Καταστολή και δημαγωγία, η αντιδραστική πολιτική του κινέζικου ρεβιζιονισμού
Στο πρόσφατο 20ό συνέδριο του ΚΚ Κίνας, η ρεβιζιονιστική ηγεσία κομπορρημονούσε ότι οικοδόμησε πλέον μια «μετρίως ευημερούσα σοσιαλιστική κοινωνία» στη χώρα και έβαζε πλώρη για την «εθνική αναζωογόνηση». Λίγες μέρες μετά, η γυαλιστερή βιτρίνα του κινεζικού οικονομικού θαύματος του «σοσιαλισμού» της αγοράς, θάμπωσε από τις εικόνες των διαδηλώσεων, κυρίως νέων ανθρώπων που έκαναν τον γύρο των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Αφορμή ήταν τα σκληρά μέτρα καραντίνας που επιβάλλουν οι κινεζικές αρχές για την πανδημία, στο πλαίσιο της πολιτικής των «μηδενικών κρουσμάτων» του ιού.
Να σημειώσουμε ότι η πολιτική αυτή έχει προκαλέσει ερωτηματικά, ενώ έχει μπει στο στόχαστρο της δυτικής προπαγάνδας. Γεγονός είναι ότι επέτρεψε αρχικά στον κινεζικό καπιταλισμό να εμφανίζεται σε συνθήκες πανδημίας, ότι έχει ελάχιστα θύματα και να προβάλλει με τη «διπλωματία της μάσκας», ως πρωτοπόρος στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Όταν την ίδια στιγμή, οι κύριοι ανταγωνιστές του, ειδικά οι ΗΠΑ, βυθίζονταν στην οικονομική κρίση, κατέγραφαν εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και αποκάλυπταν τη γύμνια των εθνικών τους συστημάτων υγείας.
Αλλά τα συνεχή, ακραία και τρομοκρατικά lock down, καταπνίγοντας αδίστακτα τις ελευθερίες του κινέζικου λαού και της νεολαίας σχεδόν επί τρία χρόνια, προκάλεσαν αναπόφευκτα αντιδράσεις. Βιώνονται εύλογα ως μια αυταρχική κρατική πολιτική που σίγουρα επιδεινώνει, γενικά την κατάσταση της οικονομίας και ειδικά την οικονομική κατάσταση των λαϊκών στρωμάτων. Οι διαδηλώσεις εξαπλώθηκαν σε πολλές μεγάλες πόλεις όπως το Πεκίνο, η Σαγκάη, η Γιουχάν και αλλού, χωρίς να είναι ξεκάθαρη όμως η μαζικότητά τους. Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσαν οι εικόνες από την Γκουανγκτζού με αστυνομικούς που φορούσαν ολόσωμες λευκές προστατευτικές στολές και κρατούσαν ασπίδες πάνω από τα κεφάλια τους, για να μην τους χτυπήσουν αντικείμενα που εκτοξεύονταν εναντίον τους.
Αφετηρία των κινητοποιήσεων φαίνεται πως ήταν οι πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης επαρχίας Σιντζιάνγκ, Ουρουμίτσι. Την σπίθα λέγεται πως άναψε η φωτιά που ξέσπασε σε πολυώροφη πολυκατοικία και προκάλεσε τον θάνατο δέκα ανθρώπων. Υπήρξαν δε καταγγελίες ότι τα σωστικά συνεργεία εμποδίστηκαν στο έργο τους από τα μέτρα της καραντίνας. Η συγκεκριμένη επαρχία έχει μπει στο στόχαστρο των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους που καταγγέλλουν, υποκριτικά, το Πεκίνο για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μουσουλμάνων Ουιγούρων που κατοικούν εκεί.
Τις ενέργειες τους αυτές χρησιμοποίησε αρχικά και το Πεκίνο για να χρεώσει τα γεγονότα σε «ξένο δάκτυλο». Μάλιστα ο εκπρόσωπος του κινεζικού ΥΠΕΞ, Ζάο Λιζιάν, σχολιάζοντας την πυρκαγιά υποστήριξε ότι «στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης υπάρχουν δυνάμεις με κρυφά κίνητρα».
