Αγγελική Γκαραγκάνη*

Οι αποσπάσεις για τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού και τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας (ΤΕΓ) υπογράφτηκαν στις 30/8/2019 και όλοι εύλογα θα μπορούσαν να πουν ότι οι προς απόσπαση εκπαιδευτικοί θα ήταν εγκαίρως στις θέσεις τους. Ας σημειώσουμε κατ’ αρχάς ότι αρκετοί εκπαιδευτικοί βρέθηκαν σε άλλες χώρες και εξαναγκάστηκαν σε ανάκληση εξαιτίας της διαδικασίας επιλογής και τοποθέτησης.

Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια οι μνημονιακές πολιτικές δεν έπληξαν μόνο την εντός των τειχών εκπαίδευση αλλά και αυτή του εξωτερικού. Μια σειρά σχολείων έκλεισαν, συρρικνώθηκαν και υπολειτουργούν. Η ζήτηση για την απόσπαση εκπαιδευτικών, μειωμένη, τόσο για το γεγονός ότι δεν υπάρχει νέο δυναμικό διορισμένο αλλά και λόγω των μειωμένων επιμισθίων που δεν επαρκούν για να καλύψουν το κόστος διαβίωσης. Στη Γερμανία και τη Γαλλία υπάρχουν σχολεία που λειτουργούν με σοβαρές ελλείψεις και ΤΕΓ που υπολειτουργούν ή δεν στελεχώθηκαν καν.

Ετσι λοιπόν, αυτό είναι ακόμη ένα πεδίο επικοινωνιακών τρικ και φτηνής ρητορικής σχετικά με το ενδιαφέρον του υπουργείου για τη διατήρηση και υποστήριξη των δομών αυτών στο εξωτερικό, σε μια περίοδο που όλο και περισσότερες οικογένειες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν.

Απόσπαση

Σε αυτές τις συνθήκες αποσπάστηκα κι εγώ στη Γαλλία, για τη χρονική περίοδο 2019-2022. Διερευνώντας τους όρους και τις προϋποθέσεις για το αν θα αποδεχτώ τελικά την απόσπασή μου, ενημέρωσα από την πρώτη στιγμή το Συντονιστικό των Βρυξελλών ότι βρίσκομαι σε αναρρωτική άδεια και ιατρικό έλεγχο μετά από τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας μου. Επίσης ζήτησα να μάθω τα υπάρχοντα κενά και δήλωσα την επιθυμία μου να τοποθετηθώ στο Στρασβούργο, εφόσον προκύψει κενό και πάντα με βάση τον πίνακα κατάταξης.

Πράγματι το κενό δόθηκε, όπως ενημερώθηκα (τι σύμπτωση, τη μέρα που έληγε η άδειά μου) με την «υπογράμμιση» ότι το κενό ήταν κενό φιλολόγου αν και η προκήρυξη του υπουργείου είναι κοινή για τρεις ειδικότητες, νηπιαγωγών, δασκάλων και φιλολόγων.

Να σημειωθεί πως αυτό που προέχει είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε τμήματα κάθε ηλικίας και κυρίως σε επίπεδο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για τα ΤΕΓ.

Εχουν περάσει 5 μήνες χωρίς απάντηση στο αίτημά μου. Παραμένω αποσπασμένη αλλά σε ομηρία γιατί ο Συντονιστής της περιοχής αδρανεί, αν και το ΤΕΓ Στρασβούργου λειτουργεί με εκπαιδευτικό και πρόγραμμα ΠΕ (και εξαιτίας αυτού του τρόπου λειτουργίας έχει αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών του και από ολιγομελές αριθμεί περίπου 90 μαθητές). Ουσιαστικά επιχειρείται η παράκαμψή μου και μάλιστα παρά το ότι ο τοπικός σύλλογος γονέων, ικανοποιημένος από την ώς τώρα λειτουργία, ζητά εκπαιδευτικό πρωτοβάθμιας. Παρά τις οχλήσεις και τις έγγραφες διαμαρτυρίες μου το υπουργείο κωφεύει και σαν Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας του, παρέχοντας εκ του αποτελέσματος πολιτική κάλυψη στις ενέργειες του συγκεκριμένου Συντονιστή.

Είναι θα έλεγε κάποιος ακόμη μια προσωπική ιστορία από αυτές που ζει καθημερινά ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας και που δεν προσθέτει τίποτε νέο. Κατά τη γνώμη μου, όμως, έχει σημασία να της δοθεί η απαραίτητη προσοχή διότι μετά από τρία μνημόνια με μειώσεις μισθών και περικοπές θέσεων θα περίμενε κάποιος η διαχείριση των ζητημάτων της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης του Εξωτερικού να γίνεται με κριτήριο τις ανάγκες των παιδιών της ομογένειας κι όχι τις προτεραιότητες κομματικών και άλλων μηχανισμών. Μηχανισμών που με το σύνθημα της αριστείας απλώς χρησιμοποιούν το κράτος ως λάφυρο-μηχανισμό εξυπηρέτησης των ιδιοτελών σκοπών τους.

*Εκπαιδευτικός

e-prologos.gr

Βρήκατε ενδιαφέρον το άρθρο; Μοιραστείτε το