέμαρχους και διεφθαρμένους πολιτικούς τα τελευταία χρόνια, θα έπρεπε να έχουν καταβάλει συντονισμένες προσπάθειες για να κατανοήσουν τον πολιτισμό και την κοινωνία του Αφγανιστάν και να συνεργαστούν με τον αφγανικό λαό. Έπρεπε να είχαν ακούσει τις προειδοποιήσεις των γυναικών αντί να τις απογοητεύσουν με ανούσιες υποσχέσεις. Αντί να βοηθούν στην οικοδόμηση  στρατού, θα έπρεπε να βοηθούσαν τον αφγανικό λαό να χτίσει ένα μέλλον.

Τι γίνεται λοιπόν μετά; Οι δυτικές χώρες πρέπει να εγγυηθούν άσυλο στους Αφγανούς πρόσφυγες, όσο το δυνατόν γρηγορότερα και μη γραφειοκρατικά. Πρέπει να δεχτούν όσους περιμένουν αποφάσεις για το καθεστώς τους και ζουν σε τρομερές συνθήκες στις χώρες της ΕΕ. Πρέπει επίσης να δεχτούν τους Αφγανούς που θα φτάσουν τους επόμενους μήνες και χρόνια, έχοντας εγκαταλείψει μια κατεστραμμένη χώρα που παράτησε η Δύση. Αυτό είναι το λιγότερο που χρωστά η Ευρώπη στο λαό του Αφγανιστάν.

Πηγή: tvxs από Ντόιτσε Βέλλε