Το καλοκαίρι αποτελεί προνομιακή εποχή για την κατάθεση «επειγόντων» κυβερνητικών νομοσχεδίων και τροπολογιών στη Βουλή, τα οποία κατοχυρώνουν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης και των ξένων μονοπωλίων. Έτσι και χθες (28/07) με φωτογραφική τροπολογία στο νομοσχέδιο για το Κτηματολόγιο και στο μεγαλεπίβολο σχέδιο της «Ελλάδας 2.0» (Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας) τα μονοπώλια Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και οι ντόπιοι εργολάβοι τους απαλλάσσονται πλέον από την υποχρέωση να κατασκευάσουν με δικά τους έξοδα, υποθαλάσσια δίκτυα (βασική προϋπόθεση αδειοδότησης για την κατασκευή αιολικών πάρκων)  στα νησιά που συνδέονται με την ηπειρωτική Ελλάδα. Έτσι, θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα…δημόσια δίκτυα, δηλαδή τα δίκτυα που κατασκευάστηκαν με χρήματα του λαού μας.

Η απαράδεκτη τροπολογία στο άρθρο 3 (περιλαμβάνει 12 άρθρα!), που κατατέθηκε λίγες ώρες πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου για το Κτηματολόγιο, αναφέρει: «…Έργα ΑΠΕ, που κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος, διαθέτουν άδεια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που εκδόθηκε προ της 1ης Ιανουαρίου 2016, τα οποία αποτελούν τμήμα ενός ενιαίου έργου, το οποίο αναπτύσσεται σε νησί ή σε σύμπλεγμα νησιών με πρόβλεψη υλοποίησης ανεξάρτητης υποθαλάσσιας διασύνδεσης στο σύστημα της Ηπειρωτικής χώρας από κοινό φορέα υλοποίησης (εφεξής η ομάδα έργων ΑΠΕ) ή βεβαίωση ειδικών έργων που εκδόθηκε προς αντικατάσταση της ως άνω άδειας παραγωγής, για την εγκατάσταση αιολικών σταθμών, δύναται να υλοποιηθούν χωρίς την υποχρέωση κατασκευής της εν λόγω ανεξάρτητης υποθαλάσσιας διασύνδεσης, για τις περιπτώσεις που η φάση διασύνδεσης του νησιού ή των νησιών όπου εγκαθίστανται τα έργα με το σύστημα της Ηπειρωτικής χώρας έχουν ολοκληρωθεί ή προβλέπεται να ολοκληρωθούν έως την 31η Δεκεμβρίου 2024, σύμφωνα με το εγκεκριμένο, κατά τη θέση σε ισχύ του παρόντος, Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης (ΔΠΑ) του Εθνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας».

Όμως ποιες εταιρείες φωτογραφίζει η επίμαχη τροπολογία; Πρόκειται για τη γαλλική EDF, την ιταλική ENEL, τη γαλλική Τotal Eren, την ισπανική Iberdrola αλλά και μικρότερου μεγέθους γερμανικές και αυστριακές εταιρείες. Σε ό,τι αφορά στους ντόπιους εργολάβους σε όλο αυτό το «πρότζεκτ» ύψους πάνω από 1,8 δισ. €, εμπλέκονται οι: α) ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (με εγκατεστημένες ή αδειοδοτημένες μονάδες ισχύος άνω των 5.100 MW), β) Damco Energy-Ομιλος Κοπελούζου (περίπου 2.100 MW), γ) ΕΛΛΑΚΤΩΡ περίπου 1.000 ΜW). Μικρότερης ισχύος έργα έχουν αναλάβει οι Ρόκας,  ΕΛΤΕΧ ΑΝΕΜΟΣ, ΕΝΤΕΚΑ  και Mυτιληναίος, ενώ στο παιγνίδι μπαίνουν αργοπορημένοι οι πετρελαϊκοί όμιλοι, ΕΛΠΕ και  Motor Oil,  που βρίσκονται σε συζητήσεις για συνεργασίες και εξαγορές και έχουν πάρει άδεια από τη ΡΑΕ (Φορέα Σωρευτικής Εκπροσώπησης-ΦοΣΕ) για ισχύ 300 MW η κάθε μία. Για να δώσουμε μία εικόνα, αρκεί να πούμε πως αυτή η αλόγιστη διασπορά των ΑΠΕ, καλύπτει δύο με τρεις φορές τις ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρικό ρεύμα! Σημειώνουμε πως το κόστος της υποθαλάσσιας σύνδεσης Κρήτης-Πελοποννήσου είναι 400 εκατ. €, Κρήτης-Αττικής 1 δισ. € και Κυκλάδων-Αττικής 400 εκατ. €! Αυτά τα εκατοντάδες εκατομμύρια χαρίζονται με μία μόνο τροπολογία και με τη γελοία δικαιολογία του αρμόδιου υπουργού Σκρέκα, ότι: «…Αφού ήδη κατασκευάζονται (εννοεί δημόσιες) διασυνδέσεις, δεν θέλουμε να προκληθεί παραπάνω κόστος με ακριβές ταρίφες. Δεν θέλουμε να κατασκευάσουμε νέες γραμμές που δεν χρειαζόμαστε…»! Γίνεται προφανές ότι το «Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» που υποβλήθηκε και εγκρίθηκε από την Κομισιόν, δέχθηκε τις ευρωπαϊκές παρεμβάσεις της Κομισιόν προκειμένου να στηριχθούν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στην επίτευξη του στόχου της «πράσινης Ενέργειας». Εξάλλου και πάλι με παρεμβάσεις της ΕΕ, είχε προστεθεί η υποχρέωση της κατασκευής υποθαλάσσιων δικτύων, ώστε να αποτραπούν μικρότερης εμβέλειας, μη ευρωπαϊκών εταιρειών, να συμμετέχουν στους σχετικούς διαγωνισμούς.

Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, δεν είμαστε κατά της ηλιακής ή αιολικής ενέργειας που αποτελεί εναλλακτική λύση στη ρυπογόνα χρήση των υδρογονανθράκων. Αιώνες πριν, οι ανεμόμυλοι είχαν χρησιμοποιηθεί στην αγροτική οικονομία, αλλά και αργότερα στην παραγωγή οικιακού ηλεκτρικού ρεύματος. Όμως, εδώ το πρόβλημα έγκειται στην κερδοσκοπική φύση του καπιταλισμού στο ανώτατο στάδιό του και την ακόρεστη δίψα των μονοπωλίων για ανώτατα κέρδη, που οδηγούν αναπόφευκτα τόσο στην περιβαλλοντική καταστροφή, όσο και στην κοινωνική απαξίωση, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης διασποράς των ανεμογεννητριών σε κορυφογραμμές νησιών και βουνών, αλλά και κάμπων, σε τέτοια έκταση που όχι μόνον δεν λύνουν το πρόβλημα της «πράσινης οικονομίας» αλλά δημιουργούν και πολλαπλές ζημιές.

Είναι γνωστές οι αντιδράσεις των αγροτών της Κρήτης και άλλων νησιών στην κατάθεση των Δασικών Χαρτών στους οποίους εισάγονται τιμωρητικές διατάξεις -κατά παρέκκλιση παραδοσιακών δικαιωμάτων- για καταπατήσεις χορτολιβαδικών εκτάσεων βόσκησης στις οποίες όμως δεν ισχύει το τεκμήριο κυριότητας του Δημοσίου. Όπως ανέφερε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σκρέκας: «…συστήνονται τριμελή συμβούλια επίλυσης ιδιοκτησίας, όπου αρκεί οι πολίτες να καταθέσουν τίτλους που ανάγονται σε ημερομηνία πριν από την 1/7/2001 (20 έτη). Οι τίτλοι θα πρέπει να έχουν μεταγραφεί οποτεδήποτε μεταγενέστερα, συνοδευόμενοι από τοπογραφικά διαγράμματα. Ακόμα και τώρα μπορούν να το κάνουν οι πολίτες και όσοι δεν το έχουν πράξει τους καλώ να το κάνουν άμεσα…», προκειμένου να μην προχωρήσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες του Δημοσίου σε καταθέσεις αγωγών κατά των πολιτών στις περιοχές αυτές. Παρά τις έμμεσες απειλές που εκτοξεύονται, οι Δασικοί Χάρτες αποτελούν το προκάλυμμα ώστε να δημιουργηθεί το κατάλληλο «επενδυτικό» πλαίσιο για την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, και στη συγκεκριμένη περίπτωση για την ανεξέλεγκτη «σπορά» ανεμογεννητριών.  

Σήφης Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