Το τελευταίο διάστημα, στο χώρο της εκπαίδευσης ζούμε ιστορικές στιγμές. Δεχόμαστε αλλεπάλληλα χτυπήματα. Κάμερες στις τάξεις, πολυνομοσχέδιο και τώρα το νέο Ωρολόγιο πρόγραμμα, με το οποίο εξοβελίζονται τα μαθήματα Κοινωνικών Επιστημών και τα Εικαστικά από το Λύκειο.

Η ΟΛΜΕ, πάντα αργοπορημένη και πίσω από τις εξελίξεις, πήρε μια  απόφαση , έστω και το βράδυ της προηγούμενης μέρας: αποχή των συναδέλφων βαθμολογητών από τα βαθμολογικά κέντρα, την Τρίτη 23 Ιουνίου, ως ελάχιστη ένδειξη αντίδρασης στο απαράδεκτο νέο Ω.Π.

Να σημειώσουμε εδώ ότι η απόφαση για την αποχή πάρθηκε πλειοψηφικά, καθώς διαφώνησαν ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ, η κάθε μία για τους δικούς της λόγους.

Την επόμενη μέρα η ΔΑΚΕ εκπαιδευτικών δημοσίευσε ένα κείμενο με το οποίο στην ουσία εγκαλούσε την πλειοψηφία που αποφάσισε την αποχή για τη σφοδρότητα της αντιπαράθεσης και απορούσε γιατί σε ανάλογες περιπτώσεις του παρελθόντος δεν υπήρχε η ίδια αγωνιστική διάθεση. Ο Ιονέσκο θα ζήλευε πραγματικά το θέατρο του παραλόγου της ΔΑΚΕ. Από πότε άραγε είναι κατακριτέα η αγωνιστική διάθεση κι όχι η έλλειψή της;

Η μεγαλύτερη παράταξη στο χώρο της εκπαίδευσης, αντί να σταθεί δίπλα στον κλάδο στην επίθεση που δέχεται, επιλέγει να ταχθεί δίπλα στο Υπουργείο και να υποταχθεί στην κομματική γραμμή.

Με φαιδρές δικαιολογίες, με απλουστεύσεις και συμψηφισμούς αναφέρεται σε μερικές εκατοντάδες αναπληρωτές που θα χάσουν τη δουλειά τους, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα.

Κουνάει το δάχτυλο στους υπόλοιπους γιατί αποφάσισαν να αντιδράσουν έστω και την τελευταία στιγμή, σώζοντας την αξιοπρέπεια του συνδικάτου. Ως Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας της μπροστά στο γκρέμισμα του δημόσιου σχολείου και εγκαλεί τους συναδέλφους για τη μία μέρα αποχής.

Η ΟΛΜΕ είναι ήδη απαξιωμένη στα μάτια πολλών συναδέλφων και δικαίως θα έλεγα. Τέτοιες ενέργειες και κείμενα όπως της ΔΑΚΕ, νομίζω ότι δίνουν το τελειωτικό χτύπημα στο οποιοδήποτε κύρος έχει απομείνει στο σωματείο.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, αυτές τις δύσκολες μέρες δεν έχουν σε καμία περίπτωση θέση συντεχνιακές και μικρόψυχες λογικές μέσα στον κλάδο. Δεν έχουν θέση τα κομματικά προστάγματα. Προέχει το καλό του κλάδου κι όχι της εκάστοτε κυβέρνησης.

Και το καλό του κλάδου μας θέλει ενωμένους σα μια γροθιά, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο σχολείο.

ΘΑΝΟΣ ΒΑΛΛΑΣ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ

ΑΙΡΕΤΟΣ ΠΥΣΔΕ ΔΡΑΜΑΣ