Του Γιώργου Κ. Καββαδία
«Η βία δεν έχει καμία θέση μέσα στα σχολεία μας, η βία από όπου και αν προέρχεται, αλλά αναφερόμενοι στους συγκεκριμένους θύλακες φασισμού που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, είμαστε ξεκάθαροι και έχουμε ήδη επιδείξει μηδενική ανοχή σε τέτοια περιστατικά», τόνισε η υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως, σε δηλώσεις στο περιθώριο των εγκαινίων του πέτρινου κτιρίου στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Ωραιοκάστρου.
Παρατήρηση 1η: Η υπουργός Παιδείας βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος. Συγκεκριμένα δε βλέπει τη φασιστική βία ως πρωτεύον θέμα αλλά πρωτίστως τη «βία από όπου και αν προέρχεται» Για αυτό άλλωστε τόνισε ότι: «Από την πρώτη στιγμή καταδικάσαμε απερίφραστα όλα αυτά τα συμβάντα». Οι επιθέσεις των φασιστών ονομάζονται «συμβάντα» για να χωρέσει μέσα η «θεωρία των δυο άκρων» και να τσουβαλιαστούν φασίστες και αντιφασίστες.
Παρατήρηση 2η: Η ίδια η υπουργός Παιδείας είναι ο κατεξοχήν φορέας της βίας ως εκφραστής της κρατικής εξουσίας. Μιας βίας ενδεδυμένης με τον μανδύα της κρατικής νομιμότητας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε τα πρόσφατα. Στα τελευταία δυο συλλαλητήρια των εκπαιδευτικών η βία των ΜΑΤ, η ρίψη χημικών και η απαγόρευση της διαδήλωσης στο Σύνταγμα είχαν φαρδιά πλατιά και την υπογραφή της Ν. Κεραμέως ως υπουργού Παιδείας. Η υπουργός κλιμακώνει τη βία και την τρομοκρατία εναντίον των εκπαιδευτικών με την προσφυγή και επίταξη της Δικαιοσύνης. Αλλεπάλληλες προσφυγές και παραγγελίες για να κηρυχθεί η απεργία – αποχή των εκπαιδευτικών από την αξιολόγηση παράνομη και καταχρηστική. Συνολικά η κυβερνητική και εκπαιδευτική πολιτική είναι φορέας της πιο άγριας βίας. Από την ανεργία και τη φτώχεια στην οποία βυθίζονται οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι με αποτέλεσμα την εξαθλίωση, την κοινωνική δυστυχία μέχρι τον ανισότητες στην εκπαίδευση και τον αποκλεισμό των μαθητών των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων από τη δημόσια εκπαίδευση. Εκφράσεις της πιο στυγνής βίας είναι η Ελεύθερη Βάση Εισαγωγής και ο αποκλεισμός των 40.000 υποψηφίων σε σύνολο 90.000 περίπου από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Έκφραση βίας η Τράπεζα Θεμάτων που οδηγεί στην απόρριψη και τον αποκλεισμό. Έκφραση βίας κάθε μέτρο του ΥΠΑΙΘ που συρρικνώνει τη δημόσια εκπαίδευση και φυσικά το πανοπτικό, αυταρχικό σύστημα ελέγχου και αξιο(κατά)λόγησης – κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών.
Παρατήρηση 3η: Η Ν. Κεραμέως και οι όμοιοί της που καταδικάζουν τη «βία από όπου και αν προέρχεται» αναπαράγουν την αθλιότητα των «δυο άκρων». Ανέχονται ή και αθωώνουν ουσιαστικά τη φασιστική βία. Να τους θυμίσω της εύστοχη τοποθέτηση της Έλενας Ακρίτα: «Να εδώ με τη θεωρία των δυο άκρων προσπαθώ να θυμηθώ πότε είχαμε φυλακές για φασίστες, πότε είχαμε εξορίες για φασίστες, πότε στέλναμε στα ξερονήσια φασίστες, πότε ασφαλίτες χουνταίοι και σκαλουμπακαίοι βασανίζανε και εκτελούσαν φασίστες. Και πότε ζητούσαμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και δηλώσεις μετάνοιας από φασίστες. Έχει κολλήσει το μυαλό μου, θα το θυμηθώ δεν μπορεί». Συκοφαντούν λαϊκούς αγώνες βαφτίζοντας «βία» την κοινωνική αντίσταση στην βαρβαρότητα.
Κατεβαίνουνε, και ανάφτει
του πολέμου αναλαμπή.
το τουφέκι ανάβει, αστράφτει,
λάμπει, κόφτει το σπαθί.
