της Αιμιλίας Τσαγκαράτου

Από τις 17 Οκτώβρη, οι 25.000 εκπαιδευτικοί της πόλης του Σικάγο, μαζί με 7. 500 εργαζόμενους ως βοηθητικό προσωπικό στα σχολεία απεργούν. Το Σικάγο αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη εκπαιδευτική περιφέρεια των ΗΠΑ και σε αυτήν φοιτούν 360.000 μαθητές. Υπέρ της απεργίας ψήφισε το 94% των μελών του συνδικάτου, και πραγματοποιείται στον απόηχο των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων των εκπαιδευτικών πέρσι σε δεκάδες πολιτείες και πόλεις της χώρας. Είναι η πρώτη απεργία των εκπαιδευτικών στην πόλη μετά τη μεγαλειώδη απεργία του 2012, που κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε το μοντέλο και ενέπνευσε το απεργιακό κύμα στην εκπαίδευση πέρσι. Όπως γράφεται χαρακτηριστικά «η απεργία στην εκπαίδευση επέστρεψε σπίτι της».

Το βράδυ της Δευτέρας 21 Οκτώβρη, σε μια επίδειξη αυταρχισμού και πυγμής, η δήμαρχος της πόλης ανακοίνωσε στα ΜΜΕ ότι σταματά τις διαπραγματεύσεις με το συνδικάτο των εκπαιδευτικών και καλεί τους απεργούς να γυρίσουν στα σχολεία, οι οποίοι δηλώνουν αποφασισμένοι να συνεχίσουν.

Πριν ξεκινήσει η απεργία, το σύνολο του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της πόλης «συμβούλευαν» τους εκπαιδευτικούς να αρκεστούν στη συμφωνία που τους έδινε η δήμαρχος και να μην απεργήσουν.

Σύμφωνα με τον συνδικαλιστικό νόμο που ισχύει από το 1995 στην πολιτεία του Ιλινόι, οι εκπαιδευτικοί έχουν δικαίωμα να απεργούν και να διαπραγματεύονται μόνο για οικονομικά και ασφαλιστικά αιτήματα. Οι αυξήσεις στου μισθούς είναι ένα από τα βασικά αιτήματα των απεργών. Αυξήσεις ουσιαστικές που θα καλύπτουν τον πληθωρισμό και το ολοένα αυξανόμενο κόστος ζωής. Αυτή όμως είναι η μία όψη του νομίσματος. Η απεργία αυτή, όπως και όλες οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών στις ΗΠΑ, αναδεικνύει τα τεράστια προβλήματα των δημόσιων σχολείων της πόλης, κυρίως στις φτωχές και υποβαθμισμένες γειτονιές της. Οι τάξεις των 40 και πλέον μαθητών ξεχειλίζουν από την εγκατάλειψη και την υποχρηματοδότηση. Οι υποστηρικτές δομές, ιδιαίτερα εκείνες της ειδικής αγωγής, τείνουν να μηδενιστούν. Εκατοντάδες μαθητές κάνουν μάθημα χωρίς βιβλία, αποκλειστικά από αυτά που «κατεβάζουν» οι εκπαιδευτικοί από το διαδίκτυο. Άλλο ένα βασικό αίτημα της απεργίας είναι οι προσλήψεις νοσοκόμων, ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών. Ένα αίτημα – κραυγή απόγνωσης για το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν σε παιδιά βαθιά τραυματισμένα από τη βία, την εγκατάλειψη, τη φτώχεια, την έλλειψη στέγης και χρειάζονται όλη τη δυνατή στήριξη που μπορεί να τους δοθεί. 

Το γεγονός ότι όλα τα παραπάνω μπαίνουν στην προμετωπίδα του αγώνα έχει δημιουργήσει ένα σημαντικό κύμα συμπαράστασης από τους γονείς και τους μαθητές. Η μαζικότητα και η μαχητικότητα της απεργίας και οι συμμαχίες που έχει αναπτύξει, έχει αναγκάσει τις εκπαιδευτικές αρχές και τη Δήμαρχο της πόλης να «βάλει στο τραπέζι» της συζήτησης και τα θέματα της στέγασης και των κοινωνικών και εκπαιδευτικών υποδομών ως μέτρα ανακούφισης των πιο βαθιά πληττόμενων στρωμάτων από την έντονη ταξική, φυλετική και κοινωνική ανισότητα που βιώνει το Σικάγο, παρόλο που τυπικά δεν επιτρέπεται μια τέτοιου τύπου διαπραγμάτευση.

