Όταν τη Δευτέρα, 11 Νοέμβρη 2019, ο Τραμπ ανακοίνωσε, πως οι πρόσφατες εξελίξεις στη Βολιβία, το πραξικόπημα δηλαδή που σχεδίασαν οι εκπαιδευμένοι φονιάδες του Πενταγώνου, “ανοίγουν το δρόμο προς τη δημοκρατία”, οι ιθαγενείς Αϋμάρα και τα φλαμίνγκο έκλαψαν πικρά.
Οι Αϋμάρα ήξεραν πως θα ακολουθήσει λουτρό αίματος, θα νοιώσουν ξανά κυνηγημένοι στον τόπο που τους γέννησε, θα ξαναβουλιάξουν στη φτώχεια και θα δολοφονηθούν στους δρόμους. Το έζησαν, το 16ο αιώνα, στη ματωμένη εισβολή των κονκισταδόρων φονιάδων της Ισπανικής αποικιοκρατίας και όταν αγωνίστηκαν και δεκάδες δολοφονήθηκαν στον Πόλεμο του Νερού, στην Κοτσαμπάμπα, τη δεκαετία του 1990, όταν το ΔΝΤ και οι βολιβιανές μαριονέτες ξεπούλησαν τα υδάτινα αποθέματα της χώρας
Τα φλαμίνγκο έκλαψαν γιατί υποψιάστηκαν τη γενοκτονία που τα καραδοκεί.
Η Salar de Uyuni είναι η πιο μεγάλη ξερή λίμνη στον κόσμο και βρίσκεται στα Βολιβιανά υψίπεδα των Άνδεων.
Το όνομά της σημαίνει Θάλασσα του Αλατιού. Με μήκος 140 και πλάτος 110 χιλιόμετρα, είναι ο πιο μεγάλος φυσικός καθρέφτης του κόσμου, που μέσα του αντανακλάται εκτυφλωτικά το φως του ήλιου, οι πάλλευκες χιονισμένες κορφές των Άνδεων, τα λιγνά πόδια των φλαμίνγκο και η μαγεία του νυχτερινού γαλαξία.
Στο μεγάλο αυτό καθρέφτη, περπατούν περιηγητές απ’ όλο τον κόσμο, πάνω στα νησιά της Θάλασσας του Αλατιού έχουν στηθεί τεράστια τηλεσκόπια αστρονομικών κέντρων που παρατηρούν το διαυγή ουρανό του Altiplano και φυτρώνουν μόνο κάκτοι.
Στα σωθικά αυτής της ξεραμένης θάλασσας, κρύβεται το 50 ως και 70% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου.
Για το χαλκό, ο δικτάτορας Πινοσετ ρήμαξε τη Χιλή, την έδωσε βορά στο νεοφιλελευθερισμό του Φρήντμαν και δολοφόνησε το λαό του, πετώντας όσους αντιστάθηκαν, με ελικόπτερο στον Ειρηνικό. Συνεχιστής του έργου του τώρα ο Πινιέρα, πάλι για το χαλκό αλλά πια και για το λίθιο.
Η “εξαγωγή δημοκρατίας” από το Πεντάγωνο στη Λα Παζ, με το διωγμό της νόμιμα και με πλειοψηφία 48% κυβέρνησης του Έβο Μοράλες, οι πράκτορες της CIA και οι πολυεκατομμυριούχοι της Σάντα Κρουζ, οι νεοναζί που επέλασαν στο κοινοβούλιο, κραδαίνοντας τη Βίβλο, είχαν το ίδιο κίνητρο. Το λίθιο.


Είναι θαμμένο στον πάτο της Βολιβιανής νεκρής θάλασσας και δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα πολύτιμο. Χρήσιμο βέβαια πάντα στην αεροναυπηγική, ως ανθεκτικό και ελαφρύ υλικό και με τα άλατά του να σταθεροποιούν λίγο τις ψυχικές διαταραχές στις φαρμακευτικές σεροτονίνες.
Πολύτιμο έγινε τώρα, που τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα υπόσχονται κέρδη πολλά στον αδηφάγο συσσωρευμένο πλούτο και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Ο Μοράλες ειχε υπογράψει δύο συμβάσεις εξόρυξης του λιθίου, μια με τους Γερμανούς και μια με τους Κινέζους. Και οι δύο με επωφελείς όρους για το λαό της Βολιβίας και αυστηρό περίγραμμα για μια λελογισμένη εξόρυξη λιθίου και την προστασία του περιβάλλοντος, καθώς η Βολιβία δεν διαθέτει την τεχνολογική υποδομή για να προχωρήσει μόνη της.
Οιι νεοναζί μαριονέτες υπέγραψαν συμφωνία για μεγαλύτερη από 40000 τόννους το χρόνο, επί 70 χρόνια, όταν η μεγαλύτερη εξόρυξη που γίνεται σήμερα είναι 12.600 τόνοι στη Χιλή του φασίστα Πινιέρα και η παγκόσμια εξόρυξη που συμπεριλαμβάνει το υπέδαφος, Κίνας, Αυστραλίας, Χιλής, Βολιβίας, Αργεντινής και Πορτογαλίας φτάνει τις 34.000 τόννους το χρόνο. Όμως αυτή είναι μόνο η μια συμφωνία. Οι Αμερικάνοι – ενορχηστρωτες του πραξικοπήματος, θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος. Μιλάμε δηλαδή, πως μόνο με περιβαλλοντικούς όρους, θα συντελεστεί μια άνευ προηγουμένου αποστραγγιση και καταστροφή της Βολιβίας και των παγκόσμιων αποθεμάτων. Γι αυτό τον Αρμαγεδόνα, οι ιθαγενείς Αϋμάρα δαιμονοποιήθηκαν και δολοφονούνται
TO GO(L)D WE TRUST
Τα φλαμίνγκο, που συγκεντρώνονται κάθε Νοέμβρη στη Salar de Uyuni και γεννούν το ένα και μοναδικό αυγό του χρόνου, μειώνονταν δραματικά. καθώς οι λαθροκυνηγοί τα δολοφονούσαν μαζικά για τα όμορφα ροζ φτερά τους.
Τώρα που οι κυνηγοί της ζωής σε όλο τον πλανήτη ετοιμάζονται να κατασκάψουν τη Salar de Uyuni, και τα φλαμίνγκο δε θα βρίσκουν σπιθαμή γης να ισορροπήσουν το ένα λιγνό τους πόδι.
Οι Αϋμάρα που προστατεύουν τη γη τους, τα δέντρα και τα βουνά της και μαζί τη θάλασσα του Αλατιού και τα πουλιά με τα λιγνά πόδια, σήμερα δαιμονοποιούνται και δολοφονούνται. Τα φέρετρα των νεκρών τους μένουν αδέσποτα στους δρόμους, καθώς, ακόμα και οι νεκρικές πομπές χρυπιούνται αλύπητα.
Τα ροζ πουλιά, που υποψιάζονται βάσιμα το τέλος της γενιάς τους και τη συθέμελη καταστροφή της χώρας τους, θρηνούν.

Νίνα Γεωργιάδου

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το