…
Α! Τι νύκτα ήταν εκείνη
που την τρέμει ο λογισμός;
άλλος ύπνος δεν εγίνη
πάρεξ θάνατου πικρός.
Της σκηνής η ώρα, ο τόπος,
οι κραυγές, η ταραχή,
ο σκληρόψυχος ο τρόπος
του πολέμου, και οι καπνοί.
Και οι βροντές, και το σκοτάδι,
οπού αντίσκοφτε η φωτιά,
επαράσταιναν τον άδη
που ακαρτέρειε τα σκυλιά.
Τ’ ακαρτέρειε. Εφαίνοντ’ ίσκιοι
αναρίθμητοι γυμνοί,
κόρες, γέροντες, νεανίσκοι,
βρέφη ακόμη εις το βυζί.
Όλη μαύρη μυρμηγικάζει,
μαύρη η εντάφια συντροφιά,
σαν το ρούχο οπού σκεπάζει
τα κρεβάτια τα στερνά.
Τόσοι, τόσοι ανταμωμένοι
επετιούντο από τη γη,
όσοι είν’ άδικα σφαγμένοι
από τούρκικην οργή.
…
Τόση η μάνητα και η ζάλη,
που στοχάζεσαι, μη πως
από μία μεριά και απ’ άλλη
δεν μείνει ένας ζωντανός.
Κοίτα χέρια απελπισμένα
πώς θερίζουνε ζωές!
Χάμου πέφτουνε κομμένα
χέρια, πόδια, κεφαλές,
…
Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
φωτιά εφώναζαν, φωτιά.
Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,
πάντα εφώναζαν φωτιά,
και οι μιαροί κατασκορπιούντο,
πάντα σκούζοντας Αλλά.
Παντού φόβος και τρομάρα
και φωνές και στεναγμοί.
Παντού κλάψα, παντού αντάρα,
και παντού ξεψυχισμοί.
…
Σαν ποτάμι το αίμα εγίνη
και κυλάει στη λαγκαδιά,
και το αθώο χόρτο πίνει
αίμα αντίς για τη δροσιά.
…
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!
Οι παραπάνω στροφές είναι από τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού. Τους καταδικάζουν, όπως και τους εθνικοαπελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες η κ. Ν. Κεραμέως και οι όμοιοί της;
Ας θυμηθούμε και από το τραγούδι της Αντίστασης:
Δε φοβάμαι την κρεμάλα, δε φοβάμαι το σκοινί
Και στο διάβα μου όλοι τρέμουν ράλληδες και γερμανοί
Ράλληδες, ταγματαλήτες, μπουραντάδες, γερμανοί
Τα κεφάλια σας θα πέσουν, απ’ τ’ αντάρτικο σπαθί
Μπορεί και να το καταδικάζει η κ. Ν. Κεραμέως και οι όμοιοί της, όπως καταδίκαζαν και οι ιδεολογικοπολιτικοί πρόγονοι ή συγγενείς που αναντιώνονταν σε πράξεις αντίστασης!
Τι έγραφε η «Βραδυνή» την επόμενη που κατέβασαν οι Μ. Γλέζος και Λ. Σάντας την χιτλερική σημαία 2 Ιουνίου 1941
Όταν η «Καθημερινή», υπόσχονταν στους αναγνώστες της χρυσά ναζιστικά κουτάλια!
Η «Καθημερινή», πάλι, υπόσχεται στους αναγνώστες της χρυσά ναζιστικά κουτάλια: «Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία», εξηγεί σε κύριο άρθρο της, «έδειξεν εις όλα τα Εθνη τον δρόμον μιας νέας ζωής και η νέα αυτή ζωή έχει ως κυρίας της βάσεις την διευκόλυνσιν του ατόμου εις τον σκληρόν αγώνα του βίου και την δημιουργίαν ανέσεων προσιτών εις κάθε βαλάντιον, την δημιουργίαν χαράς εις τον μοχθούντα πολίτην […]. Η συνεργασία με τους Γερμανούς, εμποτισμένους με τα ιδεώδη αυτά, θα είναι συνεπώς χρησιμωτάτη» («Η γερμανική συμβολή», 8/6/1941).
Συμπέρασμα: Όχι μόνο άνευ αξίας είναι η «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται», αλλά βάζει πλάτη στην αντιδραστική θεωρία των «δυο άκρων» δικαιώνοντας και νομιμοποιώντας την κρατική («νόμιμη») βία που έχει ταξικό πρόσημο. Σημασία έχει η καταδίκη και αντίσταση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
πηγή: drepani.gr
e-prologos.gr