Η συγκεκριμένη όμως απεργία έχει ένα στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες. Είναι το αίτημα να λυθεί το πρόβλημα της στέγης των 17.000 άστεγων μαθητών της πόλης. Η κοινωνική κρίση που βαθαίνει στα μεγάλα αστικά κέντρα των ΗΠΑ και με την οποία έρχονται αντιμέτωποι οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις τους, δεν μπορεί να αγνοηθεί από τους αγώνες τους. Ειδικά για το θέμα της στέγης, αρκεί να πούμε ότι οι εξώσεις έχουν διπλασιαστεί το τελευταίο χρόνο, κυρίως στις περιοχές με πληθυσμό αφροαμερικανών, όπου ένοικοι πετιούνται στην κυριολεξία από τα σπίτια τους μόνο και μόνο επειδή παραπονιούνται για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα συγκροτήματα των κατοικιών τους. Όμως την ίδια στιγμή, ο δήμος δίνει τεράστιες επιδοτήσεις στους εκατομμυριούχους και στους εργολάβους, αντί να επενδύει σε στέγη για τους φτωχούς και τους άστεγους. Το συνδικάτο των εκπαιδευτικών καταγγέλλει για παράδειγμα ότι ο μεγαλύτερος μάνατζερ αμοιβαίων κεφαλαίων του Σικάγο, ο Ken Griffin, αγόρασε φέτος την πιο πλούσια κατοικία στις ΗΠΑ, αξίας 238 εκατομμυρίων δολαρίων στη Νέα Υόρκη, ενώ διάθεσε εκατομμύρια δολάρια το προηγούμενο διάστημα στην καμπάνια υπέρ της ιδιωτικοποίησης του εκπαιδευτικού συστήματος και της διάλυσης του συνδικάτου. Άλλο ένα παράδειγμα της βαθιάς ταξικότητας στο θέμα της στέγης είναι το γεγονός ότι δόθηκε επιδότηση 2 εκατομμυρίων δολαρίων για την οικοδόμηση πολυτελών διαμερισμάτων σε δύο γειτονιές της πόλης. Και η λίστα έχει συνέχεια… Η προκλητική ενίσχυση των πλούσιων της πόλης για να γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι βάζει λάδι στη φωτιά των κινητοποιήσεων.

Στο σημείο αυτό χρειάζεται να τονίσουμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα στο Σικάγο αποτέλεσε ένα από το πιο σημαντικά εργαστήρια για την εφαρμογή των σκληρών νεοσυντηρητικών πολιτικών από το 2002 και μετά. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2018, στα χρόνια που χρειάστηκαν να μεγαλώσει ένα παιδί στο Σικάγο, 200 δημόσια σχολεία είτε έκλεισαν είτε άλλαξαν χρήση, περίπου το ένα τρίτο σχολείων της πόλης. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των νόμων του Μπους και του Ομπάμα, που προέβλεπαν το κλείσιμο των σχολείων και την απόλυση των εκπαιδευτικών στην περίπτωση που τα σχολεία χαρακτηρίζονταν ως «ανεπαρκή». Συνολικά 70.160 μαθητές είδαν είτε τα σχολεία τους να κλείνουν είτε να απολύεται το σύνολο του εκπαιδευτικού και του βοηθητικού προσωπικού, από τον διευθυντή του σχολείου μέχρι και την καθαρίστρια! Το 88% των μαθητών αυτών είναι αφροαμερικανοί. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η συνολική αναδιάρθρωση του σχολικού δικτύου με το άνοιγμα σχολείων charter.

Μέχρι στιγμής, η δήμαρχος Lori Lightfoot, η οποία κέρδισε πρόσφατα τις εκλογές με βασική ατζέντα τις υποσχέσεις της να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνικής ανισότητας και των δημόσιων σχολείων, δηλώνει ότι μπορεί να δώσει 16% αύξηση στις αποδοχές σε βάθος πέντε χρόνων, ενώ για τα σχολεία «δεν μπορεί να δώσει άλλα χρήματα. Τελεία». Μερικούς μήνες μετά την εκλογή της, έρχεται αντιμέτωπη με την οργή των εκπαιδευτικών και του βοηθητικού προσωπικού των σχολείων, οι οποίοι βλέπουν ότι δεν είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει στα σοβαρά τα προβλήματα αυτά, ενώ βλέπουν τις προκλητικές της συμμαχίες με τους δισεκατομμυριούχους της πόλης.

Οι δάσκαλοι του Σικάγο, παρά τη παρότρυνση να δεχθούν τις «γενναιόδωρες» προσφορές, συνεχίζουν τον αγώνα. Η φωνή τους έχει γίνει αυτές τις μέρες η φωνή των πιο φτωχών ανθρώπων της πόλης. Γι αυτό είναι δυνατή και απαιτούν να εισακουστεί.

ΠΗΓΗ:selidodeiktis.edu.gr