Επιστολή – γροθιά στο στομάχι από πρόσφυγες στο Καρά Τεπέ
Χειρότερη, από πολλές απόψεις, χαρακτηρίζουν πρόσφυγες στο Καρά Τεπέ την κατάσταση, που είναι αναγκασμένοι να βιώνουν 7.000 άνθρωποι, σε σχέση με αυτή στο στρατόπεδο της Μόριας, το οποίο καταστράφηκε από τη φωτιά του Αυγούστου.
Με πρόσφατη επιστολή στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα Φαν Ντερ Λάιεν, ζητούν η Ευρώπη να τους φερθεί τουλάχιστον εξίσου με τον τρόπο που φέρεται στα ζώα τονίζοντας πως στερούνται βασικά δικαιώματα ως ανθρώπινα όντα.
«Διαβάσαμε στις εφημερίδες πόσα χρήματα έδωσε η ΕΕ στην ελληνική Κυβέρνηση για να δημιουργήσει τις εγκαταστάσεις μας. Επίσης εμείς έχουμε μεταξύ μας μηχανικούς, ηλεκτρολόγους, γιατρούς» λένε στην επιστολή τους.
«Αν θέλετε να μας βοηθήσετε, αναρωτηθείτε: πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα;» σημειώνουν και προσθέτουν ότι δεν χρειάζονται πολλά χρήματα για τη βελτίωση των συνθηκών στον καταυλισμό θυμίζοντας ότι την περιμένουν από τον Σεπτέμβριο.
Όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά, όταν βρέχει ολόκληρο το στρατόπεδο και οι σκηνές πλημμυρίζουν, ενώ δεν υπάρχει θέρμανση, ζεστό νερό και τα παιδιά τους δεν μπορούν να πάνε σε σχολείο ή παιδικό σταθμό. «Αν αρρωστήσουμε περιμένουμε ώρες να πάρουμε ιατρική περίθαλψη και η τροφή είναι επαρκής αλλά όχι υγιεινή».
Μάλιστα, υπογραμμίζουν ότι κανένας από τους διαμένοντες «δεν είναι σε θέση να εκφράσει μια “φυσιολογική συμπεριφορά”, γιατί όλη μέρα πρέπει να ψάχνουμε για καθαρό νερό, φαγητό, ένα ζεστό μέρος. Όλοι ζούμε με φόβο και αγωνία. Σύμφωνα με νέα μελέτη, οι πρόσφυγες στα ελληνικά νησιά είναι τόσο καταθλιπτικοί που το ένα τρίτο από αυτούς σκέφτονται την αυτοκτονία. Σας ρωτάμε ταπεινά: θα μας συμπεριφέρονταν έτσι εάν ήμασταν ζώα;»
Oι πρόσφυγες θυμίζουν επίσης τις υποσχέσεις για επιτάχυνση των διαδικασιών ασύλου. Αντ’ αυτού, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, πολλοί περιμένουν ακόμα τη συνέντευξή τους, μερικοί για περισσότερο από ένα χρόνο.
Τέλος, δηλώνουν διαθέσιμοι να βοηθήσουν και να δουλέψουν σκληρά με προσωπική εργασία για να βελτιωθεί το καμπ, σημειώνοντας πως έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ότι το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς γίνεται είτε από εθελοντές είτε από οργανώσεις.
*Ακολουθεί όλη η επιστολή