Σύμφωνα πάντως με κάποια δημοσιεύματα, των διαδηλώσεων, με αφορμή την πυρκαγιά, είχε προηγηθεί σοβαρή εργατική κινητοποίηση στο εργοστάσιο της Ταϊβανέζικης Foxconn στο Τσεντσόου, της επαρχίας Χενάν, στη βορειοανατολική Κίνα. Στο τεραστίων διαστάσεων βιομηχανικό σύμπλεγμα, όπου κατασκευάζεται το 70% της παγκόσμιας παραγωγής iPhone, της αμερικανικής Apple, εργάζονται αλλά και διαμένουν περισσότεροι από 100.000 εργάτες. Κάποιοι εξ αυτών φέρεται να συγκρούστηκαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, διαμαρτυρόμενοι για αθέτηση συμφωνίας της εταιρείας σε σχέση με την καταβολή μπόνους αλλά και απαιτώντας μέτρα υγιεινής σε συνθήκες αύξησης των κρουσμάτων COVID.
Σε κάθε περίπτωση όλα αυτά τα γεγονότα αντικατοπτρίζουν τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο κινεζικός λαός. Πάρα τα προπαγανδιστικά μυθεύματα της κινεζικής ηγεσίας για το «σοσιαλιστικό» μέλλον, αυτό που κυριαρχεί στο εσωτερικό της χώρας είναι η σκληρή ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση για τη μεγάλη πλειοψηφία του κινεζικού λαού απ’ τη μια και τα αμύθητα πλούτη και προνόμια για μια δράκα πλουτοκράτες και τους πολιτικούς εκπροσώπους τους, απ’ την άλλη.
Αυτές τις αναπόφευκτες κοινωνικές αντιδράσεις θέλει να καταστείλει και να εκτονώσει η ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚ Κίνας. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία είναι «υπερευαίσθητα» απέναντι στην κινεζική κρατική καταστολή και αστυνομοκρατία, ανέφεραν πως ακούστηκαν στις διαδηλώσεις συνθήματα για καθεστωτική αλλαγή, ενάντια στο κομμουνιστικό κόμμα και τον Σι Τζινπίνγκ, χωρίς να μπορεί να βεβαιωθεί η έκτασή τους. Βέβαια τα δυτικά ΜΜΕ κάνουν «γαργάρα» όταν αντίστοιχα φαινόμενα συμβαίνουν στις χώρες τους,
Όμως αυτό που σίγουρα φοβίζει περισσότερο τους Κινέζους πλουτοκράτες αλλά και τους απανταχού της γης ιμπεριαλιστές και καπιταλιστές είναι μην τυχόν και ο κινεζικός λαός επανασυνδεθεί με τις επαναστατικές του παραδόσεις. Να μην μπολιαστούν οι αγώνες του με τη σοσιαλιστική προοπτική και αποτινάξει από πάνω του όλη την ρεβιζιονιστική σκουριά. Αυτό φαίνεται πως διαβλέπει και η ηγεσία του ΚΚ Κίνας όταν στα κείμενα του 20ού συνεδρίου κάνει λόγο για τον υψηλό αντίκτυπο των σοσιαλιστικών ιδανικών στον κινεζικό λαό. Γι’ αυτό επιδίδεται σε μια σοσιαλιστική δημαγωγία, κάνει έκκληση στο πατριωτικό συναίσθημα του κινεζικού λαού και τον καλεί να «βάλει πλάτη» για το κοινό καλό. Διατρανώνοντας ως ύψιστο καθήκον την ανάγκη για διασφάλιση της «κοινωνικής σταθερότητας» η οποία συνδέεται μάλιστα με ζητήματα εθνικής ασφαλείας.
Τελικά, σε μια προσπάθεια να εκτονώσει την κοινωνική πίεση, η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε χαλάρωση των μέτρων για την πανδημία, όπως ανακοίνωσε η Εθνική Επιτροπή Υγείας. Αποφασίστηκε η παραμονή σε καραντίνα στο σπίτι και όχι σε κρατικές δομές ασυμπτωματικών ασθενών και ατόμων με ήπια συμπτώματα. Όπως επίσης και να αναφέρουν μόνοι τους τα αποτελέσματα των τεστ. Ακόμη τα μοριακά τεστ PCR δεν θα χρειάζονται στους περισσότερους δημόσιους χώρους εκτός από νοσοκομεία και σχολεία. Δεδομένης της απόφασης για επιτάχυνση του εμβολιαστικού προγράμματος, δεν θα απαγορεύονται οι μετακινήσεις μεταξύ περιοχών χαμηλού κινδύνου.
Τα νέα μέτρα, που υιοθετήθηκαν μια βδομάδα μετά το ξέσπασμα των διαδηλώσεων, φανερώνουν μια στροφή στην πολιτική «μηδενικών κρουσμάτων» της κινεζικής κυβέρνησης.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
